"Bir kadın susarsa, dünya ağlamalı, Ama dünya sağırdı, duymadı feryadı..." Pamir Gülşah Tütüncü (Sahraf), yaşadığı ağır hayat yüzünden sesiyle bir veda gerçekleştirerek, kendini sessizliğe mahkûm etmişti. Bedeninde ve ruhunda var olan yara izleri yıllar sonra bir hastahane odasında başlayan yeniliklerle değişecekti. Annesinin ölümü ve babasının gözünde bedeni büyüse bile ruhu büyümeyen kız, ağabeyi tarafından baba sevgisini içindeki küçük kız çocuğu ile tanıştırmayı başarmıştı. Bir kokunun can bulduğu bu evrende, bir hayatın ölümü derin izler bırakarak, ruhlara işleyecekti. Annesinin ölümü onu zaten öldürüyordu...

Staj yaptığım hastanede karışan o kız çocuğu bensem?

Bu Demirdağların aile olma hikayesi. 16.12.2020 Kitabın tüm hakları bende saklıdır. Çalıntı ve alıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır. (Bölüm sayısı yanıltmasın lütfen çünkü kelime sayısı fazla değil ❤)

Kalp kırıklığı. O kadar acı ve boğucudur ki ne olduğunu anlayamazsın. Ve bazen acılar izler bırakır. Bunlara Girye denir. Acılar ruhunda girye bırakır. Dışarıdan kimse görmez, çünkü bilmelerini istemezsin. Ve bazen, hissettiklerin ve gösterdiklerin farklıdır. Unutma Parla; insanlar acıya boğulmaz. İnsanlar acıya boğdurur...

Yıllarca üvey ailesi tarafından işkence çeken Yarel Naz, üvey annesinden gelen mektupla beraber gerçek ailesini öğrenir. Yarel'in tek ailesi müzik, dans ve sevgili motoruyla arkadaşı Enis iken gerçek ailesini öğrenmesiyle ne olurdu? Daha fazla kaos, evet! #1 gitar 240123 #1 değişen hayatım 070223 #1 bateri 140223 #1 müzisyen 280323 #1 müzik 170623

Siyah saçları omuzlarına dökülmüş, perçemi yüzünün yarısını kapatırken kahkaha attığı belli olan bir şekilde gülüyordu. Göz kenarları hafifçe kısılsa da yeşil gözlerini görmemek imkansızdı. Üzerinde koyu yeşil renkli bir sweat vardı. Yüzümde oluşan minik gülümsemeyi fark ettiğimde başımı iki yana sallayarak içime doğan hissi yok saymaya çalıştım. O insanları büyüleyen bir büyücü gibiydi. Bir insanın gülümsemesi nasıl başka bir insanı garip bir hisse sürüklerdi? "Latte ve tiramisu alabilir miyim?" Duyduğum narin ses ile başımı fotoğraftan kaldırıp karşı masamda oturan, içime garip his veren o kızı gördüm. Saçını tepeden dağınık bir topuz yapmıştı. Önünde bir kitap açıktı. Garson yanından ayrılırken kalemliğini açıp içinden kalem çıkarttı. Derslere tutkusunu bildiğim için yüzümde belli belirsiz bir gülümseme oluştu. Onun hakkında bir şey bilmek neden hoşuma gitmişti bilmiyordum. "Maral Birsoy." Diye mırıldandım kendi kendime. "Hayatına hoş geldim."

Liva Marsel.

Kaybettiğim şey bir eşya değildi. Bir bileklik, bir toka, bir para. Kaybettiğim şey on altı yıldı. Şimdi her şeye yeniden başlamam isteniyordu. Hiç bilmediğin insanlarla yeniden başlamak. Kırılan bir güvenin yokmuş gibi, sanki şimdi yeniden doğmuşum gibi... ____ İkra. Adım bu. Soy ismim ise bir yalan, on altı yıldır bir yalan. ______ Kurgu Başlangıç Tarihi: 19. 04.2023