Öldü sanılan bir bebek... Hayatı bir intikam üzerine kurulmuş bir kız... Peki o kız yıllar sonra gerçeği öğrendiğinde neler olacak? *Argo ve küfür içerir* *İlk defa yazıyorum, hatalar olabilir.*

17 yıldır Mardin'de yaşayan, yaptığı her hareketten yargılanan, her gün babasından şiddet gören Ahenk, zorla evlendirilmeye çalışılırken gerçek ailesinin onu bulması üzerine bütün düzenini değiştirip İstanbul'a gider. Burada üç abisi üçüzleri ve iki yaşındaki erkek kardeşine alışabilecek mi? Hep birlikte görelim. ••• Üzerimdeki gelinliğe gözyaşları içinde bir kez daha baktım. Bu bir gelinlik değil kefendi. Kaburgalarımdaki ağrı beni öldürecek cinstendi nefes bile alamıyordum. Ama ayakta durmaya çalışıyordum. Kapımın açılmasıyla içeri abim girdi. Beni kolumdan tuttu ve aşağıya indirdi. Yakın akrabalar ve bir hoca vardı. Yaşım yetmediği için resmi nikah yapmayacaktık. Sadece dini nikah olacaktı. Baran ve ben hocanın yanına oturunca ona yaklaşıp "Aksel'e ne oldu?" dedim. Ellerini yumruk yaptı. Bana döndü buz gibi bir sesle "Öldü." dedi. Hayır yalan söylüyordu ölmüş olamazdı. "Yalan söylüyorsun." dedim. İnanmak istemiyordum. "Öldü." dedi, bir kez daha. Sadece o değil ben de ölmüştüm. Hoca bize döndü nikah akdini başlatacakken kapıdan orta yaşlarında bir kadın ve arkasında aynı yaşlarda bir kadın ve erkek, genç bir çocuk ve benim yaşlarımda bir kız girdi. Salona ilk giren kadın "Bu nikah olamaz. Ahenk sizin kızınız değil." dedi. Ve o an sanki göğüs kafesimdeki ağırlık kalktı ve ben bugün ilk kez içtenlikle gülümsedim. 𝐘𝐚𝐳ı𝐦'𝟎𝟏.𝟎𝟑.𝟐𝟒' 𝐘𝐚𝐲ı𝐦'𝟏𝟎.𝟎𝟒.𝟐𝟒' 𝐁𝐢𝐭𝐢𝐦'𝟎𝟔.𝟎𝟐.𝟐𝟓'

Nefes olarak doğmuş ama bir zaman sonra adı gibi nefes alamadığı için adından vazgeçmiş kız o artık alevdi ve nefes alamadığı için yalnızlığının alevinde yanmayı seçmişti... Karıştırılan bebekler klasiği

"Acaba gerçek kız kardeşimiz kime benziyor? Babam gibi mavi gözleri varmıdır? Annem gibi uzun siyah saçları ve kahkülleri olsa ne güzel olurdu be " deyip oturduğu koltuğa yayıldı. Alperen sinirle Göktuğa cevap verecekken durmasını sağlayan şey kapının açılmasıydı. Hepimiz aynı anda kapıya baktık Gördüğüm manzarayla ağzım açık kaldı. İşte öz kardeşimiz. Okul üniformasıyla tüm doğallıyla karşımızda. Tıpkı Gökhanın hayal ettiği gibi mavi gözler uzun siyah saçlar ve kahküller. Tüm güzelliğiyle kapının ağzında duruyordu. Sanki annemin eski gençlik fotoğraflarında fırlayıp buraya düşmüş gibi. Evet artık bir şeye emindim. Bu kız bizim gerçek kız kardeşimiz. Damarlarından Korkmaz kanı akan kız kardeşimiz. ❗Aesa gerçek ailem isminde ilk ve tek kitab❗ 🚫Bu kitab küfür ve argo kelimeler içermekdedir. Rahatsız olanlar okumasın lütfen🚫

