"Ormanın derinliklerindeki bir evde, iki yabancıyla kar dinene kadar mahsur kalmıştım. Ama hiçbir fırtına, onların karanlığından daha tehlikeli değildi." Defne, arkadaşıyla çıktığı araba yolculuğunda, kar fırtınasından dolayı kaza yapar. Defne hayatta kalma mücadelesiyle sığınacak bir ev bulur ama orada iki adamla kar dinene kadar aynı evde yaşamak zorunda kalır. Ama işler hiç de sandığı gibi gitmeyecektir. Bu iki adama tutsak kalacaktır.

05**:Seni bırkamak benim için intiharla eş değer. Bu ihtimali kafandan sil. 05**:Sen benim yaşam kaynağımsın ve seni kazanmak için nelerden vazgeçebileceğimi neleri feda edebileceğimi tahmin dahi edemezsin. 22.12.25 Takıntı #1 22 .12.25 Cesur #1 25.12.25 Texting #1

"Pretty When She Bleeds" İstanbul'un arka sokaklarında, sıradan bir kafede çalışan Elif'in hayatı sakin ve tekdüzedir. Ta ki bir gece, yanlış bir anda, yanlış bir yerde bulunana dek. Bir cinayete tanık olur. Ne var ki bu, sıradan bir suç değildir. Katil, acımasız, soğukkanlı ve tehlikelidir.Geçmişi, ardında iz bırakmadan yok olan hayatlarla doludur. Onu gören adamın gözünde Elif artık bir tanık değil, bir saplantıdır. Kaçmaya çalışan bir genç kız... Ve onu asla serbest bırakmaya niyeti olmayan karanlık bir adam... "Ne dersin Elif? Koleksiyonumun 100.parçası olmak ister misin..." 12.02.2025-13.06.2025 Katil#3 Kan#2

❝Tutku, insanı hem sarar hem de zehirler. Aşkın karanlık yüzü, kalbin en derin arzularıyla sınanır.❞ KİTABIMDA BİR ÇOK UYGUNSUZ ÖĞE BULUNUYOR, LÜTFEN 18 YAŞINDAN KÜÇÜKLER OKUMASIN! DÜZENLENECEK!!

Eda Masalın telefonundan bir numara sallar yazdığı kişi bir mafya çıkar fakat yazdıkları sırada mafya kardesine tecavüz eden adamı öldürmek üzeredir arka arkaya gelen bildirim sesinden durup telefona bakar ve öldürmek üzere olduğu adam bunu fırsat bilip kaçar Manken bey: ve çok önemli bir zamanda arka arkaya yazman yüzünden adamı elimden kacirdim Masal: ne adamı be ne diyorsun Manken bey: ne mi diyorum Manken bey: arka arkaya yazınca önemli birseydir diyip telefona baktım ama herhangi bir çocuk can sıkıntısından uğraşacak şey bulmuş Manken bey:ve ben o çocuk yüzünden o şerefsizi öldürmedim Masal: çocuk sensin Manken bey: onca yazdığım şeyde sadece ona mi takildin Kaşlarımı çattın ve mesajları tekrar okudum en son mesajı görünce elim ayağım titredi Masal: ne öldürmesinden bahsediyorsunuz siz Manken bey: hahahaha Manken bey: onu kaçırdım ama seni bulmam zor değil he küçük

Bütün dünyanın aradığı katil ansızın hayatınıza girerse sizi soldurmasına izin verir miydiniz? Yoksa bütün yapraklarınız onun için mi açardı? ❝Zafer her zaman en güçlü olana ait değildir. Bazen en acımasız olan kazanır. Kanla yazılmış bir kaderi var, ruhundan söküp atamayacağı bir miras. O, şeytanın bile tereddüt ettiği yolda yürüdü. Ve sen, bu fırtınanın tam ortasındasın.❞ Hayatı her zaman soluk bir çiçek gibi olup, kendinden çok başkalarını düşünenlere...

Geçmişinin karanlığı ruhuna işlemiş, ellerini kana bulamış, bütün ülkenin tüylerini diken diken eden ve her yerde aranan seri katil Ateş Karaca, işlediği bir cinayet sonucuyla bütün dikkati üzerine çeker. Belkide o gece gözden bir şey kaçırmıştı? Tesadüfler Ateş'i Eflâl Duman'la bir araya getirirken, gecenin sessizliğinde işlenen bir cinayet, bütün düzeni yerle bir eder ve Eflâl'in yolu, karanlığın içinde kendi adaletini arayan Ateş'le kesişir. Neyin doğru neyin yanlış olduğunu ayırt etmek neredeyse imkansız hale gelir. Karanlığa mâhkum olan bu adam, ışığa kavuşabilecek miydi? || "Kötü bir geçmişin mâhkumu, özgürlüğe kavuşunca ruhunda ki yaraları saramaz." (2025)

