සමන් පිච්ච මල් සුවදට වහ වැටුණු..සංසාරගත අසම්මත ආදර අන්දරය..

අඟක් මුලක් මතක නැති දුඹුරු පාට ඇස් දෙකක ලියවුණු සංසාර පලහිලව්වක්!!! "ඉතිම් මං උබෙ ඇස් කොහොම කියවන්නද බං උබේ ඇස් දෙකම සංසාරයක් තරම් ගැඹුරු වෙද්දි!!!"💔 ~Meduuza~

"ආත්මගත ආදරයක වත්මන් පුරාගමනය..." -Jasmine සෘතී ආශ්චර්යා & රාක්ශා සාවිත්‍රි "අවාරෙට වැටෙන අසලියා මල් හරි සුවදයි..." -අරවින්ද් "පිච්ච මල් සුවද...මාව ඇබ්බැහි කරපු උඹේ සුවද වගේ..." -රාක්ශා "අසලියා කියන්නේ විශ මලක්නේ...ඒත් මං එහෙම නෑනේ..." -අසලියා "ඔයාට ඕනෙම නම් මං සුවද ගහන අසලියා මලක් වෙන්නද?" -සෘතී Gl love story By MoonLover

- "අන්ධකාරෙන් පිරුණු මගෙ මෙ නිහඩ ජීවිතේ, තත්පරයක් නෑර හිත හොයපු එකම ආලෝකය වෙන්න පුළුවන් වුනේ ඔයාට විතරයි..." ______________________________________ මේක කියවන්න කලින්, Seven Years (මගෙ කලින් කතාව) කියවලා ඉන්න... මොකද නැත්නම්,සමහර විට ඔයාලාට මේක කියවද්දි තැනින් තැන අංඤ්ඤං මංඤං වගේ හැගීමක් දැනෙයි...(දැනෙන්න ඉඩ තියෙනවා) ඒ විතරක් නෙවෙයි, කලින් කතාවෙදි වගේම මේකෙදිත් කියන්න තියෙන්නෙ... මේක මං publish කරන දෙවෙනි පොත...මේ වගේ තවත් කතා තියෙනවද කියලා නම් දන්නෙ නෑ...🥲

ආදරය නිසා හඬන්නට හෝ හිනැහෙන්නට නොව, ආදරය නිසාවෙන් සැනසී අත්හරින්නට කියා දුන් ඔබ, යථාර්ථය පහදා දුන් ප්‍රේමණීයම කවියයි.. ඉතිං හිතවතිය, ප්‍රේරේමයට හේතු කිම...? ලෙංගතුම ඔය හිතට කොන්දේසි විරහිතව අසීමාන්තික ප්‍රේමයෙන් බැඳෙමි.... . . . . . . . #start date-2022/12/29 #End date-2023/07/16 _මෙහි එන නම් ගම් ස්ථාන සියල්ල මනංකල්පිත වන අතර මෙය හුදෙක් මා විසින් කරන ලද නිර්මාණයක් පමනක්ම වන බව කරුණාවෙන් සලකන්න_ 🚫කතෘ අවසරයෙන් තොරව උපුටා ගැනීම හෝ වෙනත් කිසිඳු ස්ථානයක පළ කිරිම තහනම්.🚫 ස්තූතියි🤗❤️

ඔහේ ගලන් ගියපු ඒ ජිවිතෙට ආපු අගන්තුක ජීවිකාව අස්තීර වූ අසම්මත ප්‍රතම ප්‍රේමය

එයා උඩරට ඇඳුමට කුමාරිකාවක් වගේ.. ඒත් අද සුදු පාටටම ඇඳලා රත්තරන් පාට නෘත්‍යාභරණ දාලා ඉන්න එයාව මට පෙනුණෙ සුදු හංසයෙක් වගේ.. ඇඳුම නිසා කැපිලා පේන හීනි ඉනයි, ඇවිදිද්දි එන සිලම්බු සද්දෙයි නිසා මම හිටියෙ බය වෙලා.. මොකෙක් හරි ඇවිත් උස්සන් යයි කියලා..

"ඔයා සදහටම මගෙ ගෙදර වෙනවද මගෙ ආදරේ...? " "සදහටම මගේ නැනී !! මගෙ කතාවේ කොටසක් උන එක අදටත් මට වටිනවා !!" "මිනූ ඒක ඔයාගෙ කතාව නෙමේ. මේක අපේ කතාව !!! පරක්කු වෙලා හරි අපි ගොඩනඟපු කතාව !!!" මිනුල්‍යා × ආරූර්යා

අහස හරි හිස්, පුලුන් වගේ වලාකුලු ගොඩකුත් එක්ක, හැමවෙලේම ගිනිගන්න ලොකු ඉරකුත් එක්ක, එයා කඩවසම් පොලව දිහා බලාගෙන කල්පනා කරනවා, අනේ මටත් එයා වගේ ලස්සන මල් එක්ක, ගස්කොලන් එක්ක දිය ඇලි එක්ක ඉන්න තිබ්බනම් කියලා, ඒ උනාට අහස දැනන් හිටියෙ නෑ, එලියෙන් කොච්චර කඩවසම් උනත් ඇතුලෙන් කොච්චර ගිනි ගොඩක් දරාගෙන ඉන්නවද කියලා පොලව, ඉතින් මගෙ පු‍ංචි ආකාශි, කොච්චර ගිනි ගත්ත ඉරක් ඔයා තියාගෙන හිටියත්, මට ඔයාව දරාගන්න පුලුවන්, හරියට පොලව අහස දරාගන්නවා වගේ... ~භූමි කෞශිකා~