Zaman ailemi benden almıştı, babamı annemi onlarla birlikte ölen o küçük kız çocuğunun bütün duygularını... "Kızım sana emanetir Aşit ağa. Ona benim yokluğumu hissetirmeyesin, başını bağlayıp yuvasını kurasın. Benim vaktim çoktan gelmiştir." Başkası babamın yerini doldura bilir miydi? Saçlarımı okşayıp öpe biliri miydi? Saatlerce sıkılmadan çok konuşan kızını dinliye bilir miydi? Bunların hiç biri olmazdı, babamın ilk aşkımın hayran hayran izlediğim adamın yerini kimse alamazdı ki. "Merak etmiyesin Bahoz, kızın önce Allaha sonra bana emanetir." Olmak istemiyordum ki ben hala babamın küçük zambağı olmak istiyordum. "Devran razımıdır bu olacak evliliğe?" Ne evliliğiydi? Devran kimdi? "İçin rahat olsun onlar doğmadan kader onlar için çoktan yazılmıştır zaten." Yaşanacak bir kader vardı. Devran kaderinden kaçmak istesede, Zambak kaderine boyun eğmek istemesede hayat onları bir araya getirecekti... (yetişkin içerik bulundurur;) Devran ve Zambak

Bir kadın adam kaçırır mıydı? Peki ya kaçırdığı adam delicesine sevdiğiyse? "Bana kendi isteğinle geliceksin" dedi boğuk bir ses tonuyla. Dilini damağına vurduğunda kulaklarıma doğru sıcak nefesini üfledi. "Ve sana söz veriyorum , o gün geldiğinde sana istediğini vereceğim." derin bir nefes çekti içine. Elleri karınımı okşamaya başladı bu kez. Karnımın üzerinde gezinen kemikli parmakları ile yutkundum. "Burda" dedi karınımı hâlâ okşarken. "Benden ve senden bir parça olacak güzel karım , sen istediğinde ve ben sana bunu seve seve vereceğim" dediğinde daha iyiydim. "Ben mecburiyetimi çok sevdim" ...

Namus davası Yıl: 1970

Kin ve nefretin olduğu kalpte aşk yeşerebilirmiydi? Aşk intikam hırsıysa yanıp tutuşan bir kalpte çiçek açarmıydı? Öfkeden kurak çöller gibi kuruyan Bedirhanın kalbinde aşk yeşerip çiçek açsada intikam hırsı uğruna hayatı mahfedilen İkra herşeyi unutup hayatını mahfeden adama kalbinde yer verebilirmiydi? ****** "İKRA SEYİTOĞLU" "BEDİRHAN KORKMAZ" "MAHKUM GELİN" Başlama tarihi 20.08.2018

Bir kız düşünün; 5 yaşından beridir sevgi kırıntısı bile görmeyen. Hep hor görülen. Ezilen. Ailesi olmasına rağmen kimsesiz olan bir kız. 5 yaşından beri hayatı zehir olmamış gibi 17'sinde kan bedeli olarak giden bir kız. ÂŞÎR ŞÊWİ ŞÊXÂN. Bir tane adam düşünün; Sert. Kaba. 17 yıl önce dedesini kaybettikten sonra ailesi hariç herkese kin beslemis bir adam. Kan bedeli olarak aldığı kadının ruhunu, zihnini ve bedenini öldürmeye yemin etmiş bir adam. ÂGÎR ŞÊRWÂN YÊSNÂR Bu nefret aşka dönüşürmü bilinmez lakin bu uğurda çok can yanacağı belliydi. Adam kadının ruhunu, zihnini ve bedenini öldürmeye yemin etmişken bilmiyordu ki; Kadının ruhu, zihni ve bedeni zaten ölmüştü.

"O zaman evlen benimle" dedi düz sesiyle. Bakışlarım anında onu buldu. Gözlerim gözlerine kenetlenmişti sanki.. İşte yine birileri berdele kurban gidiyordu.. Hayat onu bir şeylere zorluyordu Biz yine bir şeylere doğru sürükleniyorduk..

Üzerime doğru yürümeye devam etti. Gelip tam karşımda durdu. Gözünü kırpmadan yüzümü inceliyordu. Gözlerini gözlerime dikti. Soru dolu bakışlarla yüzüne bakıyordum. Ona inat bende gözlerimi kaçırmadım. Geri durmadım. "Benim" dedi. "Anlamadım?" dedim. Ve bir az geriye çekildim. "Kim bu Arhan ağa dedin ya? Benim. Arhan Karadağlı" TAMAMLANDI

