Geçenlerde bir söz okudum. "Neden kız çocukları babalarını her şeyden çok sever? Çünkü onların kalbini kırmayan tek adam ; BABALARIDIR." Bu belki çoğunuz için geçerlidir. Belki çoğunuz babanızın sizi kırma ihtimali olduğunu bile düşünmüyorsunuzdur... Ama bu benim için geçerli değil. Ben hayatta en güvendiğim insandan darbe aldım, bana değer verdiğine adım kadar emin olduğum birinden... Canım o kadar yanıyor ki, bunu ifade edecek kelimeler bulamıyorum... Biliyor musunuz size hep imreniyorum, bu gidişle de imrenmeye devam edeceğim. Ve çevremde benim gibi insanların olduğunu biliyorum. Onlar kendilerini asla yalnız hissetmesinler diye ben buradayım ve hep burada olacağım... Çünkü yalnız kalmayı en iyi bilenlerdenim, başkasının yaşamasını istemeyecek kadar iyi bilenlerdenim... Belki, belki ben de bir gün iyileşirim. Tıpkı diğer insanlar gibi...