Önüme bir kadeh koydu, içine şarap doldurdu ve ince uzun parmaklarıyla masa da bana doğru ittirdi. Kimse dokunmadı, sadece gözlerimiz değdi kadehe ama o kadeh devrildi, kucağıma düştü ve içinde ki şarap bedenime yayıldı. Bu şarap benim kanımdı, şarap şişesinin kırılan cam parçaları benim kalbimdi ve kucağıma düşen bu kadeh benim hayallerimdi. Kadehi bana uzatan bu adam ise ölümle aramda ki tek engeldi.

Amerika'da okuyan Nehir, sınıfındaki herkesi Müslüman yapar. Ancak bu cesur ve sıra dışı davranışı, okul yönetiminin tepkisini çeker. "Uygunsuz davranış" gerekçesiyle okuldan atılan Nehir, istemeden de olsa Türkiye'ye dönmek zorunda kalır. Anneannesinin ısrarı ve üvey annesinin zoruyla, sorunlu öğrencilerle dolu yatılı bir okul olan Karahan Lisesi'ne gönderilir. Karahan Lisesi, dışarıdan bakıldığında sıradan bir okul gibi görünse de içinde gizlediği karanlık atmosferle ünlüdür. Buradaki öğrenciler ya ailelerinden koparılmıştır ya da toplum tarafından "sorunlu" damgası yemiştir. Okulun en ilginç kuralı ise her öğrencinin sekiz kişilik bir ekibe dâhil olmak zorunda olmasıdır. Nehir, kurallara uymak için kendi ekibini kurar. Ancak bu süreçte garip bir şey fark eder: Ekibine aldığı beş kişiyle arasında açıklayamadığı bir bağ vardır. İlk karşılaşmalarında birbirlerini tanımazlar ama bakışlarında, hislerinde gizli bir yakınlık hissedilir. Gerçek ise çok daha sarsıcıdır: Nehir ve ekibindeki beş kişi aslında çocukluk arkadaşlarıdır. Küçük yaşta bir deneyin parçası yapılmış, hafızaları silinmiş ve farklı hayatlara savrulmuşlardır. Hafızalarını silen kişi, saplantılı bir bilim insanı olan Doktordur. Şimdi ise doktor, yarım bıraktığı işi tamamlamak ve onların geçmişi hatırlamalarını engellemek için peşlerine bir katil gönderilir. Artık Nehir ve arkadaşlarının yalnızca Karahan Lisesi'nin sert kurallarıyla değil, kendi geçmişlerinin gölgeleriyle de savaşması gerekmektedir. Geçmiş hatırlanırsa, sırlar açığa çıkacaktır... ama geçmişi unutanların sonu, belki de ölüm olacaktır. 'Çığlık atabilirsin ama asla saklanamazsın,"

"Çocukluğumuz tohumumuzdur," diye fısıldadı Sırtlan'ın kül olan kalbi. "Tohumumuza kim su verdiyse o şekilde büyür ve yetişiriz." EMARE serisinin, birinci kitabı Sarmaşık, ikinci kitabı Pusula ve son kitabı Maske bu başlık altında toplanacaktır.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

"Delilerin sevdası hoyrat bir fırtına gibidir. Günün başında seni sarsan fırtına, gecenin şafağında ılık bir esintiye dönüşüp kaburgalarının arasına sokulur." Saka ve Sanrı'da tanıdığımız Gurur ve Farah'ın hikayesi. SVS'den bağımsız bir kurgu olduğu için Sarkaç'a başlamak için önce Saka ve Sanrı'yı okumanıza gerek yoktur.