Düzenlendi... Ben Miray; Soyadım, doğum tarihim hiçbir şeyi olmayan miray Küçükken bana masal okuyan bir babam bile yoktu, ne uyumadan önce ne de normal zamanlarda... hani bazı kızlar var ya babalarının prensesi, güzel kızları ben hiçbir zaman onlardan olamadım Ben her zaman Miraç'ın, ikiz kardeşimin prensesi oldum, bu bizim hikayemiz... Miraç ve benim hikayem bu hikayenin sonunda ya kurtulacağız ya da canavarın kulesindeki karannlık bir odada öleceğiz

Doğa 17 yaşında 1 haftalık bebeğiyle babasından kaçmaya çalışan küçücük bir kızdı. Peki bu sırada aslında ailesinin başkasının olduğunu öğrenirse ? #1 bebek- 29.12.2023 #1 yalnizlik-05.01.2023 #1 üvey- 11.01.2024 #1 gerçek- 16.01.2024, 20.01.2024 #1 sır- 18.01.2024 #1 anne- 01.02.2024

Alışılmışın biraz dışında olan bir gerçek aile kurgusudur. Yani,nasıl anlatılır bilmiyorum.Ama galiba "Gül" ailesinden değilim. Biliyordum. Benim gibi akıllı bir insan zaten "Gül" ailesinden olamazdı. Ama "Gözükara" diye soyad mı olur lan? Belki gözüm mavidir?! **** "Ulan bu nasıl kıskanma şekli?!Resmen beni sandalyeye bağladınız!" **** "Mavi,galiba bizi senin gibiler kaçırmış." Mavi anlamayarak bakmaya başladığında ona elimle deli işareti yaptım. Yanında olan yastığı kafama atmıştı. **** "Eğer 'fener sen çok yaşa' diye sokaklarda fenerbahçe formasıyla bağırırsan neden olmasın?"

19 yılımın yalan olduğunu duyduğunuzda ne tepki verirdiniz üzülürmüydünüz? , korkarmıydınız yada hayel kırıklığına mı uğrardınız... Hiçbiri çünkü benim bir ailem yoktu ben hep kan ve vahşetin içindeydim ben NİL' dim yeraltında adımın hızla ilerlediği kod adımın ÖLÜM olduğu kişiydim benim hayatımda duygularıma yer yoktu. Beni kimse sevmezdi hoş bende onları... Kapıya adımlayıp ne dediklerini dinlemeye başladım 'bebek onu almalıyız büyük patron istiyor' dedi bir adam 'bizi öldürür o kadın yaşatmaz bir dakika bile ayrılmıyor bebeğin yanından nasıl ondan alacaz... Hem duyarsa bizi öldürür' dedi başka bir adam korku dolu bir sesle Adım sesleri yaklaştıkça konuşma sesleride netleşmeye başlamıştı 'merak etme yatıyor uyku hapını fazla koydurtum bebeği alıp çıkacaz' dedi ilk konuşan adam kendinden emin bir sesle Ne yapacağımı düşünmeye başladım ve kapıdan sesiz olmaya dikkat ederek uzaklaştım kale gibi korunan evde içeri sızdıklarını biliyordum ama kim olduklarını ve amaçlarının ne olduğunu bilmiyordum _________Hiçbir karışan bebekler hikayesine benzemiyor__________

Başak Aksel'in hayatı on yedi yaşındayken geri dönüşü olmayan bir şekilde değişmiş, tamamen tepetaklak olmuştu. On yedi yıldır ailesi sandığı kişiler aslında gerçek ailesi değildi ve o da artık Başak Aksel değil, Başak Uluöz'dü. Dört abi, bir ikiz ve bir erkek kardeşle hayatı artık eskisinden çok daha farklı olacaktı.

Mahinev, yalnızlıkla arkadaş bir kızdı. Doğduğunda yalnızdı, acı çekerken yalnızdı, büyürken yalnızdı. Böyle öleceğini düşünüyordu ta ki bir ailesi olduğunu öğrenene kadar. Aynı şehrin içinde, kendisinden kilometrelerce uzakta; annesi, babası, abileri ve kardeşi vardı. "Artık yalnız olmayacağım diye düşünmüştüm. Beni sevseydiniz eğer, size bunu misliyle öderdim. Neden canımı acıttınız?" 🌠 "Bana ne istediğini söyle." "Seni." dedim. "Seni istiyorum." Pamir gülümsedi. "Pekâlâ, bu kolay. En başından beri bana sahiptin zaten."