" මේ අත්භවේ ඉදන් මින් මතු උපදින හැම සසර කන්නයෙන් කන්නයට මාත් එක්කම ආදරයේ බීජ වපුරලා ප්‍රේමයේ සරු අස්වැන්න නෙලාගෙන සෙනෙහසින් විතරක්ම භුක්ති විදින්න එනවද මගේ නාද් ම්න්..... මටම වෙන් උන පූජාසනයේ මල් අසුනක ඔය ලස්සන පෙති විහිදලා සැනසීමෙන් නිදහසේ පිපෙන්න පුළුවන්ද මගේ වතුසුදු මලට......... නැවතීමක් නැතුවම මුළු සසර පුරාවටම මේ මගෙම විතරක් වෙනවද මගේ වතුසුදු මල..... මන් උබව පෙති හැලෙන්න පරවෙන්න නොදී පරිස්සමට ආදරයෙන් බලාගෙන උබත් එක්කම මේ මුළු සසරෙන්ම එතෙර වෙන්නම් මගේ නාද්....... මන් උබට මේ සංසාරේ කෙළවරටත් වඩා සදාකාලිකවම ආදරෙයි මගේ වතුසුදු මල....