❝Hiçbir silah sana elinde patlamayacağının garantisini vermez.❞ ASLANLAR SERİSİ, KONRULUN KAFESİ ve DUZAH kitaplarından oluşan bir seridir. Hangi kitaptan başlarsanız başlayın illa ki spoi yiyeceksinizdir. İstediğiniz kitaptan başlayabilirsiniz.

Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.

Corvus geceleri, kendi doğrularına ters düşen suçluları avlayan, kendi yöntemleriyle kanıt toplayan, failleri polise teslim eden ve sonuca ulaştırdığı her kovalamacanın ardından adalete olan umuduna dair içinde mum yakan bir fikirdir. Yaktığı mumlardan rahatsız olan birtakım kimselerin ısrarıyla, onu yakalamak üzere emniyet teşkilatında bir ekip kurulur ve ekip zaman kaybetmeden onun peşine düşer. Corvus'un geçmişinden gelen beklenmedik bir düşman, ekiple Corvus'u sık sık karşı karşıya getirir ve iki tarafı da beklenmedik zor durumların içine sokar. Yaptıklarının kendisinden ve vicdan azabından fazlası olduğunu, adalet sisteminin çöktüğünü zamanla fark eden Corvus, bunda parmağı olan herkese karşı savaş açar ve içine girdikleri soğuk savaşta iyiler ve kötüler değil, doğrular ve yanlışlar çarpışır. Savaşa giren her kişi kendi doğrularını sorgular ve alınan cevaplardan biri, her yanlışın kötü, her doğrunun da iyi olmadığıdır. Kuzgun'un meydan okuması büyük ses getirir. Ülkenin tüm gündemi Kuzgun'un manifestosu haline gelirken beklenen adımlar atılmaya başlar. Kuzgun'un sesine kulak veren ile onun susturmak isteyenler her alanda bir çatışma içerisine girerken işler çetrefilleşir. Ekip üzerindeki baskı artarken Kuzgun meydan okumalarına devam eder. Attığı her adım sonrası halkın verdiği cevabı değerlendirir ve buna nasıl devam edeceğine karar verirken ülkenin tümünde bir ayaklanma başlar.

Lina Kara, babasıyla ettiği kavga sonucu babasını kendi kafasına sıktığı bir kurşunla kaybeder. Bu kayıp kendisinden de birçok şey götürür. Borçlar ve vicdan azabı arasında sıkışırken zaman pek iyi davranmaz ona. On ay kadar sonra eski halinden eser yoktur artık. Hissizleşmiş ve yaşama olan hevesini kaybetmiştir. Kendisini bazı insanlar böyle yaşar diye teselli ederek annesi ve kız kardeşi için yaşamaya devam eder. Sıradan bir gün çalıştığı çiçekçiye gelen gizemli bir adamın ricası üzerine bir çiçek teslimatına çıkar. Ölüm anlamına gelen çiçekleri teslim ettiği adamın babasının otopsisini yapan adli tıp uzmanı olduğunu ertesi gün savcılıktan gelen bir telefonla babası hakkında sarsıcı gerçekle öğrenir. Adli Tıp Uzmanı Aral Çakırca'ya götürdüğü ölüm çiçeklerinin ikisi için olduğunu anlar. Babasının peşindeki birtakım organizasyon üyeleri, Lina'nın, Kadir Kara'ya gidecek olan anahtar olduğuna eminken Lina bunun ne demek olduğuna başta anlamasa da zamanla yaşananlar anlam kazanmaya başlar. Bilmediklerinin bildiklerinden fazla olduğunu Aral Çakırca ve Savcı Yiğit Atalay'la bu olayı çözmeye çalışırken keşfeder ve ailesinin kendisinden sakladığı sırlarla bir bir yüzleşmeye başlar. Saklanırım göz önünde. Gelir geçer önümden. Ben görünmez değilim. Hiçe sayar beni gözünde... Bu bir bilmece... Söyle bana Lily... cevap ne?

