"Küçük çocukken masallara inanırsın, büyüyünce yalanlara. Ve maske bir kez yüzüne oturdu mu, ancak anımsarsın kim olduğunu başkalarının gözüne bakınca."

En fazla ne kadar ileri gidebilirsin ki? İstediğin şeyi almak konusunda... belki de, en çok bunun için; neleri göze alabilirsin? Hayat bu; seçimlerinin ne kadar aykırı olduğunun önemi yok. Bir gün, kendini hiç anlaşamadığın bir adamla anlaşma yaparken bile bulabilirsin... dedik ya, hayat bu ve kimin aykırı olduğunu düşünmek için vaktin de yok. En azından, Tamay için her şey böyle. Birbirlerini beklenmedik bir evliliğin içinde bulan ikili, belirli bir süre geçtikten sonra boşanmak konusunda anlaşırlar. Yine de, her şey planlandığı gibi gitmez; aralarındaki ilişki beklenmedik bir şekilde değişmeye başlar.

☙ Melina, hoşlandığı ve yıllardır hayalini kurduğu kişinin Güner Kuyucu olduğuna; onun gözündeki görünmez imajını silebilmek uğruna ise şeytanla bile anlaşma yapabileceğine emindi. Fakat o şeytan, nefret listesinde başı çeken ve Güner'in en yakın arkadaşı olan Dora Belgemen'den başkası değildi. ☙ ❝Hoşuma gidiyordun. En yakın arkadaşınla tanışana dek.❞

Dedin ki; Işıkları kapa. Kim olduğunu bilmeyeyim. Ben siyah saçlarının arasında esen o hafif meltemim. * Aşkın geceye bulansın, Yalnızca bu seferlik, Matmazel Noir, Saçlarını sal parmaklarımın uçlarına. Rüzgar onu ilk gördüğünde ne olduğunu anlamadı, çözemediği biriydi, onun kendisini fark etmesini bekledi. Okulun yıldız çocuklarındandı, ancak O kız onu fark etmedi. Matmazel Noir ne saklıyorsun rüzgarında?

Hafızasını kaybetmiş bir halde baş düşmanının evinde esir olarak uyanan Meira, geçmişte işlediği affedilemez bir günâhın bedelini ödüyor olduğunu öğrenir. Meira uyandığında ona söylediği ilk sözü "Biz düşmanız" olan adamın, bir zamanlar gözlerinin içine aşkla baktığını öğrendiğinde işlediği günahın hiç de sandığı kadar basit bir ihanet olmadığını ve altında çok daha korkunç bir entrikanın yattığını anlar. İki düşmanın kader ağları, tutku ve nefretin ateşiyle birbirine örülmüş; kurdun kuzu postuna bürünüp kuzunun kurda dönüştüğü çarpık bir ihanet oyununa evrilmiştir, artık birbirlerinden kaçmaları da ne mümkün! Bu yapbozu ise çözmenin tek bir yolu var: Gördüğün ve duyduğun hiçbir şeye inanma. Bunu geçmişteki sen bile söylüyor olsa... Fantastik değildir, karanlık aşk türündedir. DİKKAT! Bu kitapta cinayet, psikolojik ve fiziksel şiddet gibi rahatsız edici olabilecek içerikler bulunmaktadır.

metanoia: Günlüğünü gerçekten çöp kutusuna mı atıyordun? metanoia: İstenilmeyen şeyler imha edilir. metanoia: Ve o defter benim ayaklarımın ucuna düştüğüne göre, metanoia: Bu okumam gerektiği anlamına mı geliyor? 12.12.20 | karanligiyazar

O kadar zıtlardı ki, biri kor iken diğeri serinleten bir içim su gibiydi. İşin aslı da buydu zaten. Denge zıtlık gerektirirdi. Yanarsan denge bozulur, yakarsan tek kalırsın. Onu olduğu gibi bırak, avuçlarına dolsun. Seyre dur, sustuğun zamanların acısını o çıkartır. ☯ Genç kız, ölen babasının hattını kapatsa dahi yazmaktan vazgeçecek gibi durmuyordu. Tek tik çifte döndüğünde kader çizgisi onun için bir kez daha kırıldı.

