Ruhlarının saflıkları kalplerinin siyahlıklarında yok olmuştu. Kapanmaya yüz tutmuş yaralar yeniden açılmıştı. Hatalıydılar. Ve kendi hatalarını bir başkalarının günahlarıyla kapatmıştılar. Prangaların birbir açıldığı, tabuların tek tek yıkıldığı bir oyuna; binlerce kez hissetmeye var mısınız? Binlerce His Sizlerle... ❤️ "Herkesin hikâyesi vardır ama herkesin şiiri yoktur, der Özdemir Asaf. Sence bizim şiirimiz var mıdır?" "Kim bilir, Talay. Belki de uzaklarda bir yerde, mum ışığının altında mürekkep lekeleriyle bezeli yabancı parmaklar, dolma bir kalemin raks ettiği bir saman kâğıdına bizim şiirimizi yazıyordur. Ya da çoktan şiirimiz yazılmış ve kitap raflarına konuk olmuştur." "Nasıl başlardı bizim şiirimiz?" "Buzdan kalpli bir kızla, çocukluğunu kaybetmiş bir oğlan çocuğu nasıl anlatılabilirse öyle başlardı."

Geçmişin entrikaları, geleceğin belirsizliği arasında gelip giden bir adam, bağımsız ruhların masasında meleklere meydan okuyor. Her an. Her saniye. Her beden. O bir beden hırsızı.

"Bu kâğıt parçasına siyah mürekkep yardımıyla dökülen düşüncelerim ne kadar önemli olabilir ki? Öylesine karalıyorum bir şeyler işte ben. Birazdan kâğıdı kıvıracağım ve iple bir güzel bağlayacağım. Ardından hayali mektup kuşlarımdan birinin ayağına bağlayacağım mektubumu. Sonra o kuş kanat çırpacak, kanat çırptıkça uçacak ve tam göğsümün üzerine konacak. Sana gelmesi gereken bu mektup, senin yaşadığın yere ulaşmış olacak; kalbime." © Tüm Hakları Saklıdır. | 04. 10. 2014 | Kapak Tasarım - Beyzanur Yıldız.