Bir dönem hikâyesidir. ** Elleri, iki göğüs oluğuma yaslı durdu. Kafasını, boynuma doğru indirdi ve omzuma kondurdu. Sıcak, solukları elbisemin üzerinden bile tenimi yakmaya devam ediyordu. Kor gibi yanan vücudum kendi ekseninde paralel bir şekilde dönüyordu. Onunla beraber bir bütün olmuştum. Sanki; herşey susmuş sadece onun sesi kulaklarımda dolanıyordu. O ses benim, bana ait olan tüm duygulara karşı koymamam için bağırıyordu. 'Varsam sana var hatun, yoksam sana' *** "Yazdığım ilk hikaye olduğu için yazım yanlışları olabilir."

"Bazen düşünmüyor değildim. Acaba hatırlamadığım anılarımda, babama karşı yaptığım bir hata mı vardı? Benden bu kadar nefret etmesinin sebebi bu muydu? Peki ama babalar kızlarını her ne olursa olsun çok sevmez miydi? Hani babalar kahramandı? Benimki niye cellatım olmuştu?" Küçük yaştayken vefat eden annesinin ardından hafızasını kaybeden Mahinur, yıllarca hatırlamadığı geçmişle büyür. Annesinin ölümünden sonra İtalya'ya gönderilmiş fakat hayat onu yeniden Türkiye'ye getirmiştir. Belki de kaderi olan Alparslan'dı onun Türkiye'ye dönmesini sağlayan...

Onun kafasına sıkacaktım. Bitecekti her şey. Sonrasında kimsenin beni öldürmeyeceğini de söylemişti. Onu öldürmemek için hiçbir nedenim yoktu. Öyle sandım... Öyleymiş gibi yapmaya çalıştım. Sonra birden ona "Beni seviyor musun?" diye sordum. Dudaklarımdan kopan soru başta onu şaşırttı, dağılan şaşkınlığının akabinde sıkıntıyla iç çekti. "Zorlaştırma Tutku. Buna vereceğim cevap işini kolaylaştırmayacak." Silahı avucum içinde sıkarken taviz göstermedim. Tekrar sordum. "Reha, beni seviyor musun?" Birkaç saniye sessizce gözlerime baktı. Orada ne aradı ne buldu bilmiyorum. Ölümü kabullendiği gibi bu sorunun cevabını da kabullendi. "Evet." Ateş ettim. Evet der demez, namludan çıkan mermi onu buldu. Omzuna aldığı yarayla yalpalanarak geriledi. Bembeyaz kesilen parmak boğumlarım, siyah demirle tezattı. Bir zamanlar bende böyle şeylerle tezat düşecek bir kadındım. Susmadım, silahımı da indirmedim. Yine sordum. "Beni seviyor musun?" Aldığı derin nefesin ardından bağırdı. "Evet!" sesi gürleyen gök gibiydi, kulaklarımda yankılanırken beni korkutuyordu. Nefes nefese kanayan yarasına bakarken sakinleşebilmem imkansızdı. Bu defa silahın hedefini bilerek ıskalayıp yeniden ateş ettim çünkü ona ateş etseydim, ölümcül bir yara alacaktı. Amacım neydi? Silah zoruyla ona beni sevmediğini söylettirmek mi? Ne kadar dayanabileceğini ölçmek? Beni sevdiğinden mi öldüremiyordum onu? Hâlâ neyi bekliyordum kafasına bir kurşun sıkmak için? Reha'nın yüzündeki ifade sabrının taşmak üzere olduğunu sinyallerini veriyordu. "Eğer beni öldürmeyeceksen indir o silahı!" 🖤🗝️ Karanlığın Aç Çocukları Serisi; Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere iki kitaplık bir seri ve bütün bölümleri burada tamamlandı. ⚠️Uyarı: 18 yaşından büyük okuyucular için uygundur. Cinsellik ve çeşitli suç unsurlarını içerir.

•1990'lı yıllarda Adana'da geçen tutku dolu bir aşkın hikayesi. °Argo, küfür ve yetişkin içerik barındırır! °Yaş farkı bulunmaktadır! °Gerçek kurumlarla alakası bulunmamaktadır. °Her bir olay hayal gücümden ibarettir. 12.07.2023 ♧