Talya, kalemiyle hayatları değiştirecek bir gazeteciydi. Alpar ise sessizliğiyle dünyaları yöneten bir adam. İki uç, tek bir hikâyede buluştu: ÂH-I DİL.

Bazı yaralar görünmez... Bazı insanlar da sessizce iyileştirir. Akça, dünyaya güvenini kaybetmiş bir kız. Kartal ise geçmişin gölgesinde sertleşmiş bir adam. İkisinin yolu bir yol ortasında kesişti; o yol onların başlangıcı oldu.. ••• "Bir daha yüksek sesle konuşma yok tamam mı?" Sesinde yumuşak bir tını vardı. Normalde ona göre olmayan bir sesti. Yutkunmamak için kendimi zor tuttum. "Niye ki?" Demeden edemedim. Merak ediyordum benim ondaki yerim neresiydi? "Sesinin kısılmasını istemiyorum Akça." "Niye?" Dedim tekrardan. Sinirlenmesini bekledim ama sakince soruma cevap verdi. "Senin sesini duymam gerekiyor." "Niye?" Sabır diler gibi başını iki yana salladı. Yüzünü yüzüme yaklaştırıp gamzelerini göstererek gülümsedi. "Sesin bana huzur veriyor."

Annesi ile küçük bir köyde yaşayan 17 yaşında Arin, bir gün annesini bir yangında kaybeder ve bir başına kalır. Köylü kızı evlendirmeye karar verir. Ağalardan birisi kızın yaşlı bir adamla evlenmesine göz yumamaz ve oğlu ile evlendirir. Kapak tasarımı @paralevm

𝐆𝐞𝐜𝐞, birbirine geçmiş sırlar, ihanetler ve aile miraslarıyla yüzleşen gençlerin karanlık yolculuğunu konu alıyor. Hikâye, dışarıdan elit ve prestijli görünen gizemli bir akademide, 𝑵𝒐𝒙 𝑺𝒆𝒓𝒑𝒆𝒏𝒕𝒊𝒔'te geçiyor. Bu akademi, aslında geçmişten gelen büyük bir sırrı ve ölümcül bir gücü saklamakta. 𝐃𝐞𝐧𝐢𝐳 𝐕𝐞𝐫𝐚 𝐕𝐚𝐬𝐢𝐥𝐞𝐯𝐬𝐤𝐲, görünürde Yıldırım soyadına sahip disiplinli bir asker olsa da, gerçekte akademinin sahibi olan ailenin gizli üç vârisinden biri ve karmaşık, kanla yazılmış bir soyun mirasçısıydı. Damarlarında yalnızca güç değil, büyük bir günahın anahtarı ve nesiller boyu ihanetle hayatta kalmış bir soyun mirası akıyordu. O bir yılandı ve ihanet onun damarlarında dolaşan en eski mirastı. 𝐄𝐦𝐢𝐫 𝐑𝐮𝐬𝐥𝐚𝐧 𝐒𝐨𝐤𝐨𝐥𝐨𝐯, acımasız bir Rus askeriydi. Sakindi, kontrollüydü ve mantığıyla hareket ediyordu. Sokolov soyadı onun omuzlarına ihaneti ve asla unutulmayan bir öfkenin yükünü bırakmıştı. Mavi insana can veren bir renkken Emir Ruslan Sokolov gözlerindeki mavilerde ölümü taşıyordu. Annesinin favori çocuğu değildi belki ama Tanrı'nın favori çocuğu oydu. Deniz'in abisi 𝐓𝐨𝐥𝐠𝐚, kuzeni 𝐄𝐦𝐫𝐞 ve çocukluk arkadaşları 𝐄𝐦𝐢𝐫, 𝐄𝐝𝐚, 𝐃𝐞𝐫𝐢𝐧 ve 𝐃𝐨𝐫𝐮𝐤 yıllardır birlikte büyümüş, birbirlerinden hiç kopmamışlardı. Geçmişleri sadece dostlukla değil; kanla, ihanete uğramış ailelerle ve yıkıcı sırlarla örülüydü. Bir gece yarısı Deniz'in ani bir kararla Emir'i terk edip Rusya'ya gitmesi ve yıllar sonra dönüşüyle birlikte dengeler bozulmuş ve geçmişin karanlık sırları gün yüzüne çıkmaya başlamıştı. Gizlenen ne varsa sürünerek ışığa ulaşacaktı.

Aşık olmak suç mu? Suçmuş... Hemde suçların en büyüğü. Bir aşk uğruna adaletin aydınlık tarafından karanlık tarafına geçtiğim gün anladım bunu. Sevdiği kadının attığı cehennemde masumiyetini kaybeden Selim Egeli... Sevdiği adamı öldü diye bildiği için deliren Sena Eroğlu... Seneler sonra masum Selim Egeli, acımasızlığı ile nam salmış ünlü mafya babası Aras Yiğitsoy'a dönüşürken Sena ise korkusuz bir avukat oldu... Ve hayat bu sefer farklı şartlarda yollarını kesiştirdi...

