"Söylesene Güllü?" dedi tekrarlayarak. "Gönlünde büyük adam olabilmeyi başarabildim mi?" "Beni, senden gizleyen herkesi karşına aldığın günden beri..." Kurumuş dudaklarımı ıslatmama fırsat bile vermeden dudaklarıma kapanıp cayır cayır yanmama sebep oldu. ... Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşı, aynı zamanda zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Günlerden bir gün Mirzalar, babasının polis oluşundan dolayı Ankara'ya taşınmak durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden yıllar geçer ve artık Gülfem ile Mirza büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olurken Gülfem Ankara'da yani, çocukluk arkadaşı olan Mirza'nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesi kazanmıştır. Gülfem okulu için Ankara'ya gittiğinde aile büyüklerinin ısrarları üzerine, Mirza ve ailesi ile birlikte aynı evde yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra yolları kesiştiğinde tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi? 170623 . . .

Yanından geçip gideceğim sırada, "Gözlerin çok garip." Dediğini duydum. Sesinin tonusu hoştu. Fakat söylediği şeyler ile kaşlarımı çattım. Ona döndüğümde, "Ne gibi gariplik?" Dedim. Sesim biraz fazla sert çıkmıştı. Bunu istemeden yapmıştım ama kötü bir şey söyleyecekse de söylemesini istemedim. Umarım sert sesimi kaaleye alırdı. Ela gözlerini kıstı. "Güzel bir gariplik." Dedi. "Van kedisi gibi..." Diye eklediğinde, benim bir şey söylememi beklemeden arkasını döndü ve yürümeye başladı. Arkasından gözlerimi kırpıştırdım. Van kedisi gibi mi?

𐚁. ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤ ❛❛ Tık, tık. 𝘌𝘷𝘪𝘯𝘪𝘯 kapısı ⎯çalan her yüze açılırsa⎯ geriye ruhundan ne kalır, ⎯𝘬𝘢𝘭𝘣𝘪𝘮 𝘥𝘦𝘥𝘪𝘨̆𝘪𝘯 𝘪𝘯𝘴𝘢𝘯𝘢? Daha 𝘬𝘢𝘤̧ 𝘺𝘢𝘳𝘢, daha kaç 𝘪𝘻, daha kaç 𝘮𝘦𝘻𝘢𝘳... Daha kaç 𝘷𝘢𝘻𝘨𝘦𝘤̧𝘪𝘴̧ tadacak bu 𝘨𝘰̈𝘨̆𝘶̈𝘴 𝘬𝘢𝘧𝘦𝘴𝘪? Hangi acı, hangi söz, hangi dokunuş bir daha geri dönüp seni bütünüyle bırakmayacak 𝘪𝘻𝘭𝘦𝘳𝘪 kazıyacak? Kaçından koruyabileceksin kendini? Kaç tanesinden sağlam çıkmaya çalışırken o mezarın altında ezileceksin? ❜❜ KALBİ KATRAN SERİSİ; KELEBEĞİN KÜLLERİNDEN ve SON İZ KÜLLERİNDEN kitaplarından oluşan bir seridir. Kalbi katran serisi I.

Okuldaki herkesin shiplenebildiği bir site kuran Hilal, bir süredir platonik olduğu çocuğun ismini siteye eklemez. Site okulda fazla popüler olmaya başlayınca bu durum çocuk tarafından da fark edilir ve kızın anonim hesabına yazar. "İsmim Hilal bu arada, küçük olmayan Hilal. Ben seninkini biliyorum ama usulen yeniden söyleyebilirsin." "Peki Hilal, küçük olmayan Hilal. Ben Pars Ege ama arkadaşlarım genelde bana Yener der." Modern Külkedisi Masalı. [Düzenleniyor.] Düzenleme Başlangıç Tarihi: 29.12.2025

