"Ateşin içine girdiysen, yanmayı bileceksin." ... Bir taht ve iki kanlı soy. Vadelyan'lar ve Alivyan'lar. Bir savaş... Kazananı yok, kaybedeni çok. Ateşe atılan o ilk adımdan sonra hiçbir şey aynı kalmayacak. "Şahın devrilişi bütün savaşı başlatır. Ruhu buzdan kız, hayatını cehenneme çevirecek o adamla karşılaşır." VADELYAN.

Siz: Bıktım ben bu tavırlardan anlıyor musun? Siz: Resmen karşında bir yabancı varmış gibi davranıyorsun Siz: Sana Batı dememe bile izin vermiyorsun Siz: Kırıcı davranıyorsun. Batıhan: Programına uy İlke Batıhan: Ben de babana yalan söylemek zorunda kalmayayım. Batıhan: Hadi eyvallah. (18:04) 💌 argo içerir!

Renas, beyincik dejenerasyonu teşhisi konulmuş on yedi yaşında genç bir kızdır. Kalan ömrünü annesiyle geçireceğini düşünürken, hayatına bir anda yıldırım gibi düşen baba ve ağabey faktörü dengesinin şaşmasına neden olur. Zorlu mücadelelerle hayata tutunmaya çalışan Renas, ona kol kanat germeye çalışan bu insanlarla bir aile olabilecek miydi?

Annesinin telefonunda dolanırken gördüğü bir fotoğrafla, annesinin gün arkadaşının torununu beğenip ona mesaj atan Defne, beklenmedik birisiyle karşılaşır. Argo içerir.

Annesi ve babası ayrılan Ela'nın babasının verdiği numaraya yolladığı nefret içerikli mesajlar, numaranın başkasına ait olduğunu fark edene kadar devam eder. Ancak numaranın babasına ait olmadığını öğrenen Ela hiçbir şeyin tesadüf olmadığına inanır.

Siz: Burada çalışman 6 ayı buldu Siz: ama bir defa bile "Evet, Hayır, Olur, Tamam" dışında söylediğin uzun bir şey duymadım. siz: birisiyle doğru düzgün konuştuğunu bile görmedim siz: bu sessizliğin neden kasiyer çocuk siz: adını bile yaka kartından okudum siz: senden kimse duymadı siz: bu gizemli havan neden? Görüldü. Siz: Bana cevap vermeni istiyorum? Kasiyer Çocuk: Kız veya erkek ne olduğunu bilmiyorum Kasiyer Çocuk: umrumda da değil Kasiyer Çocuk: siz aciz insanların gizemli şeylere duyduğu ilgisini beslemeyeceğim Kasiyer Çocuk: bu yüzden o gereksiz merakını da al defol git!

Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.