Fırçan tenimin üstünde, Dudakların yüreğimi yuva yapmış. Söyle sevgilim; Hangi rengin, Hangi rengime karışmış?

bavul bavul terk edilişin yanına zorla sıkıştırılmış, yırtık pırtık bir poşet kavuşma hikâyesiydi benim kendime varışım

Oradaydım, gör diye. Yanındaydım, duy diye. Elimi uzattım hisset diye. Ve bekliyorum seni hâlâ, Yolların bana çıksın diye.

Kırılmış kanlı parmaklarım ne zaman tuşlara değse, ağıt peyda olur ruhumun en dip, en izbe sokağında. Sen duymazsın; sen görmezsin. Ancak bilirim ben. Her bir damla müzik senin kirpiklerinden...

Gözlerinde gördüğüm yangında, kendime dair tek kül bulamadım. Oysa ben senin için yandım. Kendi yoluma dikenlerimi, senin ellerinin sıcaklığı bulaşmış ellerimle dizdim. Kendi mezarımı, senin verdiğin azaptan kürekle kazdım. Ve yine ben ki, senin için yandım. Ancak sevgilim; ölülerin sonesi cehennemde yazılır. Ellerinde güllerle bekle beni. [Angst değil]

Gözler kalbe ışık tutuyordu, ya da kalp miydi gözleri parlatan? Onun gözlerini ne parlatıyordu? O yeşilleri, öylesine sarmaşık hale ne getiriyordu? Beni orada ne tutuyordu?

OH MY GOD SHE TOOK ME TO THE SKY [Hikâye türkçedir]