"Derin polisi ara!" Diye bağırdı Irmak. "Emir bir şey yap!"Diye bağırdı Irmak'ın karşısındaki çocuk. "Bacağım kırıldı galiba."Diye yakındı Sarp denen çocuk. "Ben arıyorum polisi."Diyerek telefonuna yöneldi Ada. "Sakince konuşabilir miyiz?"Diyerek merdivenlerden indi çekik gözlü çocuk. "İndirsene bacım şunu!"Diyerek Irmak'a bağırdı karşısındaki çocuk. "Sus geçiririm kafana!"Diyerek yükseldi Irmak. "Hepiniz susun!" Sinirle bağırdığımda sonunda herkes sesini keserken Ada'nın polisi aramak üzere olduğunu görüp elindeki telefonu aldım. "Kimse polisi aramıyor," Diyerek Ada'ya yönelik konuştum. Ardından Irmak'a dönerek elindeki vazoyu işaret ettim. "Ve kimse kimsenin kafasını kırmıyor. İndir şunu." Aklıma gelen şey ne kadar sinirimi bozsa da bulunduğumuz durumun başka bir açıklamasını düşünemiyordum. Ya gerçekten sapıklardı ve eve gizlice girmişlerdi ya da evi aynı anda kiralamıştık. Mümkünse tabii.

Üniversite okumak için İzmir'e giden Ayça, çok streslidir. Ancak İzmir'de gerçek aşkı bulacağını, ailem diyeceği arkadaşlar edineceğini bilmiyordur. *** Daha yakınlaştığımda kalbim çıkacakmış gibi atmaya başladı. Bir dakika? Bu kişi fazla tanıdıktı. O da beni fark ettiğinde ela hareleri beni buldu. Gözlerim şokla açılmıştı. Havaalanında üstüne kahve döktüğüm kişi Bade'nin kuzeni olmazdı değil mi? Onun gözleri de benim gibi şaşkınlıktan sekteye uğradığında cevabımı almış oldum...

Kuleli Askeri Lisesi'nden beri tanışan dört yakın arkadaş, o gün özel bir görev için operasyona beraber çıkmışlardı. Biri şehit oldu. Biri askerlikten ihraç edildi ve kayıplara karıştı. Diğer ikisi artık aynı timdeydi ama görev harici tek bir kelime bile konuşmuyorlardı. *** Üstün zekâsıyla tanınan Almila, Boğaziçi Üniversitesi Matematik bölümünden birincilikle mezun olduktan sonra Oxford Üniversitesi'nden burs teklifi alır. Ancak daha bu fırsatı düşünemeden, babasının eski arkadaşı olan Cengiz Albay'ın kapısını çalmasıyla hayatı bambaşka bir yöne savrulur. Almila, iki yol arasında kalır. Ya akademik kariyerine devam edecektir ya da şehit düşen yüzbaşı babasının mirasına sahip çıkacaktır. Ve o; söz konusu vatanı olunca kolay olanı değil doğru olanı seçer. Oxford teklifini elinin tersiyle iter ve askeriyede istihbarat analisti olarak çalışmaya başlar. Ancak bilmediği bir şey vardır. Teknik istihbarat sağlayacağı timin başındaki isim, iki yıl önce şehit olan abisinin en yakın arkadaşı Pars Karadağlı'dır. Ve onları bekleyen şey; aynı ateşte yanmış iki kalbin taşıdığı güçlü bir intikam arzusu ve belki de kaderin sessizce ördüğü geri dönüşü olmayan ortak bir gelecektir.

"Fırtına ve Memleket gözlü kadın" Yedi yıl... Yedi sene boyunca bir kere bile adını anmadım, bir kere bile görüşmedik Ama her gece sesini duydum içimde. Şimdi karşımdaydı. Rüzgar aynıydı, dağlar aynıydı Ama biz başka bir şey olmuştuk. "Elinde ne varsa sık," dedim. "Sessizliğinden daha az yakar." Aşk, intikam, vatan ve Karadeniz öyküsüdür. ******* Dağhan İdris Tüfekçi & Zülal Arga (Yetişkin içerik)

A: Sustuğum ne varsa bir yumru oluşturdu, geldi boğazıma oturdu A: Ben yutkunamadım ama sen de konuşmama hiç izin vermedin ⋆ texting | daisybluy