Son yirmi yedi saniye. Zaman gelmişti, kulaklıktaki ses son kez konuşacaktı. "Sonuna geldik, küçük hanım," Alacağı canları düşündükce duyduğu memnuniyet, gözlerini daha da büyütüyor, gülüşü dudaklarını aşmaya çalışıyordu. "Cana can!" Sesi sert, ancak bir o kadar da memnundu. "Kadına kadın!" Keskin nişancının parmağı yavaşça tetiğe baskı yapmaya başladı. "Kıza kız, Anıl!" Beş saniye... "İşini bitir!" "Onun gözleri, özgürlük bulduğum gökyüzü değil, boğulacağım denizdi. Ama artık boğulmaktan korkmuyordum, çünkü ben de onun yanmaktan korktuğu ateşe dönüşmüştüm." Bu kitapta bahsedilen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür; her ayrıntısı, sadece kurgusal bir dünya oluşturma amacını taşımaktadır.

✶ Kişilik bozukluğuna teslim olan Vera Arslan, karanlığın tamamen onu teslim alması için gün sayıyordu. Süresinin dolmasına az bir süre kalan Vera'yı kararından döndürebilecek kimse yoktu hayatında. Ta ki Evran Balamir onun karşısına çıkana kadar. ❝Vera, beni acıttığın kadar öptüm yaralarından. Yine de gidecek misin?❞ ✶

Öncelikle belirtmek isterim ki, kitabı normalde başka uygulamadan yazıyordum. Daha sonra direkt yazılmış olan bölümleri buraya attım. Kontrol etme fırsatım olmadı daha sonra edeceğim. Bazı hatalar olabilir. ****** Kalbimdeki sızı geçmek yerine daha da artarken kafamı kaldırıp ona baktım. Kesik kesik aldığım nefeslerle konuşmak adına ağzımı araladım. "Ricardo, tek bir şey soracağım." konuşmakta zorluk çekiyordum. Gözümden akmak için bekleyen yaşları tutmakta zorlanıyorken dolu gözlerimle ona baktım. "Benden ne istiyorsun?" Endişeli bakan gözleriyle üzerime doğru yürürken ellerimi kaldırıp ona uzattım. "Yaklaşma!" Bu halime bir anlam vermeye çalışıyordu. "Alya, ne oldu?" Olduğu yerde durmuş dediğimi yapıp bana yaklaşmıyordu. "Anlat hadi, ne oldu? Biri bir şey mi yaptı?" "Her şeyi gördüm!" Kelimelerim bir bir ağzımdan dökülürken yüzündeki acı dolu ifade yutkunmamı zorluyordu. "Şimdi söyle, benden ne istiyorsun?" Cevabını içten içe bilirken beklentiyle ona baktım. Arada oluşan kısa bir sessizlikten sonra dudaklarını aralayıp konuştu. "Seni istiyorum." *** Alya başarılı bir şeftir. Restoranına babasıyla iş görüşecek olan İtalyan birinin geleceği haberini alınca hazırlık yapar. Babası toplantıya katılamadığı için kızının gitmesini rica eder. İtalyan iş adamı olan Ricardo, aynı zamanda karanlık işler de çevirmektedir. Alya'yı karşısında görünce inanamaz çünkü 3 senedir onu takıntı yapmış, her yerde aramış ve bulamamıştır. Zihninin bir oyunu olduğunu düşünür ama Alya'nın boynundaki doğum lekesini görünce o olduğundan emin olur. Alya'yı neden bulamadığı, onun 3 yıl boyunca nereye kaybolduğu ise bir sırdır. Zamanla geçmişin yüzü ortaya çıkacaktır. *** Yetişkin içerikli ve şiddet içerikli sahneler bulunmaktadır.

Aşk suçtu. Senin olmayan birisi için beslediğin duygular bir cellat gibi dikilirdi karşına. Sonra kollarına iki asker girerdi, o askerler başını bir kütüğün üstüne bastırırken boynuna inecek baltayı büyük bir sabırla beklerdi insan beklerdi ki, cellat alacak onun kellesini. Ama o balta inmeden önce, dururdu zaman. Sabır kanatırdı insanın her bir zerresini, bir işkenceden farksız akardı saniyeler, bir sudan sessiz, bir dalgadan daha hırçın. Aşk cellattı, ve o balta aşkın ellerinden inerdi insanın boynuna. Sevda cehennemdi, seni sevemeyen birinin aşkı ateşdi. Kendi kalbini yakan, kendi kanını akıtan bir kılıçtı. İnsan nasıl saplardı kendi sırtına bıçağı? İnsan ancak aşık olsa ihanet ederdi kendisine. Aşk ihanetdi, aşk en büyük oyun ve insanın kendine yaptığı ihanetdi. O Yavuz Payidar'dı, kendine en büyük ihaneti yapmış sırtına bir bıçak saplamış, boynunu bir cellatın önüne uzatmıştı. O Payidar'dı, sevdalanmıştı. Ve sevda, onun ihanetiydi. (Kitapta smut içerik yoktur. Yetişkin içerikli olması küfürlü sahneler ve küçük yakınlaşmalar içerdiği içindir.)