Her şeyin başlangıcı vardır öyle değil mi? Yağmur'un ise senaryo içinde yaşadığını anladığı andan itibaren başladı. Ailesini kaybetmiş olan Yağmur'un en acı gününde yanında olan bir arkadaş profili çizen Ediz. Yağmur'un bu zor günlerinde aklının karışık olmasından yararlandı ve planını devreye sokarak onu kıskaç altına aldı. Ne kadar zalimce bir davranış olsa da onu tutabilmek için başka bir yol olmadığını ancak bu şekilde onu elde edebileceğini düşünerek bu yola başvurdu ve uzun uğraşları sonucunda, hedefine ulaştı. Ne yapacağını bilmeyen Yağmur ise kötü günlerinde yanında olan Ediz'in onu hayata bağlayabileceğini düşünerek kabul etti. Bilinmezliğin ortasında kalsa da çıkışı bulabilmek için her yolu denemeye başladı. Denediği her seferinde sonuç başarısız oluyordu. Kalbinin ve ruhunun daha fazla yara almamasını sağlamak amacıyla duvarını ördüğünde akıttığı her gözyaşıyla oluşturduğu sağlam duvarın arkasına kendini hapsetmişti. Her geçen gün biraz daha güçlenmişti. Peki ya ördüğü duvarı yerle bir edecek biri çıkarsa karşısına? Bir anda hayatına duvarını yerle bir eden birisi girdi, Yağız. Yağmur karmakarışık duygularıyla ne olduğunu anlamadan fırtına misali kendisini Yağız'ın karanlık dünyasına ait kafeste buldu. Artık geri dönüşün olmayacağını anladığında ona karşı birbirine güçlü bağlarla kenetlenmiş duyguları ortaya çıktı. Tabii bu duyguları hissetse de Yağız'a karşı duygularını itiraf edebilecek mi? Birbirlerinden başka çıkışı olmayan Yağız ve Yağmur'un hikayesi. Onlar için artık ÇIKIŞ YOK✖ GÖLGE İÇİNDE #31 (03.01.2021) Bu hikaye Ocak/2015 tarihinde yazılmaya başlanmıştır.

Şarap rengi yalnızlığın içinde siyah bir boşluktayım, oturuyorum. Gözlerimin mavisi soluk. Dudaklarımda kan tadı var, emdikçe kokusunu da alıyorum. Uzuvlarım kımıldamak için gün batıracakken, güneş batmamak için ay taklidi yapıyor. Dünya bana ters dönüyor. Hep ters mi döneceksin Dünya, yoksa bir güneş batımında hayatıma yeni bir yön verebilecek misin? Rotayı sen mi çizeceksin, elçin mi çizecek? ••• 'Ağlayınca gözlerin kızarıyor, gün batıyor. Yine de ağlama. Gerekirse yakarım dünyayı. Hiçbir şey senin gözlerinden daha güzel batıramaz güneşi.'

Herkes için siyah bir renk olabilir. Ama benim dünyamda siyah bir renk değil. Siyah benim dünyam. Peki Siyah Peşimi Bırakacak mı?

"Bırak beni!!" Kolumu birkez daha çekip gecenin karanlığında hızlı hızlı ilerlemeye başladım. Boş sokakta yankılanan topuklularımın sesi hiç olmadığı kadar sinir bozucu geliyordu. "Beni dinliyceksin!" Kolumu tekrar kurtarmaya çalıştım ama benden kat kat daha güçlü olduğunu hesaba katmamıştım. Beni kendine çevirdi. "Seni dinlemek istemiyorum aptal!!" "Dinlemek zorundasın sarışın!" Kurtaramayacağımı bile bile kolumu çekiştirmeye başladım. "Yüzkez söyledim bırak artık. Seni istemiyorum!" dedim hissettiklerimin tam aksine. Gözlerine bakmadığım için yalan söylediğimi anlayamazdı ama giderek güçsüzleşen sesim anlaması için başka bir açıklık veriyordu. "Bırak.." Benim aksime güçlü çıkan sesiyle "Bırakabiliceğimi mi sanıyorsun? Benim elimde mi bu?" diye bağırdı. "Seni bırakmayı denedim Mira. Seni üzdüğüm her an. Değiştiğimi farkettiğim her an. Ama başaramadım çünkü.." diyip elimden tuttu ve başına getirdi. "Ben buramla düşündüm." dedi sinirle. Gözlerimin tam içine bakıyordu. Avucunun içindeki elimi kalbine götürdü. "Ama sen buradasın." Göz yaşlarımı saklama savaşlarımda yenilirken hıçkırıklarım duyuluyordu. "Seni bırakmıycağım baş belası." Onu onaylamazcasına başımı salladım. Titrek çıkan sesimle "Senden nefret ediyorum!" dedim. Ama hiç bir şey kalbimin onunla attığı gerçeğini değiştirmiyordu. Yanaklarımdaki yaşları eliyle silerken gözlerimin tam içine baktı o denizi aratmayan mavi gözleriyle. "Bende senden nefret ediyorum." Öpüşünü dudağımda hissettiğim an karşılık vermeye başladım. Elimi yumuşaklığını ezberlediğim saçlarına daldırdım. Kolları güven verircesine belimi sardı. Öpüşü ise zaten, renkli dünyanın ta kendisiydi.

Çağrı'nın annesinden sonra tutunduğu dal Demir'di. Demir'in hayatındaki tek doğruydu Çağrı. Klasik mafya hikayelerinin standartlarını aşan, burun kırmalı ve beyin kanatmalı bir macera. Demir'in karanlık dünyası, Çağrı'nın kırık kalbi, Emir'in yemekleri... Bu adamın hayatında siyah sadece dekordan oluşuyordu. Beyazın masum olduğuna nasıl inanabilirdik ki, uyuşturucu bile beyazken? Unutmadan; haram.