Hayatım bir sis perdesiydi, ve sen de bu perdenin başrol oyuncusuydun. Sen, oyun bittiğinde herkesin ayakta alkışladığı prens, ben ise arka fon müziğiydim... Senin bir prens olduğundan ne kadar eminsem benim de bir cadı olduğumdan o kadar emindim. Ve sen tüm dünyanın cadı olarak gördüğü kişiyi prenses olarak görüyordun. Bu prensin prensese aşık olduğu değil, prensin cadıya aşık olduğu bir külkedi masalı. Ve külkedi masalında bir cadı yoktur...

Eğer bu kitabı açtıysan, senin de şikâyetçi olduğun konular var ve sen de daha iyi bir yazar olmak istiyorsun demektir. Öyleyse hoşgeldin. Neden BEN yazıyorum bunu? Çünkü bir şeyler bildiğimi biliyorum. İngilizce ve Türkçe birçok makale didikledim, Wattpad'de İngilizce/Türkçe öneri kitapları okudum, bunlar için para bile harcadım. Bir defteri içeride bahsedeceğim bilgilerle doldurdum. Öyleyse, daha ne duruyoruz? Yazmak konusunda eksiklerin varsa, durma, sayfayı çevir. Eğer yeterince iyi bir yazarsan da sayfayı çevir. Çünkü birlikte öğrenecek daha çok şeyimiz var.

Dünyadaki en tehlikeli yer zihin, en ölümcül zehir ise düşünceydi. Her an düşüncelere esir olanlardı onlar. Onlar bakanlar değil, görenlerdi. Düşüncelerine yenilenler, zihinlerindeki altın kafeslere mahkum olanlardı. Onlar Düşünce Mahkumuydular. Farklıydılar ve bunu biliyorlardı. *Bölümler finalden sonra düzenlenecektir.

'Güçlünün daha güçlü olduğu, fakirin daha fakir olduğu çağdan sesleniyorum. Hoşunuza gitmedi mi? O zaman televizyonu açın. Bakın, orada her şey günlük güneşlik.' 80 kuşağından sıradan bir genç... Öykü Tan... Üniversiteden sonra ışıltılı bir yaşam hayal ederken; özel iş yerlerinden kapı dışarı edilmek, her atama döneminde boşu boşuna beklemek gibi rutin bir hayatı vardır. Evrene verdiği mesajlar bir sabah geri döner ve tüm hayatı değişir. Yetişkin kafasında lise sıralarına dönmüş bir ergen olarak farklı bir paralel evrende yeni nesile adapte olmaya çalışır. 'Biliyor musunuz, o günlere geri dönmek isterdim. Toplumsal ayrışmanın bu boyutlarda olmadığı döneme... Canlı bombaların, savaşların, karışıklıkların bu kadar yaygın olmadığı döneme... Tecavüzün bu kadar meşrulaşmadığı döneme... Ve kesinlikle müziğin daha iyi olduğu döneme!' Ruhumu satsam geçinebilir miydim acaba?