Bir hata tüm doğrularımı götürmüştü. Yeni hayatımda doğrular ve masumiyet olmayacaktı. O içimdeki tüm iyilikleri yutacak kadar kötü ve karanlıktı. O artık benim karanlığımdı ve bende onu aydınlatacak ışık yoktu. Ayça Mutlu kendini babasına adamış sıradan bir genç kızdı. Babasını yakalandığı hastalıktan kurtarmak için hayatında asla yapmayacağı bir şey yaptı. Benliğini zengin bir adamın şımarık oğluna sattı. Ekin Toprak hayatını mahfeden bu kızdan intikamını alacaktı. *** Yazar Notu: Bu hikayede kızın zengin babası iflasın eşiğine gelmemiştir. Kızın aşık olduğu adamla evlenmek gibi pembe hayalleri de yoktur. Damat adayımızsa kızı gördüğü gibi melake bir adama dönüşmeyecektir.

''Bu sefer ne yapacağımı bilmiyorum,olaylar rayından çıktı.Böyle olmamalıydı,sana uymamalıydım.Beni izlemeyi bırak,bende kayboldum. Karanlığa seni de çekerim,beni dinleme.'' ∞∞∞ Manyak bir çocuk,hayatı boyunca istediği hiçbir şeyi olmayan bir kız. Sizce onları neler bekliyor ? Tehlike? Korku? Macera? Veya..Aşk? Ne dersiniz? Hayır! İkisini de aynı şeyler beklemiyor aslında..Cemreyi tehlike beklerken Doruk için büyük bir eğlence olacak. ∞Doruk...Onun geçmişi kötü falan değil,birkaç olay dışında.Sadece o öyle olmayı seçti,içindeki sessizliğe gömüldü zamanla,belki de karanlığa.Her insanın içinde o sessizlikten ve karanlıktan yok mudur? Orası...Gerçek dünyadan daha huzurluydu. Ama hep olmadığı birisi gibi davranamazdı değil mi,bunu hayatının sonuna kadar sürdüremezdi? •Kitabımın tüm hakları okurlarıma aittir.♡

○●○ Duru, ailesinin işi sayesinde, gerçek aşkını bulacağı nereden aklına gelirdi? ○●○

Tam sonunu okucakken biri bana çarptı ve kağıt yere düştü. Neyseki hava rüzgârlı değil. Kağıdı yerden alıp bana çarpana dönüp bağırmaya başladim. ''Hey önüne baksana körmüsün?'' ''Sen bence önüne bakmalısın. Kafanı biraz kaldırıp etrafa bak. Bücür.'' dedi. Bücür? Bücür?! ''Sen kime bücür diyon lan?!'' diye bağırdım. ''Sana.'' dedi.

"Demek babamın katili sensin!" "Ne demek istiyorsun sen, ben senin babanı tanımıyorum."dememle elinde olan bir bez parçasını burnuma dokundurdu. Uyandığımda neler olduğundan habersizdim. Neden burdayım ve neden her bir yanımda ateş kıvılcımları var. Hiç bir fikrim yok! Yoksa ben cehennemde miyim yoksa beni karanlığa sonsuz hapsetmek için elinden geleni yapan sevdiğim oğlanın yanında mı? Gözlerimden bir kaç yaş düştüğünde ona yalvarırcasına konuştum .Onu hala seviyordum kendisini ve o can alıcı gülüşlerini. Benide benden alan şey o iki şeydi.. "Neden ben?"konuşmadı halâ susuyor ve benim acınacak hâlime gülüyordu. Ben naptım ki aşık olmak suç mu ya da benden tamamen farklı olan bir insana kendimi mahkûm etmem mi suç?? BEN GÜLÜŞÜNE ÖLDÜM,O ÖLÜŞÜME GÜLDÜ FARKLIYDIK İŞTE...

Saf ve masum bir kız ve bir playboy evlenirse nolur? Bu evlilik zoraki ise...Nefretten aşk doğarmı?

Oysa ki Ecem, sadece sevgi bekleyen küçük bir kızdı. Büyüdüğünde hala sevgiye muhtaç küçük bir kız olarak kaldı. Her gün öz anne babası tarafından eziyet gören kız sonunda evlendirildi, para göz ailesi tarafından.. Poyraz ise sadece Ecem'i izleyen bir aşıktı. Yıllar süren bir aşk..

Her şey melisin o mahalleye taşınmasıyla başladı rüzgar yine arkadaşsızlıktan yakınırken melisi gördü benimde oyun arkadaşım olacak diye çok sevindi. ama bilmiyordu ki o oyun arkadaşı onun hayatının merkezine oturacak ona aşık olacak saf duygularıyla sevdiği oyun arkadaşı, dost, kardeş, yada SEVGİLİ?? peki ya onların arasını bozan bir engel bu engeli aşabilecekler mi ?? ------------------------------------------------------------------------------------------------------ ©Tüm Hakları Saklıdır ------------------------------------------------------------------------------------------------------

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.