Kendi halinde yaşayan tıp fakültesi öğrencisi Kayra bir gün fazla miktarda paraya ihtiyacı olduğu için ek iş aramaya başlar.Arkadaşı sayesinde bulduğu tekerlekli sandalyeye bağlı bir adamın bakımını üstlenme işini başta kabul etmez fakat sonra kararı değişir. Bakacağı adam yani Doğan önceki nişanlısı yüzünden kadınlara güveni olmayan ketum bir iş adamıdır. Kader yine de ağlarını örer ve onları bir araya getirir. Peki onlar bir arada kalmayı başarabilecekler midir? "Benimle hiç konuşmayacak mısınız?" Yüzünde herhangi bir duygu belirtisi yoktu."Pekâlâ bende kendi kendime konuşurum.Yapmadığım şey değil sonuçta." Yine tepki vermedi.Hep yaptığı gibi sadece yüzüme baktı.

Gelecekteki Kocam: Bak, her kimsin bilmiyorum ama son kez soracağım Gelecekteki Kocam: Numaran telefonumda 'Kalbimin Pili' diye kayıtlı Gelecekteki Kocam: Ama ben senin kim olduğunu bilmiyorum, bu numarayı da tanımıyorum Gelecekteki Kocam: Yani soruma cevap verirsen beni çok mutlu edersin Gelecekteki Kocam: Sen kimsin?

❝Üç ay, sonsuzmuş gibi hissettiren bir aşkı yaşamak için yeterli miydi?❞ Hazırlık sınıfında tanışan beş arkadaş, üniversiteden mezun olmadan önceki son yazlarını birlikte geçirmek ve unutulmaz kılmak için bir plan yaparlar. Ancak hayat onlar için çoktan bir yol çizmiş, kendi planını yapmıştır. Kırmızı bir iple birbirlerine bağlanan Defne ve Zahir Feza ise hayatlarında ilk kez birbirlerine bu kadar yakınlaşmışlardı. Önlerinde kocaman bir yaz, birlikte geçecek zamanlar vardı. Sadece üç ay, sonrası yoktu. Ya da var mıydı?

"Gideceğim, sadece bebeğimizi söyle sonra affetme beni ama bana bir hayatta kalmam için dayanak söyle yemin ederim tek dayanağım senle aramdaki tek bağ o kaldı. Benden bunu almasan olmaz mı?" Gözünde ki o merak canımı daha yakıyordu. Bir tarafım söyle diyordu bir tarafımda bunu hak etmiyor diye bağrınıyordu. "Sen benden aldın ama o bağı" dedim. Gözyaşlarım daha hızlanmıştı. "Nasıl aldım"? Dedi endişe dolu sesiyle. Bana doğru bir adım attı. "Bebeğimi kaybettim Tuğrul. Sende bunu istememiş miydin? Senin gibi o da beni bırakıp gitti işte.. ben tek başıma kaldım.

#gerçekaile #mafya #aksiyon #aşk #ayrılık konuları içerir BU KİTAPTA ŞİDDET UNSURLU SAHNELER YER ALMAKTADIR. "Onları bulmak için burada kalmam lazım" "Benimle evlenerek?!" "Mecbur değilsin,seni buna zorlamam ama eskiden neden evlenmek istedin,bunun cevabı sana yardımcı olmaz mı?" Düşündü ve "Evet"dedi uzun bir sessizlikden sonra. Gürültüsüz,sakin ancak kendi içinde fırtınalar kopartacak güçlükte bir evet. "Eskiden neden seninle evlenmek istediğimi sorguladım ve buna gerek kalmadığını fark etmem uzun sürmedi.Şimdi daha güçlü nedenlerim var.Seninle evlenirim Meryem el-Mısri" Kaşlarım havalandı.Adımı tam anlamıyla biliyordu. "Benimle evlenmeyi kabul ettiğin için teşekkür ederim" Gülümsemesi genişlemişti. Yüzüm düştüğünde onun hakkına girdiğimi düşünmeye başlamıştım. "Sorun nedir?" "Ben özür dilerim" "Neden,niye ki?" "Bak,beni yanlış anlamanı istemiyorum.Hakkına giremem,kalbini hiç kırmak istemiyorum.Seninle evlenme nedenimi iyice anladın değil mi?" Bakışları kısıldı ve sorgularcasına bana bakıyordu. "Benden sana gerçek anlamda kadın olmaz...bunu biliyorsun değil mi?" Göğsünü şişirecek kadar derin bir nefes aldı ve başını salladı. Biliyordu. "Farkındayım Meryem,senin kocana sadık bir kadın olduğunun da,niyetinin de,benimle neden evlenmek istediğinin de farkındayım" "Bunlara rağmen hala kabul ediyorsun yani öyle mi?" "Bunlara rağmen,her şeye rağmen.Kabulumsün." Şaşırdım.O da devam etti. "Sana dokunmam,bakmam,istersen ayrı evde kalırım.Rahat ol,benden sana zarar gelmez.Ne zaman ki kocan gelir,sen ailene kavuşursun...de ki ayrılalım.Seni Yusuf'un eline bırakmazsam namerdim.Ağzından çıkacak tek bir söz tamam mı?!" Gülümsediğimde uzun zaman sonra tekrar güneş doğdu sanki. 🤍 "Antım olsun,Yusuf hayattaysa ve şu kapıdan girse onu...onu gönderirim.O benim avuçlarımda saklayacağım bir kuş değil d