+18 cinsellik ve şiddet içerir! • Bir oyunun içindeydik. Satranç. Kimi piyonunu sona gizlerken kimi vezirini tereddüt etmeden ortaya atıyordu. Tek bir hamle bile yenilmene sebep olabilir, rakibin sıradan birisi değil. Bazıları piyonlarını sona sakladı, son ana kadar masum gibi duran taşlar. Lakin piyonlar sona ulaştığında ya taçlanırdı ya da uğruna her şey feda edilirdi. Bazılarıysa vezirini erkenden ortaya attı. Kaybetmeyi göze alacak kadar emin olanlar ya da kaybedecek bir şeyi kalmayanlar böyle oynardı. Hamleler azaldıkça sessizlik ağırlaştı. Tahtada boşalan her kare, geçmişte yapılan bir hatıranın izini taşıyordu. Geri dönüş yoktu artık. Her hamle bir öncekinden daha ölümcül, daha acımasızdı. En güvendiğin taş en önce düşerdi. Hamleler azalıyor, oyun bitmeye yakın Hanzira. Ve piyon her şeyi alaşağı ediyor, oyun tersine döndü şimdi. Kim kazanacak? Kim kalacak? [2025] 'Değiştirilmiş kapak'

"Tahsin amca kim bu herif?" diye sordum. Kara gözleri avına odaklanmış bir aslan gibi keskince benim ürkek yeşillerime odaklıydı. "Behzat Kıvançlı'nın büyük oğlu Halil İbrahim Kıvançlı." dedi sesinde bariz bir gerginlik vardı. Benim tanımadığım bu adam etrafımdaki herkesi fazlasıyla germiş durumdaydı. "Onlar Karadenizli değiller mi? Ne işi varmış bu topraklarda?" diye sordum. Gözlerimi zar zor kopardım kara gözlerinden. Göz göze geldik Tahsin amcayla, "Onun olanı almaya gelmiş babandan, öyle diyorlar..." Anlamaz bir şekilde kaşlarımı çattım, "Onun olan ne varmış burada acaba? Bizim topraklarımızda hükmü geçmez onun!" dedim çirkefçe. "Benim hükmümün geçmeyeceği bir toprak yoktur küçük hanım." Arkamdan duyduğum sesle irkildim, bu kalın ve sert ses Halil İbrahim denen adama ait olamazdı değil mi? Tahsin amcanın gözlerinden dehşet geçti, arkamdaki adamın önünde hemen ellerini birleştirip başını eğdi ne oldu bilmiyorum ama sessizce yanımızdan sadece birkaç adım ayrılıp bizi baş başa bıraktı ama hala köşede tetikteydi. Cesaretimi toplayarak döndüm ona. Yakın mesafeden gördüm kara gözlerini şimdi daha bir karanlık bakıyordu. "Topraklarınızda gözüm yok. Ben benim olanı almaya geldim." dedi karanlık çıkan ses tonuyla. Yutkundum, sesimin titrememesine özen göstererek, "Senin olan neymiş?" diye sordum. O an gözlerinin parladığına yemin edebilirdim. "Aze, Aze diye bir kadın. Bey kızı Aze derlermiş buralarda ona." Gözlerim istemsiz irileşti, buzlu suyun içine düşmüş gibi titredim. Aze kızdım ben. Yüreği yiğit, gözleri güleç Aze kızdım... Bey kızı Aze derlerdi bana. *** BU KİTAPTA GEÇEN OLAYLAR VE KİŞİLER TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA ALAKASI YOKTUR.

Hazan, özgürlük hayallerini yıllarca gizlice büyütmüştü. Kazandığı üniversite, onun özgürlüğe attığı ilk adım olacaktı. Ama doğduğu topraklar, okunan kitaplardan çok, yazılan kaderlere inanıyordu. Babasının dayattığı evlilik kararı, onun tüm geleceğini silip atmak üzereydi. Ancak işler babasının istediği gibi gitmedi. Bir adam ona elini uzattı, isteme günü onu kaçırdı. Kaçıranı bir yabancı değil, aslında onu sessizce anlayan bir adamdı. Bu bir aşk değildi. Bir plan, bir kurtuluş anlaşmasıydı. "Üniversiteyi bitir, sonra istersen yolumuza ayırırız..." Ama bazı yolculuklar, başladığı yerde bitmez. Ve insan bazen sadece kurtulmak için değil, kendini bulmak için kaçar. İki tanıdık yabancı, bir nikâh, onlarca sır ve adı konmamış duygular arasında... Hazan, ne babasının hükmüne boyun eğdi, ne de geleceğin kapısını aralamaktan vazgeçti. Bu yalnızca bir aşk hikâyesi değil. Bu, geçmişin gölgesiyle kendini bulmaya çalışan bir kadının ve yıllarını o kadını beklemeye adayan bir adamın hikayesi. • Bu kitapta bahsi geçen kurumlar, kişiler, olaylar ve yaşananlar tamamen hayal ürünüdür. Gerçeği yansıtmamaktadır.