Romans #1 🩷 Romantizm #3 🩷 Romantik #4 🩷 Neydi gonca gülü açtıran? Bahar mı, bülbülün aşkı mı? Bülbülün aşkı olmasa gül açmaz mıydı? Ya baharın geldiğini nasıl anlardı? Gülnihan Karaca... Ne bahar görmüştü ne de ona aşık bir bülbül. Bedenini hapseden mührün etrafında pervaneydi ruhu. Her kadın kadar kadındı, ama kendi kadar olamamıştı. Argun Turayev... Çok bahar görmüştü ama hiç güle bakmamıştı. Kalbini hapseden hayatının etrafında aşka yer yoktu. Her erkek kadar erkekti, ama hiç bir güle ait olmamıştı.

"Eksiklerimiz kusurlarımız değildir." Ailem beni hep bunu söyleyerek büyütmüştü. Eksikleri olan insanları dışlamamayı, onları sevmeyi öğretmişlerdi. Ama neden bahsettikleri şey kendi başlarına gelince bana sahip çıkmamışlardı, yük olarak görmüşlerdi. Benim güzel bir hayatım vardı. Sevecen bir ailem vardı. Beni çok seven bir nişanlım. Gerçekleştireceğim hayallerim... Sonra bir gün bir kaza geçirdim. İlk başta seslerim, sonra nişanlım, sonra ailem sırayla terk etti. En sonunda kazaya sebep olan kişi ile kaldım. Sonra kalbim "Artık konuşma sırası bende" dediğinde bende sesizce onu dinlemeye başladım.

Ona bir eş bulması gerekiyordu, aşık olması değil... Natalie Knight ile tanışın. Yirmi altı yaşında, sakar, obur ve bir baltaya sap olamamış. Üniversiteden mezun olmasına rağmen asla ve asla öğretmenlik yapmak istemeyen Natalie'nin, "Ne İş Yapmalısınız?" kitabını karıştırırken gözüne çöpçatanlık çarpar. Bu işe başlamak için bir diplomaya, sertifikaya hatta paraya bile ihtiyaç yoktur! Ancak güzelce düzenlediği odasına (bir ofisi bile yok!) ve bastırdığı ilanlara rağmen Natalie'nin iyi bir çöpçatan olabilmek için gerçekten ihtiyacı olan tek bir şey vardır: Müşteri listesi. Cameron Black. Otuz yaşında, yıllardır süre gelen bir şirketin CEO'su, bir trilyoner ve kadınlar peşinde pervane... Ancak Cameron'un sahip olmak isteyip de olamadığı tek bir şey var: Bir eş. Peki kadınların uğruna kavga ettikleri, ünlü modellerin, güzel oyuncuların kapısında sıra olduğu adam, neden evlenmek için bir çöpçatana ihtiyaç duyar? Cam bunları bir listede özetleyebilir. 1. Para avcıları 2.Güzel ama kişiliksiz kadınlar 3.Yüksek standartlar Kendisi için seçtiği çöpçatan başarıdan bir hayli uzak da olsa, randevularını tek tek batırsa da ve geleceği pek umut vaat etmese de Cam Natalie'yle çalışmaya karar verir. Ancak kader ağlarını, hem de ikisinin başına, feci şekilde örecektir! TÜM HAKLARI SAKLIDIR. ÇALINMASI, KOPYALANMASI YA DA BAŞKA BİR YERDE PAYLAŞILMASI DURUMUNDA GEREKLİ YASAL İŞLEMLERE BAŞVURULACAKTIR.

Bir evin bir kızı değilim ama bir evin üç kızının en küçükleriyim. Bu sebeple küçük numara olmanın avantajını sonuna kadar kullanmaktan geri durmadım. Hep masallarla uyutulacağımı, sivri topuklu ayakkabılarım ve bir hukuk bürosunda pembe renkli tatlı dosyalarımla bir hayat süreceğimi düşündüm. Atlı arabam balkabağına da dönüşecekti, dönüşmüştü de. Fakat damarlarımda akan asil kanın ışıl ışıl bir soya dayandığına dair olan inancım beni yıldırmayacaktı. Güzel arkadaşlarım, size üzerimdeki prenses elbisesine nasıl çamur bulaştırmadan yürümeye çalıştığımı, birçok kere tökezlediğimi, binbir özenle yaptığım saçlarımın nasıl dağıldığını bile anlatacağım. Bir şairle adaş olan, kendisi başlı başına mısraları andıran adamdan da söz edeceğim. Nasıl zehirli ama en parlak ve en görkemli okla vurulduğumdan... Nasıl ağlanacak hâlime güldüğümden, Kraliyet kurallarını içimden tekrar ettiğimden, giyim kuşam zevkinden, adab-ı muaşeretten ve kas-yağ oranından... Sahi, ayakkabımın tekini düşürerek masal kahramanına dönüşmüş sayılır mıyım?

