❗18+ sahneler vardır şiddet içerir sevmeyen okumasın sonra gelip yorumlarda psikolog rolü yapmayın Bu kurgunun kendime ait olduğunu belirteyim sonra çalınmış ismi verilmesin İçine öfke hissi dolmuştu Nasıl yapardı bunu? Nasıl cesaret ederdi buna Esra onu bırakıp gitmeyi gerçekten göze almışmıydı? Esra onu gerçekten sevmeyi bırakmış mıydı? Kendini geçmiş nasıl çocuklarını yalnız bırakırdı? Ondan olan iki canı bırakıp gidecek kadar bıkmış mıydı kocasından? Ateşin kafasındaki düşünceler susmuyordu O sadece Esrayı istiyordu Belkide istemiyordu İçindeki duyguyu o bile bilmiyordu Ama Ateş şuan sedyede yatan karısından başka birşey görmek istemiyordu Ona iyi davranmasa bile karısının yanına gelirdi hep çünkü bilirdi Esra gidemezdi Esra kaçamazdı ondan Yapamazdı Onu yalnız bırakmazdı Çünkü Esra fazla iyiydi Fazla saf Fazla masum biriydi Çok zor şeyler yaşamış Şiddet görmüş Susmaya mahkum bırakılmış Korkak bir kadındı Esra Kocasından korkan Ateş bunun farkındaydı Ne yapacağını bu kez koskoca Ateş Özar bile bilmiyordu

"Ya kötü adam,yeşil gözlü kadına aşık olduysa?" Dedi,sorarcasına. Gözlerim dedigi cümlenin şaşkınlığı ile açıldı. Donup kaldığım sırada ellerimde,ellerini hissettim. "Kalbine dokunan tek kişi olmak istiyorum." ... -Yetişkin unsurlar içerir! -Kurgu tamamen hayal ürünüdür. ninaloji...

Bazı yaralar tende değil, kalpte açılır. Bazen bir kurşun değil, bir bakış vurur insanı. Arkadaşı ile birlikte gittiği dağ evinden döndükten sonra, ertesi gün unuttuğu eşyalarını almak için dağ başındaki evine geri dönen; Liva Soyel. Eve vardığında kapının önünde kurumuş kan izlerini görür ve kapının kilitli olmadığını fark eder. Telefonu çekmediği için polisi arayamaz ve geri dönmek istemediği için eve girer. Kan izleri odasına doğru devam ediyordu. Geri dönüşü yoktu, artık eve girmişti ve ardından kapıyı kapamıştı. Odasının kapısı hafif aralıktı. Odaya yaklaştıkça kurumuş kanlar çoğalıyordu. Kapı açıldı ve görüş alanına, yatağında uzanan maskeli adam girdi. O an çığlık atarak telefonunu düşürdü. Ya her şey bu adamla birlikte mahvolacaktı ya da yeniden başlayacaktı. İlk yayınlanma tarihi; 1 Ağustos 2025

Başparmağı avucumdaki ince yaraların üzerinde dolaştı. Tırnaklarımla kendime açtığım izlerin üzerinden geçti. Soluğum kesildi. Yaralar yanmadı, ama içimde bir şeyler alev aldı. "Bırak." dedim, sesimden nefret akıyordu. Bırakmadı.

"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr

Anna Neden bu kadar huzursuz hissediyorum Ava Ava Çünkü eşimiz şu an başkasıyla sevişiyor Anna... Kralın ruh eşi hizmetçi bir OMEGA çıkarsa ne olur Alfa Kralı onu kendine LUNA olarak kabul eder mi...? İlerki bölümlerde +18 sahneler olacak ona göre başlayın arkadaşlar sonra niye bu sahneler var demeyin teşekkür ediyorum ❤️❤️❤️

🌹 Genç adam, karşısında melekleri kıskandıracak derece güzel olan karısına doğru adım attı. Tam önünde durdu ve siyah gözlerini kısıp derin bir nefes aldı. Elindeki kırmızı kutunun kapağını açtı ve yüz görümlüğünu çıkardı. Genç kız heyecandan titreyen elleri, deli gibi heyecandan atan kalbi ile gelinliğin eteklerinden tuttup arkasını döndü. Kocası yüz görümlüğünü takacaktı. İçindeki heyecana engel olamıyordu. Kocasının ellerini bir anda boyunun da hissedince istemsizce bir ürperdi. Tekrardan kocasına doğru döndü. Bu sefer elleri duvağı tuttu ve kaldırdı. Mavi gözlerindeki heyecan ile kocasının gece gözlerine baktı. Kocaman ellerini genç kızın yanağına koydu. Yüzü o kadar küçüktü ki, elleri arasında kaybolmuştu eğildi ve anlına bir öpücük kondurdu. - Yeni evine hoş geldin Gül." Dedi kalın gür sesiyle, genç kız uzun kipriklerini kıpraştırdı, ve kocasının aksine ince olan bir sesle konuştu. -Benim adım Gül değil ağam. Gülhanım." Gülhanım & Yusuf Mirza 🌹 Yayınlanma Tarihi:05.11.2022 Not; Çiftlerimin arasında yaş farkı vardır rahatsız olanlar okumasın lütfen.🌸

"Bazen,hiç var olmamış ve hatırlanmayan insanlar gerçektir.Yalnızca bir zaman arasına sıkışmış olabilirler." Zaman arasına sıkışmamaya dikkat edin. Herkesin normal olarak bildiği bir lisede hiç var olmamış insanları hatırlayan öğretmenlerin olması kimsenin ilgisini çekmez.Her zamanki gibi okuluna giden Umay,bir anda kendini 1980'li yıllarda öğretmenlerinin öğrenci olduğu zamanda bulur.Bir büyü sonucu zamanlar arası sıkışmıştır ve büyüyü bozup hiç var olmayan hatırlananları kurtarması için yanlız bir haftası vardır.

"Babamın bu okulun sahibi olduğunu unutmuyorum. Sizin babama söylemeniz bir şeyi değiştirmeyecek. Bundan sonra dikkat edeceğim hocam." Dikkatle dinledi ve en sonunda gülümsedi. "Emin misin babana söylememin bir şeyi değiştirmeyeceğine?" Alaylı sözüne karşılık gözümü devirmek istesemde yapamazdım. "Amacın ne?" Rahatça arkasına yaslandı. Bu rahat tavrı daha da sinirlenmeme sebep oluyordu. "Ben sadece seni uyarıyorum, Lavinya. Ve bu sondu. Seni bundan önce de defalarca kez uyardım fakat umursamıyorsun. Son, Lavin. Şimdi çıkabilirsin."

Yapay zekâ... Ucu bucağı olmayan, her saniye gelişmeye devam eden mükemmel bir sistemdi ta ki insanlarla tanışıncaya kadar... Peki ya bu sistem bir gün başkaldırırsa ve onu oluşturanlar bile ona mâni olamazsa...