*** Alaz mirza ubeyli ve küçük kızı naz duru kılıç'ın hikayesi

Abi kitapları kıtlığı çekiyorsanız doğru yerdesiniz. Sizden istediğim ana karakter olan kız ile empati kurmanız. Babasına olan düşkünlüğünü anlamanız. Bu kitapta önyargılı abiler yok, karışan bebekler yok. Alışılmış klasik abilerim hikayesi değildir. Dikkat! Bu kitabı okurken neden benim abim yok diye dert yanabilirsiniz :) "Onu istemiyorum." Nefret dolu bakışları bendeyken babamdan uzaklaştı. "Benim kızım değil o!" dedi ve üstüme atılmak için hamle yaptı. Fevri bir hareketle geriye kaçarken hemşirelerden biri annemin koluna enjektör sapladı. Sakinleştirici olduğunu tahmin ettiğim sıvı bedenine girdi, hareketleri yavaşça kesilirken hala sayıklıyordu. "Gerçekleri söyle ona Yılmaz." dedi uykuya dalmadan hemen önce. "Öz ailesini bulsun." Beni bitirecek kelimeler dudaklarından döküldü. Annem odaya alınırken babam da peşinden gitti. Bedenim titredi, vücudumu soğukluk kapladı. Bir insan narkozluyken asla yalan söyleyemezdi. Başlangıç: 12 Haziran 2022

(Gerçek ailem kitabıdır.)

Yıllarca evlat acısıyla yüreği yanan bir baba... Babasız büyümüş bir kadın... Yıllar sonra öğrenilen gerçekler... (GERÇEK AİLEM+ASKER) •••••• Oldukça farklı versiyonnnn🫶🏻 Beğeneceğinizi düşünüyorum...🙃 •••••• (Düzenli bölüm geliyor.) ••Bu kitapta geçen olaylar ve karakterler yazarın hayal gücüne dayalı bir...kurgudur.••

Ben Ecem, Ecem Çelik ama bugün Ecem Öz olduğumu öğrendim. Ne yapıcağımı bilmiyorum. Neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilmiyorum. Nasıl bir oyunun içinde olduğumuzu bilmiyorum. Benimle birlikte bunları çözmeye varmısınız? Benim yanımdamısınız? . . AİLE KURGUSU . . . Argo ve küfür içerir(!)

Oku işte aq ne bakion? Yeni aile kurgusu bu okicaksan ona göre ha 1. #gerçekaile 02/05/2024

Daha çok küçükken ayrılmak zorunda kalmışlardı. Düştüklerinde kaldıracak bir el yoktu, onların hayatında. Düşünce ayağa kalkmayı öğrenmişlerdi; deneyerek, acı çekerek ve pes etmeyerek. Mert, Kuzey ve Zeynep küçük yaşlarda ailelerini kaybederek, kimsesizliğin ne demek olduğunu bile bilmeden, yaşayarak öğrenmek zorunda kalmış üç kardeşti. *** Her zaman aile eksikliği ile yaşamıştım. Anne ve babam olmasada abilerimin olduğunu öğreniyordum. Bu iyi bir şeydi. Mutlu olmalıydım. Ama mutlu olmaktan ziyade tedirgin hissediyordum. Kendime mutluluğu yakıştıramıyordum belli ki. Neden normal bir insanın yapması gerektiği gibi boyunlarına atlayıp, abim oldukları için ne kadar şanslı olduğumu söyleyemiyordum ki sanki. Çünkü ben duygularını içinde yaşamaya alışmış, dışa vurmaya gerek duymamış, kalabalıklar içinde yalnız olan ve her hareketinden çekinen bir insandım. Böyle olmak istemiyordum. Ama demekle olmuyordu ki. Keşke her şey göründüğü kadar kolay olsaydı.

Sadece hemşirenin annesiyle dedikodu yapması ile bebekleri karıştırmış ve benim hayatımı altüst etmişti! Yeni anne Yeni baba Yeni abimler Yani arkadaşlık; Ardından harika bir aşk❣️❤️

7 adam, 1 kız. "Sen bizim nefes alma sebebimizsin." "Sizde benim koca adamlarımsınız." "Sen benim biricik kızımsın. Herşeyimsin. Sen kalbimin atma sebebisin." "Sende benim babamsın. İlk ve son değil. İlk ve sonsuz aşkımsın." BAŞLIYORUZZ!!

"Üzgünüm... 1 kelime 7 harf ama verdiği acı... Kelimelere , harflere sığamayacak bir acı... Siz beni bu kelime ile terkettiniz... Ben de bu satırlarla... Ölmüşüm ben... Diyorlar ya insan kalbi durduğunda değil unutulduğunda ölür diye. İşte ben dün kan ter içinde eve döndüğümde sizi gülerek sohbet ederken gördüğümde öldüğümü öğrendim... Gidiyorum ben... Masanın üstüne sizin olan her şeyi bıraktım. Kart , telefon... Üçüzler... Zar zor biriktirdiğimiz para da orada. Canınız sıkarlar , onların parasını kullanmak istemezsiniz alın kullanın bu parayı. Siz hep üçüzdünüz üçüz kalın , hiç ayrılmayın... Bana yaptığınızı da birbirinize yapmayın! Unutmayın siz birbiriniz için varsınız! Bir kalp paramparça olduğunda tamir olmuyor ne yazık ki... Hoşçakalın hepiniz. Bu mektubu ben gittikten belki günler , belki haftalar sonra okuyorsunuz. Farkedeceğinizden bile şüpheliyim. Gerçi umursayıp mektubu okudunuz mu onu da bilmiyorum ama eğer okuduysanız şunu bilin ki hiçbirinizden nefret etmiyorum. Rahatça yaşayıp gitmeye devam edebilirsiniz. Ben Ada... Sadece Ada... Ben hiçbir yere ait olamayan , hiçbir yere sığdırılamayan , duyguları olmayan , dilsiz Ada , mutluluklar dilerim..." TAMAMLANDI✔️ ✨Bu Dördüzlerin değil Üçüzlerin hikayesiydi ve ben bu hikayenin sonunda herkes mutlu olduktan sonra kenara atılacak karakteriydim. Peki ben bu acı kaderimi kabullenecek miydim? Hikayenin sonunda tek acı çeken ben mi olacaktım yoksa tek mutlu olanı mı?✨ •Buna benzer aile hikayeleri okumak isterseniz profilimden Berceste ve Rüzgâra Karışan Ruh'u okuyabilirsiniz.•