"Karımı artık yanımda, odamda ve yatağımda görmek istiyorum!" diye bağırınca donup kaldım. Ne söylediğinin farkında mıydı? Bir başkasının kimliğiyle evlenmek mümkün müydü? Gerçekten nikâhta bile sahtekârlık yapılabilir miydi? Başına gelene kadar Bige Saka bunun mümkün olduğunu sanmıyordu. İlk görüşte aşktı onunkisi, bu yüzden âşık olması ve duygularına yenik düşüp evlenmesi çok hızlı olmuştu. Evlendiği gün sevgilisinin bir dolandırıcı olduğunu öğrenmişti. Üstelik zaten evliydi ve başka bir adamın adını, soyadını, kimliğini hatta gerçeğinden ayırt edilemeyecek imzasını kullanarak Bige'yi evlendiklerine inandırmaya çalışmıştı. Son ana kadar Bige bu gerçeği görememişti. Peki, nikâh cüzdanında adı geçen gerçek Karun Kalender kimdi? Evlendiğinden haberi var mıydı? Böyle bir durumda nikâh geçersiz sayılırdı değil mi? "Ne demek nikâh geçerli?" Şaşkına dönmüş bir halde avukata bakıyordum. Benden haberi bile olmayan bir adamın karısı olduğumu mu savunuyordu? "Üzgünüm Bige Hanım," dediğinde olağan bir şeyden bahseder gibi sakindi. "Nikâh memuruna kadar her şey gerçek. Eski sevgiliniz Serhat Bey ile o masaya oturduğunuzu doğrulayacak hiç görgü tanığınız yok. Bu nikâhın başka bir adamın kimliğini kullanarak kıyıldığına dair hiçbir kanıtınız yok. Böyle bir durumda yapılacak en mantıklı şey Karun Bey'i bulmak ve ona olanları anlatıp boşanma evraklarını imzalatmak." Bu adam ne dediğinin farkında mı? Bahsi geçen adamın benden haberi bile yoktu. Karşısına geçip ona ne diyeceğim? Senin ruhun bile duymadan evlendik hadi şimdi de boşanalım mı? Bu koskoca bir saçmalıktı!

Bir cinayete tanıklık ettiğinizi ve eski sevgiliniz tarafından kaçırıldığınızı düşünün. Peki ya eski erkek arkadaşınızın, dünyaca aranan ancak bir türlü bulunamayan o katil çetesinin lideri olduğunu öğrendiğinizde ne yapardınız? "Bizim isimlerimiz olmaz. Kimliksiz, kimsesiz ve kimseyiz. Bize nasıl sesleneceğini sen belirlersin. Kurbanlarımız, müşterilerimiz ve en önemlisi başımız belirler." Bazı gerçekler sen ne yaparsan yap acıtır. ... Kadere inanmazdım onu görene kadar. Yanlışlara güvenmezdim onu tanıyana kadar. Bizim hikayemiz aşkla başladı. Nefretle kuşandı Kanla devam etti. ....... Katil, tanığını görmüş dahası yeni kurbanını seçmişti.

En yakın arkadaşıyla birlikte hırsızlık yapmaya girdiği evde yakalanırsak ve yakın arkadaşınız sizi orada bırakıp kaçarsa ne olur? Üstelik hırsızlık yapmaya girdiğin ev yeraltının en büyük mafyasına aitse? Hayır bildiğimiz mafyalar gibi değil. O tamamen acımasız, gaddar ve hiçkimseye acımayan bir kurt! Ve tilki o kurtun eline düşeceğini asla tahmin edemezdi! Dikkat! Karakterler arasında 10 yaş fark vardır ve dark romance, daddy issues kurgusudur! Yaşı küçük olanlar, pisikolojisi bozulmasın isteyenler, şiddet sevmeyenler lütfen kitabı başlamadan bıraksın.

Her şey normal görünüşlü bir adama yardım etmemle başladı. Onun benim şeytanım olduğunu bilmiyordum. Yoksa onu derin uykusundan asla uyandırmazdım. En uygun olduğu anda beni avladı. Hiç bilmediğim, dışardan normal görünen pahalı kafesin içine kapattı. Özgürlüğümün karşısında bana günah dolu teklifte bulundu. Ve şeytanımı her reddedişimde başıma neler geleceğini acı bir şekilde gösterdi. Şeytanımın teklifini kabul etmek istemiyordum. Çünkü onun kurduğu oyunda benden sadece bedenimi istemiyordu ruhumuda istiyordu. Beni korkutan en az şeylerdi bunlar. Asıl beni korkutan şey karanlığın içine çekildikçe bundan büyük zevk almamdı. Kendi karanlığım beni korkutuyordu.