Kanın, onurun kaderin hüküm sürdüğü bir coğrafyada... Bazen kader, en büyük düşmanını en büyük sınavın yapar. Elif Şinda, aşiretin en asi kızıydı. Boyun eğmeyi bilmez, kaderi başkalarının yazmasına izin vermezdi. Ancak bir gecede, divanın kararıyla hayatı değişti. Berdel, abisinin yaptığı bir hata, onu düşman aşiretin genç ağasıyla evlenmeye mahkum etti. Azem Şiwan Karakum. Sert, otoriter ve acımasız bir adam Elif'in nefret etmesi gereken kişi. Ama nefret ve tutku bazen aynı dili konuşur. İkisi de güçlü, ikisi de inatçı. Bu evlilik onlar için bir savaş alanına dönüşürken, tutku ve çatışma arasındaki ince çizgide tehlikeli bir oyun başlar. Azem, Elif'i kontrol etmeye çalıştıkça, Elif onun kurallarını yerle bir etmeye yemin eder. Ama bazı savaşlar kaybedilmek içindir. Bu evlilik bir esaret mi olacak, yoksa yeni bir başlangıç mı? Aşiret kurallarına boyun eğmeyen bir kadın ve onu dizginlemeye çalışan bir adamın, nefretle başlayan ve ateşle sınanan hikayesi. Onlar düşmandı. Ama kader, en büyük düşmanını bazen en büyük sınavın yapardı. --- Uyarı: Bu kitap +18 içerikler barındırmaktadır. Şiddet, cinsellik, ağır dil ve psikolojik gerilim unsurları içerebilir. Yalnızca yetişkin okurlar için uygundur. Karakterler ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Herhangi bir kişi, kurum ya da toplulukla benzerlikler rastlantısaldır. Bu eser kurgusal bir çalışmadır ve Kürt kültürünü edebi bir perspektifle işlemek iyitedir. Hiçbir şekilde nefret, ayrımcılık ya da provokasyon amacı taşımaz. Burada edebiyat ve kültür çeşitliliği için bir alan açıyorum. Her türlü ırkçı, ayrımcı, aşağılayıcı veya küfürlü yorum kesinlikle silinecektir ve gerekli platform bildirimleri yapılacaktır. Farklılıklarımız zenginliğimizdir. Saygı bekliyor, saygı gösteriyorum.

Küçüklüğümden beri her köşesi zambaklarla dolu acı tatlı bir yerdi burası. İki çam ağacı ile başlayıp geniş bir tepe ile son buluyordu. Tepenin üzerinde mahallenin aksine manolya çiçekleri vardı, her zaman zambaklardan daha çok onları sevmiştim. Ya da onları seven birini. Kabul etmek en zoru demişlerdi. Bir daha asla dönmek istemediğim bu mahalleye yıllar sonra adım atma nedenim gitme nedenim ile aynı kişiydi. Bunu, yıllar sonra kabul etmek zormuş gerçekten. • Eflin Öztekin'in mahallesine konuk oluyorsunuz, yanınıza çekirdek almayı unutmayın. ・⁠∀⁠・

En sevdiğim kitabın içine yan karakter olarak düştüğümde tek bir görevim vardı : mutlu sonun gerçekleşmesini sağlamak. Her şey tam da olması gerektiği gibi gidiyordu─ta ki ben kötü karakterin dikkatini çekene kadar.

Su gibiydi iki genç kız da. Öyle narin öyle güzellerdi. Birinin adı Zeynep'ti. Bakanlar gözlerini alamazlardı. Babasının en değerlisi, mücevheri, güneşiydi. Birde Mardin'in ağası vardı. Ömer Ağa. O bir şey isterse olurdu, kimse karşı gelemez gelmeye cüret bile edemezdi. Bütün aşiretlerin de Mardin'in de ağasıydı. Herkes bilirdi onun sözü sözdü. Adaleti kendisinden hep bir adım önde olan bir adamdı. ______________________________________________ "Berzan ağa vermezlerse kaçıracakmış seni hiç mi korkmuyorsun?" Kahkaha attı kardeş bildiği arkadaşının sözüne Zeynep. "Asla evlenmem onunla kaçırırsa da elbet yolunu bulur kaçarım kaçamazsam da canıma kıyarım yine de yar olmam ona." "Yine de bir düşünseydin babanın durumu zorda Paşaların oğlu o kurtarırdı sizi bu durumdan." "Sen delirdin mi Dilan asla evlenmem onunla dedim ya hem babam söz verdi okutacak beni. Değil Paşaların oğlu koskoca Mardin'in ağası Ömer Ağa bile gelse alamaz beni." Kararlılıkla konuştu genç kız kendinden çok emindi. İlerde çalıların arkasında biri daha vardı ama küçük kızın böbürlenerek konuşmasını kahkaha atmadan dinlemeye çalışan. Hele son sözlerini duyunca gözlerinde pırıltılar beliren. ---------------------------------- Diğerinin adı ise Dilan'dı. Korkusuz, cesur ve hep yüreğinin sesini dinleyen Dilan. Zeynep'ten daha zor bir davanın savaşını verecekti o. İki genç kız da Mardin'in ateşli topraklarında kendilerini bir anda hem var oluş mücadelisinin içinde bulacaklar hem de aşkın büyülü dünyasının içinde gururlarını kaybetmeden savaşı kazanmanın yollarını arayacaklardı.