Mira Armağan. Ürkek bir kuş misali hayatını anne babasız, yaşarken, ayaklarının üzerinde durmaya çalışırken, aniden bir gün kaderin kendisinde oynadığı haksız oyun yüzünden, haksız yere hüküm alır. Adaletin parayla ölçüldüğü dünyada müebbet bir hapis cezası alır. Cezaevi, evi artık onun yuvası olurken, kadınlar kapalı cezaevi kurumunun karşısında bulunan, erkekler cezaevinin iki düşman liderinin delicesine aşkını kazanacağından da bir haberdir. Birbirine ardına dönen oyunlar ve ile iki düşman lider adamın delicesine aşkı arasında kalır. İki taraftan birisini seçmek zorundadır; Ya Azer Börte'nin tarafını, Ya da, Ezel Şahram'ın tarafını seçmek zorundadır. İki taraf arasında sıkışan Mira, bir gün, masumluğunu kanıtlayıp cezaevinden çıkabilecek miydi, kader bilirdi. Fakat iki aşık liderin de bırakmaya hiç niyeti yoktur. Mira Armağan; ya Cezaevine mahkum olup, iki lider adamın aşkı arasında sıkışıp kalacaktı, ya da, bir gün kurtulabilecekti.

Bir görev... Bir mağara... Ve kaderin değiştirdiği bir hayat... Atmaca Timi, esir düşen masum çocukları kurtarmak için ölümüne bir göreve çıkmıştı. Kurşunların arasında, yıkıntıların içinde, karanlığın kalbinde saklıydı umut. Komutanın karanlık gözleri o mağarada küçücük bir bebeğe takıldığında zaman bir an durdu. O an sadece bir kurtarma operasyonu değildi artık; o an bir hikâyenin başlangıcıydı. Bazen bir bebeğin nefesi, bir timin kaderini değiştirir. Bazen bir gönül bağı, savaşın ortasında bile bir ışık yakar. Ve bazen... karanlıkta doğan bir ışık, insanın en derin yarasına merhem olur. "Bazı bağlar gözle görülmez, kalple hissedilir." Ve işte bu bağ, gecenin en karanlık anında doğan bir umutla yazıldı... ❗❕‼️ şiddet vs. Vardır sadece taciz tecavüz gibi olaylar yok bilginize ‼️❕❗

Zergül, doğuştan topal bir kızdır. Hizmetçilik yaptığı evin lideri Kılıç Şahbazoğlu ile çocuk doğurmaya dayalı anlaşmalı bir evlilik yapar. Birbirlerinden nefret eden iki kalp fakat bir o kadar tutkuyla sarmalanan iki bedenin hikayesi.

Bir kadın, bir çocuk, bir adam...

Kardelen, yetimhanenin soğuk duvarları arasında dünyaya gözlerini açmıştı. Annesi orada çalışan bir hizmetliydi, fakat minicik bebeğini kucağında bir kez koklayıp sessizce bırakıp gitmişti. Ne kimse soru sordu ne de yadırgadı bu durumu; sadece titreyen o küçücük bedeni kucaklayıp büyütmeye çalıştılar. Yıllar geçti... Kardelen artık on iki yaşına basmış, masum bakışlarıyla içine kapanık ama bir o kadar da sevgi dolu, tatlı bir kız olmuştu. Çocuk ruhu, büyüyen bedeninin içinde hâlâ saklıydı. Ve işte o gün geldi... Yetimhanenin kapısından içeri giren bir aile, kalabalığın içinde onun mahcup gülüşünü fark etti. O an her şey değişti; Kardelen'in kaderi, o bakışlarla birlikte yeni bir yola doğru akmaya başladı.