"Kırılan dilden de, kalpten de sadece enkaz sesleri gelir."

olay mardinde yaşanıyor,dün karşılaştığı kızla berdel olacağını duyunca napacagini şaşırır..bakalım devamında nolacak

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

+18 unsurlar içerir. "Dur , iş yerinde olmaz lütfen." Ellerini saçlarım da gezdirip gülümsedi. "Ben nerede ve ne zaman istersem o zaman olur küçük sekreterim." Diyip dudaklarıma daha çok yapıştı. Burası gerçekten yeri değildi. Hemde hiç... Ama ona dur desem bile elleri asla durmuyordu... ~ Ailesini kaybettikten sonra iş için tüm şirketlere cv sini bırakan Afra, bir mafya adamının sekreteri olarak işe başlar... Afra, bu adamın yanında kaldığı sürece başı beladan kurtulmaz. Peki ya birbirini seven iki kişi bunların üstesinden gelebilecekler mi? Bu Bora ile Afra'nın hikayesi... Bu tüm engellere rağmen birbirini hep seven kişilerin hikayesi... *** #kitapta şiddet ve cinsellik vardır# Rahatsız olacak olan varsa kitaba hiç başlamasın!!

+18 Yetişkin içerik! Tüm hakları saklıdır! Zeka? Bir savaşta olduğunuzu ve hiç bir silahınızın kalmadığını varsayın, sizi kurtaracak tek şey zeka. Ben bugün bu masada oturduğum herkesin ismini biliyorum, sadece ama sadece isimlerini, fakat anladığım bir şey daha vardı semih soytürk doğan Atiker ile anlaşamıyordu. Belki klişe olucak ama bugün bu masada bir sözü hayata geçirecektim. Düşmanımın, düşmanı, dostumdur. Doğan Atiker eliyle garsona işaret verdiğinde garson hızlı adımlarla viskisini yeniledi, oturduğumuz masaya geleli sadece 5 dakika olmuştu ve 3.cü kez viskisi tazeleniyordu kimse konuşmuyor herkes onun ağzına bakıyordu bu durumdan kimse şikayet etmezken yanımda oturan semih oflanıyor puflanıyordu. Bu masaya ilk oturduğumda, yada hayır zorla, semihin zoruyla oturduğumda kimseyi tanımıyordum fakat şimdi biraz anlamıştım onları. Tam karşımda oturan ferda ve mete ikilisi evliydi ve bu işte uzun süredir vardı ikiside her tavırlarından belliydi. Onların yanında oturan sevil ise gergindi sevgilisi Onur'a göre bu işe acemiydi sadece acemi kalmak yetmiyor gibi endişeliydi ve birazda akılsızdı çünkü şu an salladığı ayağından ve yediği tırnağından herkes onun bir korkak olduğunu anlamıştı. Birde alim Atiker vardı herkesin susmasına sebep olan baş koltuğa yerleşen doğan atikerin amcasının oğlu alim Atiker. Ve ben ile semih soytürk vardı. Zorla oturduğum bu masadan zaferle kalkacağımı biliyordum. Ya kazandım zannettiğimiz zaferler aslında büyük felaketlerse ?

" Sizin yüzünüzden karadutlarım israf oldu efendi, bir de alay eder gibi gülüyor musunuz? " " Benim bildiğim Çalıkuşları tehlikeyi sezince rızıkları ile birlikte göğe yükselirler. Ama siz rızkınızı yere düşürdüğünüz yetmezmiş gibi kendiniz de yere düştünüz. " Okb yok, gereksiz karakterler yok, hafif utanmalı 1. sezon cünzey havası veren bir hikaye

Cüneyd Zeynep

Üzerinde tek bir kırmızı boncuk bulunan tespihi yavaş hamlelerle okşadı Zeynep. "Biliyorum... Geleceksin, bitireceksin bu zulmü. Sana itimatım tam Cüneyd." diyerek fısıldadı. Yakalanmaktan korkarak tespihi gelinliğinin iç cebine koydu. Sırf o tespihi yanında taşıyabilmek için, gizlice cep dikmişti gelinliğe. Odadan çıkmadan önce son bir kez baktı aynadaki canlı hâline. Zira Zeynep çoktan vermişti kararını. Vahit denen o adama zevce olmaktansa canına kıymayı yeğlerdi.

Aralarındaki yüzleşmeleri ve romantizmi anlatıyor🩷