Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

"Bir kız vardı... Gözyaşlarıyla yıkanmış bir geçmişe sahip. Dalgaların arasında ailesini yitirdiğinde daha sadece bir çocuktu..." Bir kız vardı... Gözyaşlarıyla yıkanmış bir geçmişe sahip. Geriye yalnızca hatırlamak istemediği çığlıklar, küllere gömülü bir ev ve asla sönmeyen bir lanet kaldı. Ama o gece sadece bir son değildi. Bir şey... Uyandı. Yıllar geçti. Sessiz kalan ejderhalar yeniden kıpırdanmaya başladı. Gökyüzü, eski kehanetleri fısıldıyor. Toprak çatlıyor, zaman bükülüyor. Ve o kız... şimdi büyüdü. Artık sadece bir kurban değil. Artık bir soru. Bir tehdit. Belki de... bir Koruyucu. Ejderhaların bile diz çöktüğü bu kehanetin tam ortasında bir sır yatıyor: "Kimdi o kız gerçekten?" Ve daha da önemlisi... "Neden herkes onu yok etmek istiyor?" Sorular artacak. Karanlık yaklaşacak. Ve her şey... tek bir kıvılcımla başlayacak. Tamam tamam baştan alalım: Merhaba ben Sofia Santos. Ben çok küçük yaşta Annemle Babamı acı bir şekilde toprağa verdim. Onları, daha erken yaşta Allah'ın yanına gitmeğe mecbur edildiler. Benim Umut ışığım o gece bir nebze daha azaldı. Ama o ışığı hiç bir zaman söndürmedim. Doğduğum andan itibaren ailem bend ebir gariplik olduğunu fark etmişlerdi. Annem hep, özel ve muazzam olduğumu fısıldardı kulağıma. Evin tek çocuğuydum, sürekli taşınmak zorunda olduğumuz için hiç kardeşim yokdu. Ama o gece, o ızdırap dolu gece... ✰✰✰ Kitaba bir şans verirseniz pişman olmayacaksınız. İlk Yazılım tarihi: 20/03/2025