"Ruhunu kaybetmiş bir bedenin gözlerinde ne görebilirsin ki?" Benim adım Alkım Arıkan. O gece her şeyimi kaybettim. Ailemi. Masumiyetimi. Ruhumu. Ama hayatta kaldım. Ve şimdi geri döndüm. Maskemi taktım. Oyuna adım attım. Burada herkes maskeli. Her gülümsemenin ardı silah dolu. Her bakış bir tuzak, her kelime bir yemin. İhanet sıradan, sadakat ölümcül. Ve bu duvarların içinde tek bir kelime fısıldanıyor: Esvide. Ne bir yer... Ne bir insan... Esvide bir kanun. Bir lanet. Ve artık benim savaş alanım. Üst katta dans eden kalabalık eğlenirken, alt katta kanlı oyunlar başlıyor. Güçlü olan kazanır. Zayıf olan yok olur. Aşık olan... kaybeder. Bazı savaşlar görünmez başlar. Kazanan ise adını kanla yazar. Ben burada bir isim için değil... bir intikam için döndüm. Ve bu gece oyun değişiyor. Esvide: Maskeler düşmeden kimse kurtulamaz.

Zeynəbin həyatı....

ASKER KURGUSU Altay timi:Vatanın nabzı Kafamı kaldırdım. Sis gibi görüntülerin arasından bana doğru koşuyordu. Kurşunlar etrafımızda vızıldıyor, ama o sadece bana odaklanmıştı. "Dur orada!" dedim. "Tehlikeli..." "Kes sesini."diye çıkıştı. "Seninle inatlaşacak değilim!" Ellerini yanağıma bastırdı. Gözleri gözlerimdeydi. İlk kez bu kadar yakındık. Bu kadar kırılgandık. "Kanıyor."dedi fısıltıyla. "Acil çıkarmalıyız seni." "Görev..." dedim. "Görev bitmedi." "Sen bitersen görevin ne önemi var be kadın?" O an içimden bir şey koptu. Belki kurşunun kestiği damar, belki de kalbimdeki siperlerdi. Beni taşıdı. Bütün yolu sırtında. Telsizden talimat verdi, destek istedi. Yolda kendi timiyle bile tartıştı. "Komutanım yardım çağıralım. Burada görevde durmanız gerek." diyen bir ses duyduğumda tek kelimeyle susturdu. "O benim görevimden fazlası!" Ambulansa konarken başımı hafifçe çevirdim. Ellerimiz buluşmadı, ama gözlerimiz birbirini tuttu. Ve o an anladım. Bu adamdan uzaklaştıkça savaşım daha da büyüyecekti. *** Yüreğin derinliklerine ekilen en güzel tohumdur aşk...

Şehit olan timinin intikamını almak için elinden geleni yapan Kıdemli yüzbaşı Miray Ece Yılmaz görev öncesi kendisine gelen telefonla Çocukluğunun katili olan anne ve babasının aslında gerçek ailesi olmadığını öğrenirse. Gelin hep beraber Miray Ece'nin yaşayacaklarını okuyup öğrenelim.

"Bir hıçkırarak ağlamak zordur bir de ağlayamayacak kadar alışmış olmak acıya" ~Annesi ve babasının vefatıyla amcasının yanında kalıp amcasından gördüğü şiddetler ve hayatın zorluklarına rağmen hayatta kalmaya çaba gösteren Mislin Sancaktar' ın ünlü mafya babası Viran Marsel ile aşk ve aksiyon dolu maceralarını içeriyor.

"Hayat... Bazen hiç sahip olmadığın şeyleri sana kaybettirir. Kimi zaman bir annenin sıcaklığını, kimi zaman çocukluğunu... Ve bazen, en çok da inanmayı." Kıdemli Üsteğmen Buse Veryan, geçmişin gölgesinden doğan bir asker. Yıllar önce bir yetimhanede, dostlukla, acıyla ve inatla büyümüş bir kadın. Şimdi ise vatanı için en karanlık görevlere gönüllü olmuş bir ajan. Yeni hedefi: Türkiye'nin en güçlü mafya liderlerinden Erdem Salgur ve onun kurduğu suç imparatorluğu. Ancak bu görev diğerlerinden farklı. Çünkü bu kez düşmanın oğlu Emir Salgur, karanlığın ortasındaki tek ışık olabilir. Soğukkanlı ve zeki Emir, babasının kirli geçmişine karşı kendi savaşını yürütmektedir. Birbirlerinden habersiz, aynı hedefe yürüyen iki gizli ruh... Ve kaderin, İstanbul sokaklarında yazdığı tehlikeli bir kesişme. Aşk mı daha tehlikelidir, yoksa görev mi? Sadakat mi sınanır, yoksa insanın kendine olan inancı mı? Görev sessiz ama ölümcül, duygular ise yasak ama kaçınılmazdır. Buse, vicdanı ile vatanı arasında sıkışırken... Geçmiş, yeniden kanayan bir yara gibi kapısını çalacaktır.

"Karımı artık yanımda, odamda ve yatağımda görmek istiyorum!" diye bağırınca donup kaldım. Ne söylediğinin farkında mıydı? Bir başkasının kimliğiyle evlenmek mümkün müydü? Gerçekten nikâhta bile sahtekârlık yapılabilir miydi? Başına gelene kadar Bige Saka bunun mümkün olduğunu sanmıyordu. İlk görüşte aşktı onunkisi, bu yüzden âşık olması ve duygularına yenik düşüp evlenmesi çok hızlı olmuştu. Evlendiği gün sevgilisinin bir dolandırıcı olduğunu öğrenmişti. Üstelik zaten evliydi ve başka bir adamın adını, soyadını, kimliğini hatta gerçeğinden ayırt edilemeyecek imzasını kullanarak Bige'yi evlendiklerine inandırmaya çalışmıştı. Son ana kadar Bige bu gerçeği görememişti. Peki, nikâh cüzdanında adı geçen gerçek Karun Kalender kimdi? Evlendiğinden haberi var mıydı? Böyle bir durumda nikâh geçersiz sayılırdı değil mi? "Ne demek nikâh geçerli?" Şaşkına dönmüş bir halde avukata bakıyordum. Benden haberi bile olmayan bir adamın karısı olduğumu mu savunuyordu? "Üzgünüm Bige Hanım," dediğinde olağan bir şeyden bahseder gibi sakindi. "Nikâh memuruna kadar her şey gerçek. Eski sevgiliniz Serhat Bey ile o masaya oturduğunuzu doğrulayacak hiç görgü tanığınız yok. Bu nikâhın başka bir adamın kimliğini kullanarak kıyıldığına dair hiçbir kanıtınız yok. Böyle bir durumda yapılacak en mantıklı şey Karun Bey'i bulmak ve ona olanları anlatıp boşanma evraklarını imzalatmak." Bu adam ne dediğinin farkında mı? Bahsi geçen adamın benden haberi bile yoktu. Karşısına geçip ona ne diyeceğim? Senin ruhun bile duymadan evlendik hadi şimdi de boşanalım mı? Bu koskoca bir saçmalıktı!