Kimi hikâyeler bir tesadüfle başlar, kimi kaderin ince ince ördüğü bir ağla... İşte bu kitap, geçmişin acı izleriyle yaşayan genç bir kadının, karanlık ve tehlikeli bir dünyanın tam ortasında nasıl yeniden doğduğunun hikâyesi. Ailesini kaybettikten sonra hayata tutunmaya çalışan kahramanımız, bir mezarlık ziyaretinde hayatının en büyük tehlikesiyle karşı karşıya kalır ve bir mafya tarafından kaçırılır fakat tam o esnada başka bir adam tarafından kurtarılır. Ancak onu kurtaran kişi, aslında sıradan bir kahraman değildir ona 4 yıla aşkındır aşık olan başka bir mafyadır. Onun varlığı, sadece bir kurtuluş değil, aynı zamanda büyük bir sır ve tutkulu bir aşkın da başlangıcıdır. Bu hikâyede güç ve zaaf, karanlık ve aydınlık, nefret ve aşk iç içe geçiyor. Okurken heyecanlanacak, şaşıracak ve belki de kalbinizin en derinlerinde hissettiklerinizi sorgulayacaksınız. Şimdi, sırlar ve duygularla dolu bu yolculuğa hazır olun...

''Benim bebeğimdi o!'' İçimden defalarca tekrarladım bu cümleyi. Sessizce... Gözlerim bebek odasında gezindi... O kadar güzel bir odaydı ki... O kadar güzel tasarlanmıştı ki... ''Eftelyam yaşasaydı bebeğine böyle bir oda isterdi...'' Tekrar içimden haykırdım gerçekleri. En yakın arkadaşım vefat etmişti. Bebeğini daha doğmadan bana emanet etmişti. Ama ben emanetime sahip çıkamamıştım. Bana öldü denilen, mezarını bile bilmediğim bebeğin şimdi yaşadığını söylemişti doktor. Onu kaçırdıklarını, tehlikeli bir adamın evinde olduğunu söylemişti... Ben ise o evdeydim... Ama sadece emanetim için... Onu alıp gidecektim...

Genç kız burnunu çekti ve ağlamamak için direndi. Onu neyin bu kadar üzdüğünü bilmiyordu. Onun farklı olduğunu sanmıştı. Diğer erkeklerin yaptığı gibi yarı sakat bir kızı görünce arkasına bakmadan kaçmamıştı. Kalmıştı. O kalmıştı. Zeynep kendini bu fikre alıştırmamaya çalışıyordu ama Efe onunla ilgileniyor, ona nazik davranıyordu. Yavaş yürümesini ya da yavaş konuşmasını hatta bazen konuşamamasını dert etmiyor gibi görünüyordu. Ama hepsi birer aldatıcı davranıştan ibaretti. Efe sadece ablası ve eniştesini kırmamak için ona ilgili davranmıştı.Zeynep'i asıl üzen şey, bunu gözüne sokmadıkça anlamamış olmasıydı. Ve şimdi Efe'nin arkadaşına söylediği sözler kulaklarında çınlıyor canını yakıyordu. "O sakat dostum," demişti. "Zaten pek de güzel değil. Vaktini harcamaya bile değmez. Ben de ablamlara onu kırmayacağıma söz verdiğim için onunla takılıyorum. Yoksa çok istediğimden değil yani." Zeynep istemeden kulak misafiri olduğu bu konuşmayı kendisi için bir işaret saymıştı. Bir daha hiçbir erkeğe, ona güvendiği kadar kolay güvenmeyecekti.Evet Zeynep sakattı, evet bazen kekeliyor konuşmakta güçlük çekiyordu ve evet, beş dakikalık yolu yirmi dakikada yürüdüğü doğruydu ama Zeynep asla çaresiz değildi.Efe'nin sahte ilgisine, onun o müthiş gülümsemesi ile kendisini büyülemesine ihtiyacı yoktu. Bu doğum günü partisine de neden gelmişti bilmiyordu. Tek istediği onunla zaman geçirebilmekti. Kabul etmek istemese de, Efe ona iyi geliyordu ama bundan sonra böyle bir şeye ihtiyaç duymayacaktı. Efe arkadaşı ile konuşurken, ağır hareketlerle geri döndü ve doğrudan çıkışa yöneldi. Bacakları titriyor, sinirden dişleri birbirine vuruyordu.Bacaklarına dolanan beyaz elbisesine bakarken gözyaşlarını daha fazla tutamadı.Bir de süslenmişti.Tek istediği şu sakat haliyle Efe'ye güzel görünmekti. Ne kadar aptaldı!

Hukuk - Polisiye - Romantizm - Mizah - Dram

Yetişkin okurlar için uygundur! MAFYA __________________ Kılıç hiç bu kadar keskin olmamıştı... Lidya, kız kardeşiyle birlikte yaşayan genç bir öğretmendir. Bir akşam evine dönerken yolda gördüğü yaralı bir adama yardım eder. Fakat yardım ettiği adam kimdi? Yaralı adama yardım etmenin bedelini en ağır şekilde ödeyecek olan Lidya için tek bir çıkış kapısı vardı. O da Devrim Vuslat Kılıç'dı. Yardım ettiği yaralı adam... Kaçınılamayan duygular, beklenmeyen aşk, acı ölüm ve avını parçalamak isteyen çakal sürüsü... Kazananın yaşadığı ve kaybedenin öldüğü bir savaş... Lidya BULUT & Devrim Vuslat KILIÇ Başlama tarihi: 01.07.25 Kitap Şarkısı: Duman - Her Şeyi Yak Küfür ve argo bulunur. Rahatsız olanların okumaması önemle rica olunur :) □■□■□■ Tüm haklar şahsıma aittir. Kopyalanması durumunda yasal işlemler başlatılacaktır.