Özlemek buysa eğer inan bana çok özledim canımın içi. Hissetmekten aciz olan, duygulardan yoksun benliğim uzak düşmüş bu hisse o kadar yabancı ki ne olduğunu anlamlandıramıyor. Belirli bir acı var, ince bir sızı her zamanki yerinde duruyor ama yanında yabancılaşmış bir şeyler daha var ki bu seferki çok farklı canımın içi. Birini özlemek nasıl bir duygu olsa gerek? O biri kim olmalı ki bütün duygular onunla böylesine dolup taşsın? Gökyüzü gibi uçsuz bucaksız mı olmalı, yıldızlar gibi parlak, yoksa ceset gibi cansız mı olmalı dipdiri toprak? Varlığı mı en çok yüreğe dokunmalı, yoksa yokluğu mu yüreği avuçları arasına alıp parçalamalı? Menekşeler gibi olmayan kokusu mu yadsınmalı, lavinia gibi ölümsüzlüğü mü dilenmeli? Ateş gibi yakıp yıkmalı mı, barut gibi ateşi harlayan, yoksa su gibi sonu mu olmalı hala alevlenmek için yanıp tutuşan közün? Bir damla göz yaşı mı olmalı pınarlardan yanaklara doğru süzülen, yoksa oluk oluk akan kan mı olmalı yaradan? Sen ki gökyüzü gibi uçsuz bucaksız oldun yıldızların gözkapaklarıma asıldığı o gece, yıldızlar gibi parlaksın gökyüzümde. O dipdiri toprağın altında cesetsin yapayalnız, varlığın yüreğime dokunan en saf his ki yokluğun yüreğimi parçalayan o derin acı. Menekşelerin olmayan kokusu gibi her yanıma sinmiş güzel kokun, lavinia gibi ölümün ta kendisiyken şimdi yine de yaşa, der gibi bakıyorum göz kapaklarınla örtülmüş harelerine. Ateştin sen her yanı yakıp yıkacak kadar güçlü, barut gibiydin ateş olan beni harlayacak kadar kuvvetli ve közlerime kadar sevgini adayabileceğin su gibi duru. Varlığın bir damla gözyaşı kadar saf bir sevgi, yokluğun ise yaradan akan oluk oluk kan gibi acımasız. Özlem bir his değil ki zamana kalsın. Özlem sensin, en güzel zamanlarımda senin gibi toprağın altında kalsın. |15 Şubat 2024 - 13 Ocak 2025|

Lina Kara, babasıyla ettiği kavga sonucu babasını kendi kafasına sıktığı bir kurşunla kaybeder. Bu kayıp kendisinden de birçok şey götürür. Borçlar ve vicdan azabı arasında sıkışırken zaman pek iyi davranmaz ona. On ay kadar sonra eski halinden eser yoktur artık. Hissizleşmiş ve yaşama olan hevesini kaybetmiştir. Kendisini bazı insanlar böyle yaşar diye teselli ederek annesi ve kız kardeşi için yaşamaya devam eder. Sıradan bir gün çalıştığı çiçekçiye gelen gizemli bir adamın ricası üzerine bir çiçek teslimatına çıkar. Ölüm anlamına gelen çiçekleri teslim ettiği adamın babasının otopsisini yapan adli tıp uzmanı olduğunu ertesi gün savcılıktan gelen bir telefonla babası hakkında sarsıcı gerçekle öğrenir. Adli Tıp Uzmanı Aral Çakırca'ya götürdüğü ölüm çiçeklerinin ikisi için olduğunu anlar. Babasının peşindeki birtakım organizasyon üyeleri, Lina'nın, Kadir Kara'ya gidecek olan anahtar olduğuna eminken Lina bunun ne demek olduğuna başta anlamasa da zamanla yaşananlar anlam kazanmaya başlar. Bilmediklerinin bildiklerinden fazla olduğunu Aral Çakırca ve Savcı Yiğit Atalay'la bu olayı çözmeye çalışırken keşfeder ve ailesinin kendisinden sakladığı sırlarla bir bir yüzleşmeye başlar. Saklanırım göz önünde. Gelir geçer önümden. Ben görünmez değilim. Hiçe sayar beni gözünde... Bu bir bilmece... Söyle bana Lily... cevap ne?