Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

Kapı aniden acilarak arkasindaki duvara siddetle carpti. Salonda bulunanlar kimin buna curet edebilecegini anlamak icin baslarini kapiya dogru cevirdiler. Sekreter ozur dilemek istercesine soze basladiginda genc adam hafif bir el hareketiyle cikmasini isaret etti. Genc kadin nefesini duzenledikten sonra bir panter edasiyla adama dogru ilerledi. Genc adam yuksek belli pantolonunun incecik belini sardigi, mercan renkli ipek gomleginin kollarini dirseklerine kadar siyirmis, bir kac acik dugmesinden gogus olugu enfes bir sekilde gorunen kadini begeniyle suzdu. Attigi her adimda oda da yankilanan topuk sesleri icinde birseyleri hareketlendiriyordu. Attigi her adimda hareketlenen karamel rengi saclarini keyifle izledi. Genc kadin iki elini adamin masasina dayayarak adama seyirlik bir manzara sunduğundan habersiz "Seni asagilik herif beni nasil kovarsin?" diye tisladi. Genc adam bu anı bekliyordu. Keyifle gulumsedi... Tüm hakları tarafıma ve İndigo Yayınevine aittir.

Karnınızdaki bebeği sizden almak isteseler ne yapardınız? Mutsuzluktan ölen bir kadının kızı olsanız, mutluluğa inanır mıydınız? Hüma; evlenme fikrine karşı, ancak anne olma isteğiyle yanıp tutuşan genç bir kadındır. Tek çaresi sperm bankasına başvurarak hamile kalmaktır. Ne var ki aniden ortaya çıkan biyolojik baba bütün planlarını altüst eder. Kartal ve Hüma'nın henüz cenin olan bir bebek uğruna yaşadıklarını bir solukta okuyacaksınız. "Uçmayı birlikte öğrenen kuşlar için gökyüzünün sınırı yoktur." Müptela Yayınları farkıyla raflarda. (İlk 15 bölüm yayında.)

"Canın ne kadar yandıysa, benim de o kadar yandı. Şimdi doğruyu söylüyorum korkak tavuk, ben sana aşığım. Anladın mı?" "Korkak falan değilim ben." Benim ona aşık olduğumu söyleyeceğimi düşünmüyordu muhtemelen. Şaşkınlıkla afalladı. "Korkak olmasaydın Yağmur'a aşık olduğunu söyleyip bana bunu yapmazdın. Direkt söylerdin." "Hayır, öyle değil.." "Bak, hala söylemeye korkuyorsun. Beni ve aşkı aynı cümlede kullanmıyorsun.. Korkaksın işte..korkak.." Zıplayan vücudum bir anda duvara yapıştı. "Bana bak, ben sana .." "Evet sen bana?" "Ben sana göklerdeki yıldız kadar parlak, evren kadar sonsuz aşık oldum.." Bu toprak babamın lafıydı. Nefes nefese suratıma bakarken, kendine ait bir şey söylemesini bekliyordum. Neredeyse bir dakikaya yakın sustu. Sessizliği böldüm. "Senin olan bir şey söylesen diyorum?" Bana biraz daha yaklaşırken eriyen yanlarımı sabit tutmaya çalışıyordum. Bu sefer sessizliği karşımdaki yakışıklı böldü. "Sana çocukluğum kadar aşığım..."