RabiaYentur
- Reads 955,319
- Votes 1,967
- Parts 6
"Karanlık onun eviydi, ama ben ışığımı onun içinde buldum".
Bir ses çıkardım... Ya da çıkarmadım. Ellerim ağzımın üstünde, irice açılmış gözlerimle oradan kaçmanın yolunu ararken namlunun ucundaki adamın buz mavisi gözleri bana döndü. Hasta olmalıydım. Hastalığın çöktüğü evimde yaşarken, benim de aklımda eksik bir şeyler oluşmuş olmalıydı. Başka türlü o anda, silahların ve cesetlerin olduğu sokakta kendi kara gözlerime değen mavi gözlere hayran kalamazdım.