Kızı zorla kendine tutsak eden bir mafya. Ondan kurtulmak için herşeyi yapan kız.

Yaşama amacı bulmaya çalışan masum bir kız ve bir anda kızın hayatına bodoslama giren İtalyan mafyayı konu ediyor...

Yanlış bir numaradan doğan biraz alevli, biraz tatlı, birazda mizah dolu bir aşk... ****************************************************** Müzik bitmişti, biz hâlâ birbirimize aşkla bakıyorduk. Devam ediyordu bizim için melodi, devam ediyordu bizim için tüm sözler; dans ediyordu notalar, dans ediyordu ayışığında kahverengi gözlerimizi süsleyen yıldızlar. Titrek bir nefes verdik ikimizde, uzunca bir süre birbirimize baktık. Sanki uzun yıllar boyunca birbirini görmeyen iki sevgiliydik. Buyduk biz. Ne kadar yanyana dursak da yine de özlerdik birbirimizi, kalbimizi, gözlerimizi... Hiç kimse bakamazdı bize bizim gibi. Anlayamazdı kimse, birbirimiz için atan kalplerimizin sözlerini. Ben o'ydum, o bendi. Birdik biz, farklı bedenlerde atan tek bir kalptik. Tek nefes, tek dudak, tek söz, tek beden, tek kalp. Korkmaya, kaçmaya dair bir şey aradım kalbimde. Ama yoktu... Sadece güven vardı, sevgi vardı, aşk vardı. Korkmuyordum, eşim olacak bu adamdan da yeni hayatıma atılmaktan da korkmuyordum. Bana elini uzattı, gözlerinin içine bakmaya devam etmek istedim, uzandım eline. Sıkıca tuttu beni, bırakmadı sonsuza değin. Başparmağı usulca elimin üzerini okşarken alnımda dudaklarını hissederek gözlerimi yumdum. "Hazır mısın birtanem?" Gözlerimi açarak ona baktım. Dudaklarımı bir gülümseme kaplarken uzanabildiğim kadarıyla minikçe boynundan öptüm. "...Hazırım sevgilim."

Yüzüme ve omuzumdaki kurşun yarasına aldırmadan öne doğru eğildim. Omuzumdaki yara acısa bile buna aldıracak durumda değildim. Önümüzde baygın yatan kıza baktım. Ambulansı aramıştım ama daha yoktu. Adamlarımda öyle. Onlara hesap soracaktım zaten! Gözlerimden şiddetle boşalan yaşlar yağmura karışıyordu. Öne doğru eğilip kafasını yerden kaldırıp kucağıma koydum. Elimi güçlükle kömür karası saçlarında gezdirdim. Yaşıyormuydu? Bilmiyorum. Ama şu an onun yaşaması için kendi canımı verirdim. Gözlerimden akan yaşlar onun yüzüne damlıyordu. Elimi karnındaki kanayan yaraya götürdüm. Nabzını yoklamaya korkuyordum. O acı gerçekle yüzleşmeye korkuyorum. Ya...ya öldüyse? Hayır! Hayır olamazdı! Bırakamazdı beni! Daha sevdiğimi bile söyleyememiştim! Kafamı şiddetle iki yana salladım. Sonunda cesaretimi toplayıp elimi nabzına bastırdım... 4.hikayem

•T A M A M L A N D I• Normal bir apartmanda yaşayan Selin bir gün karşı dairesine yeni taşınmış adama "hoşgeldin" demek amaçlı tatlı götürür. Ama kendisi İtalyan mafyası olan adam kızın bu tatlı hareketinden oldukça etkilenir ve bir yerden tanıdık gelir. Adamın Türkiye'ye gelme amacı sevdiği kızı yanına almaktır. Pek tesadüf olamayan karşılaşma. Luca Moretti & Selin Demir