askeri kurgu,dram,aşk Zor bir çocukluk geçirmil olan Nur Sıla Açar bir şehit kızıdır. Üvey abisi tarafından şiddete maruz kalmış en sonunda yüzbaşı oluştur. Bir patlamada timini kaybettikten sonra başka bir time atanır gecici bir görev ile orda çocukluk aşkı Yüzbaşı Yiğit Efe Özçelik ile karşılaşır

ATMACA SERİSİ I ❦ Siz: Uyuma bence bu saate uyulur mu hem saat daha gecenin ikisi Siz: kalk ve benimle konuş derdime derman ol Siz: Aşk Olsun insan bir cevap verir alınıyorum ama 0546*** ** 01: Ne bip bip bip yazıyorsun 0546*** ** 01: bak ben gerçekten meşgul bir adamım beni rahatsız etme 0546*** ** 01: Hayır yani bana ne senin derdinden babuş? 0546*** ** 01: git terapiste bu kadar ünlüysen 0546*** ** 01: bak ben adanalıyım adamın aklını alırım 0546 *** ** 01: Ne cinssin onu dahi bilmiyorum yazma bana gardaş Siz: ne o karanlık bir mafya babası mısın Siz: Güldürme beni Adana'lı Siz: mafya babası mısın gerçekten 0546 *** ** 01: he mafyayım napcan

0535#: Düşünüyorum da, 0535#: Acaba dün okul çıkışı sigara içtiğini babana söylesem mi? Çağla: Ne? Çağla: Kimsin lan sen? 0535#: Merhaba Çağla'cığım. 0535#: Ben babanın sağ kolu. 🐈 10.05.22 - 22.08.23

"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

küçük yaşinda ablasıyla teröristler tarafından kaçirilan kız kardeşler askerlerin bulunduğu mağarda esir tutulurlar derya daha 12 yaşinda ablasıyla kaçırılmasıyla 2 ay esir tutulurlar bu sureçte askerlerle abi kardeş gibi olurlar annesinin ablasını kurtarıp Deryayı ölüme itmesi durumunda derya vurulur 16 sene sonra derya artık eskisigibi neşe dolu biri değildir gorlerinde intikam bürünmüştür 2 sene sonra dağda son gerevini yapan derya ailesinin gerçek ailesi olmadığını bir mektupla öğrenir başlangıç tarihi 04.04.2024

!Bu kurgu +18 konular barındırır! *Bazı bağlar kanla değil, kaderle yazılır.* Kirov'un puslu sokaklarında başlayan hikâye, geçmişin suskun çığlıklarını Moskova'nın karla örtülü saraylarına taşıyor. Defna, sıradan bir hayatın hayalini kurarken, adı fısıltıyla anılan bir çete lideri olan Ravilen'in karanlık dünyasına çekilir. Ama bu yalnızca bir karşılaşma değildir; bu, yıllar önce yarım bırakılmış bir kaderin yeniden yazımıdır. Aşkın, intikamın ve geçmişin iç içe geçtiği bu oyunda, *hiçbir şey göründüğü gibi değildir.* *IN LAK'ECH* - Ben senim. Sen bensin. Ve bazı hikâyeler, tam burada başlar...

Aile kavramı Alara İçin çok uzaktı şimdi Ailesi vardı, yapılmış bir hata, Alaradan uzak kalmış Aile. ▪︎Küfür, Kötü söz vb. vardır.

"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri'nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir'in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.

Hayata nasıl geleceğimizi, neyin ortasına düşüceğimizi bilemiyorduk. Adımlarımız karanlığa değdiğinde, umut mu yoksa kâbus mu gelecekti? İrâ, Korvurallar'ın ilk ve tek kızıydı. Gözlerini karanlığa açmış ve devamında da hep karanlık görmüştü. Ailesi karanlığın en dibinden geliyordu. İrâ doğdu doğalı hep kısıtlanmış, hep eğitim görmüştü. Zaman geçtikçe duygularını kaybetmiş ve kalpsizleşmişti. Ama İrâ'nın içinde hâlâ bir kıvılcım vardı; öyle gizli, öyle derin ki, ne ailesi ne de eğitimleri onu tamamen söndürebilmişti. O kıvılcım, yalnızca gecenin en sessiz anlarında, yıldızların bile kaybolduğu yerde parlıyordu. Bir gün, o karanlık duvarlar arasında, İrâ beklenmedik bir fısıltı duydu; ne düşmanından ne de dostundan geliyordu bu ses-kendi ruhundan yükselen bir çağrıydı. Ve o çağrı, onu sadece kendi içinde değil, dünyada da yeni bir yolculuğa sürükleyecekti. Ama bu yolculuk, sadece İrâ'nın değil; karanlıkla aydınlığın, sevgiyle nefretin, geçmişle geleceğin de çatışması olacaktı.