☙ Athena Maral, henüz küçük yaşlardayken dünyayı kasıp kavuran ve 'Kazan Salgını' adı verilen kıyametten kaçan bir avuç insandan yalnızca biridir. Hükûmetin ve halkın ısrarla virüs dediği, oysa daha farklı şeylerin de denilebileceği bu koca tiyatroda, Athena hayatın gerçekleriyle yüzleşmek zorunda kalacaktır. Çünkü bu ne virüstür, ne de bir salgındır. Bu bir soykırımdır. Çaresizliğin dibine gömüleceği, intikamın köküne ineceği serüvende aşktan da kaçmak zorundadır zira ürkek bedeninin altında bir türlü rahat durmayan kalbinin ritimleriyle oynayan kişi, bu koca kurguyu düzenleyen adamın oğlundan başkası değildir. ☙ ❝Öylesine dolu bir kalbi vardı ki onun... İçindekileri birazcık ittirseydi, küçük bir yer bıraksaydı bir köşesine; almaz mıydı o ufak boşluğuna beni de?❞ KAZAN ÇAĞI SERİSİ, birinci kitabıdır.

Ölmek insanı mutlu eder miydi? Ben hiç ölmenin mutluluk getirdiğini görmemiştim, ölüm hep acı getirmez miydi? Ölüm acı getirirdi, acıların son bulmasına neden olmazdı. Ama bu herkes için aynı mıydı? Milan Yağızer için aynı değildi, o ölmek için uçurumun kenarına gitmişti. Onu o uçurumun kenarından indiren, hayatını kurtaran kişi ise okuluna yeni nakil olan Denef Sancak'tan başkası değildi. Kalp hastası olduğunu öğrendiği gün iyi hissetmek için gittiği uçurumun kenarında intihar etmeye çalışan çocuğun, nakil olduğu okulun çete liderlerinden biri olduğunu bilmiyordu. Denef Sancak'ın hikayesi her şeyin bittiğini sandığı anda başlamıştı, Milan Yağızer içinse hayatının bittiğini sandığı yerde hayat bulacaktı. Uçurumlar her zaman son olmazdı değil mi? Uçurumun kenarı Milan ile Denef'in başlangıcı olmuştu. Hikayeler nasıl başlarsa öyle devam ederdi, onların hikayesi uçurum gibi olacaktı. "Atmayı bırakmak isteyen kalp, ölmek isteyen bedene can verebilir mi? Yoksa ölmek isteyen beden, kalbe yük mü olur?"

"Oyunu kazanmak için ne kötü bir partner seçimi..." ⋇⋆✦⋆⋇ Kovuldukları cenneti yakmaya yemin etmişlerdi, en başından beri sanki bu cezayı hiç hak etmemişler gibi. Aralarında silikleştikleri her kalabalığa birer birer uyum sağlayıp kimliklerini kazanırken saraylardan fabrikalar, tahtlardan meclisler gördüler. Düşmüşler için zaman giderek azalıyordu, söz konusu kazanmak değildi: intikamdı. Bedenleri kanat özlemiyle kana bulanırken savaş çanları çalmaya başlıyor, şeytan bu defa elmayı dudaklarına götürüyordu; öfkeyi uzaktan seyretmenin tadını çıkartıyordu. Babasının bu savaşta bir yeri olduğundan bihaber Niran ise, gözlerini kara denizlere çevirmiş; kül olup dibe vuran gemiden bir nabız beklemeyi hiçbir zaman bırakmamıştı. Ancak beklemenin bedeli içten içe kaybolan ışığı, bedenini saran karanlıktı. Ellerini göğüs kafesine katıp kalbiyle yüzleşmedikçe; kaybolduğu cehennemi asla fark edemezdi.

Arina, son 4 yılını Türkiye'de geçirmiş bir kızdır. Kafa dağıtmak için geldiği mekanda çıkan olaylardan dolayı mekandan ayrılmak ister, fakat işler onun isteği üzerine gitmez. Kimsenin bilmediği bir sırrı öğrenir. Bu durum yüzünden başı derde girer. Yer altı dünyasının en acımasız Patron lakabı ile tanınan adamın esiri olur. "Bunu bilmemeliydin." Gözlerim kapanmadan önce en son duyduklarım bunlar oldu. "Artık istesen de kurtuluşun yok."

Rotası sisten kestirilemeyen bir kentte huzur aranmaz, huzur göğüste sabittir.