- "Nathaniël?" Breng ik bijna fluisterend uit, maar dit keer zeg ik zijn naam alsof ik hem ken, alsof ik weet wie hij is, wie hij echt is en wie hij vroeger was. Ik weet wie hij is en zal niet gouw van hem af zijn.- "Engelen en gevallen Gevangen in deugd Levend en vervallen Verknald de jeugd" Mijn oma. Mijn allerliefste oma. Ze zeggen dat u vergaan bent, maar dat geloof ik niet. Misschien is uw lijf hier niet meer aanwezig, maar dat zegt niet dat u weg bent. Uw lijf was alleen maar een gevangenis van uw ziel en nu bent u vrij. Soms dwaalt u rond tussen de sterren en soms zoekt u contact met mij. Oma wacht op mij en blijf bij mij. Bevrijd zal ik nog lang niet worden. Ze legt de bronsen veer neer. Een drup zwarte inkt spilt op haar houten tafel. Ze mocht niet schrijven.