[Aşkın Tatları Serisi - 2] "Zannediyorduk ki tesadüfler, rastgele, plansız gerçekleşen olaylardı. Ama bilmiyorduk ki tesadüfleri aslında hayat özenle planlardı ve bizim aklımızın yetmeyeceği ince hesaplar yapardı. Diğer günlerden pek de farklı olmayan bir günde, yabancı bir adamın üzerine vişne suyu dökmüş olmam öylesine denk gelmiş gibi görünüyordu ama o kişi Onur Derman çıkmış, hayatımı baştan aşağı tekrar çizmişti. Ve şimdi düşünmeden edemiyordum. Kaç yüzyıldır karşılaşmamız planlanıyordu?"

"Ulan, diyor insan ister istemez. Bu kadar küçük bir şey de yaşıyor, konuşuyor. Hatta iç organları da var." Arşın yıllarca kardeşinden dinlediği Yüsra'ya karşı içten içe bir ilgi besler. Ufak, sevimli bir buzdolabı poşetine benzettiği kızı görmek için her fırsatı kollasa da bir türlü bunu başaramaz. Nihayet sıcak bir ağustos gününde evinin mutfağında onunla karşılaştı. Tezgaha çıkmış, tabak almaya çalışan minik şeye seslendi ve onu korkutup kollarına düşmesini sağladı. Güzel gözlerini gördükten sonraki yeni hedefi ise Yüsra'yı kollarına tekrar tekrar almaktı.

❝ Her şey o gece başlamıştı. Bardan içeri girdim, içkiyi fazla kaçırdım, sahneye çıkıp şarkılar söyledim ve iner inmez hiç tanımadığım bir adamı dudaklarından öptüm. Şaka gibiydi ama güldürmemişti. ❞ ⚝ Tüm geçmişini geride bırakan, kendine yeni bir isim seçip Lâl olarak yoluna devam eden bir kadınla karanlık bir dünyanın en katı parçası olan Valentino'nun sınırları aşan tutku dolu hikâyesi bu. Halikarnas'ta bir barda en aykırı şekilde tanışıp yolları kesişen iki farklı insanın hikâyesi. UYARI: Bu hikâyede yetişkin içerik bulunmaktadır. Copyright © Tüm Hakları Saklıdır

"Salonumda baygın bir kadın yatıyor." Mevcut durumu özetlemek için en doğru yol bu muydu, bilmiyordum. Ama dağınıklıktan nefret eden, buna rağmen en ufak bir stres anında hızla dağılan zihnimin içinde olan biteni özetleyen en mantıklı kelime grubu buydu. Salonumda baygın bir kadın yatıyordu. Ne yazık ki. Mirza birkaç saniye sessiz kaldı. Ardından "Lütfen bana kadını senin bayıltmadığını söyle," dedi. Gergin bir şekilde gülerek "Elbette ben bayıltmadım," diye karşılık verdim. "Yolda buldum." Karşı tarafta yine bir sessizlik oldu, sonra bu sessizliği müteakiben bir oflama işittim. Mirza sorunumdan hoşlanmamış gibi görünüyordu. "Yolda bulduğun kadınları öylece alıp evine götüremezsin Utku Demir," dedi bana tane tane. "Annen seni küçükken nasıl kandırdı bilmiyorum ama her kadının hayalindeki süper kahraman sen değilsin." * Kitap tek başına okunabilir ama seri sıralamasını takip etmek isteyenler için sıralama şu şekildedir; -Lacivert -Mor Bulutlar -Kumarbaz Kırmızı -Nar Çiçeği

Bir kez ayrılınca ilişki bitmiş sayılır mı, yoksa emin olmak için birkaç kez daha mı ayrılmak gerekir? Ayrılmayı başaramayan ama bir arada da kalamayan; yarım akıllı bir oyuncu ile sıkıcı bir çevirmenin ayrılık hikayesi bu... Ya da bir barışma hikayesi. Kim bilir? *** -Uyanacak mısın? Küçük bir çocuk gibi, dudaklarını pek de aralamadan "Bu adam çok sıkıcı," diye mırıldandı. Hiçbir şey olmamış, sanki Freya ona hiç seslenmemiş gibi başını yeniden kadının omzuna yaslayıp gözlerini kapattı. Freya'nın bir kez daha adını seslenmesinin peşi sıra diğer yanındaki kadın yine 'şşşş' dediğinde gülümsedi. Freya'nın delirip de kadınla kavga etmesine ramak kaldığına yemin edebilirdi. "Çok yorgunum." Şansını zorladığını bile bile bu riski göze aldı ve omzuna iyice yerleşip, burnunu hafifçe boynuna sürttü. Onun ürperdiğini hissetmesine rağmen burnunu oradan ayırmadı. Onun omzunda uyumayı özlediğini, kadının o hafif baharatlı kokusuna doğru çekildiğinde anlamıştı. "Arada uyandırırsın beni." -Başka arzun? -Şşşşş... Freya daha fazla yanındaki kadının uyarılarına tahammül edemeyerek "Hanımefendi," diye döndü. Sesinin tonunu ayarlayamayacak kadar kızgındı. "Adam omzumda uyuyor. Ne yapmamı bekliyorsunuz?" -İzin vermeyin siz de canım! -İzin vermişe benziyor muyum? -O zaman neden omzunuzda uyuyor? -Ben de bunu öğrenmeye çalışıyorum!