*Tüm hakları yastığımın altında saklıdır. Geçmişin yaktığı tüm yürekler, acımasız bir gelecekle birleştiğinde yanan her defasında şimdiki zaman olur. Yaşananlar öylesine koca bir ateşe düşer ki, onu dindirmeye hiçbir suyun gücü asla yetmez. Yakılan geçmiş gibi gözükse de acıyı her defasında şu anı yaşayanlar bilir, bildikleri her saniye geleceklerinde yaşamaya devam ederler. Çünkü geçmişi yakarlar, şimdiki zaman yanar, gelecek kül olur. Geçmiş diyarların efsaneleri çoktur, Güzel ve Çirkin'in kazındığı her ovada atasına minnet eylemeyen taş yoktur. Ve o Güzel günün birinde bir şey öğrenirse, Çirkin'e şöyle der: "Bugün ne öğrendim biliyor musun? Hani insanlar bize taş atıyor ya, biz o taşa karşılık gülümsersek taşı atmaya devam etseler bile bunu isteyerek yapmazlar." Çirkin'in anladığını varsayarsak şöyle bir karşılık vermede üstüne yoktur: "Gülümsemeni kıskanırlar, taşı daha çok isteyerek atarlarsa?" Güzel olan son cümlesinde Çirkin'in anlamayacağı şeyler söyler: "İnsanların niyetlerini anlayamam ki! Ama gözler anlatır, eğer kıskanıyorsa ben de attığı taşın bir defa altında kalırım ve yenildiğimi düşündüğü an beni tanımak ister. Tanırsa belki sever, severse haksızlık ettiğini düşünür ve sonunda kazanan yine sevgi olur. Çünkü insanlar kendinden daha yüksek becerilere sahip insanları sevmezler." Çirkin'in anlamadığı bu cümle, kitap olur, çözmek isteyen varsa, hikayemin içindeki en küçük ayrıntıda saklı. Bu benim hikayem, güzelin, çirkinin, iyinin, kötünün, herkesin.

Aydeniz.. Annesinin ölümü ile kendini kaybeden babasının, şiddetine maruz kalan, okuduğu üniversiteyi bitirmesiyle kaçmak zorunda bir kız.. Daha genç yaşında omuzlarına kaldıramayacağı yükler yüklenmişti. Ama o ayakta kalmak zorundaydı, annesi olsa öyle isterdi. Araf.. Atalarından kendine bırakılan Kurtbey aşiretinin varisi.. Mardin'in ağası, Kurtbey Lokantalarının kurucusu.. Aynı anda hem ağa, hem kurucu olmak çok zordu ama o başarı ile altından kalkıyordu. Başarılı olmak için 'AŞK' gibi duygulara kapalı olunmalıydı. Kendini tamamen hayatın rutinine kaptırmış olan Araf, daha genç yaşında oldukça yaralar almış Aydeniz ile bir araya geldiğinde her şey değişecekti. 'AŞK'ı tanımaya çalışırken aslında ona ne kadar geç kaldığını fark edecekti Araf.. Yüreğindeki ve bedenindeki yaralar henüz bu kadar tazeyken bu adamı sevebileceğini anlayacaktı Aydeniz.. Peki AŞK her şeyin üstesinden gelebilecek miydi? Başlangıç Tarihi : 11.09.2018 Bitiş Tarihi : 16.05.2019

sᴇʀɪ̇ᴅᴇɴ ʙᴀɢ̆ɪᴍsɪᴢ ᴏᴋᴜɴᴀʙɪ̇ʟɪ̇ʀ "Bana bakıcılık yapmaktan vazgeç. Ben senin bakıcılık yaptığın çocuk değilim, karınım," dediğimde sinirle bakışları tekrar beni bulmuştu. Yüzünde memnun bir gülümseme belirirken bana doğru birkaç adım attı. Aramızdaki mesafe, attığı her adımla kapanırken siyah hareli gözleriyle gözlerim kesişti. Nefeslerimiz birbirine çarparken bu yakınlık yutkunmama sebep olmuştu. Elleri kahverengi saç tutamlarıma değdiğinde kokusu içime işliyordu. Bu hiç iyi değildi; fazla yakındı. "Tekrar et," diye kısık sesle kulağıma doğru fısıldayarak konuştu. Derin bir nefes çektiğimde, içime neyden bahsettiğini anlayamadım. Bedenim oldukça gerilmişti. Şu an duştan yeni çıktığı için sigara değil, ferah bir mentol kokusu vardı ve bu aklımı bulandırıyordu. Ona sigara kokusu da çok yakışıyordu, hatta sigara kokusunu yakıştırdığım tek adam karşımdaydı. Benden bir şeyler duymak istiyordu. "Neyi?" diye sorduğumda, nefesini boynumda hissedebiliyordum sıcak nefesi beni heyecanlandırıyordu. "Karım olduğunu, Devin. Tekrar et," dediğinde dumura uğradım. Benden bunu tekrar duymayı neden bu kadar çok istiyordu? "Küçük detaylara fazla takılıyorsun," dediğimde, sık sık verdiği nefesleri duyabiliyordum. "𝐵𝑒𝑛 𝑘𝑖𝑚𝑠𝑒𝑠𝑖𝑧 𝑏𝑖𝑟 𝑘𝑎𝑑𝚤𝑛𝑑𝚤𝑚 𝑜 𝑖𝑠𝑒 𝑦𝑎𝑟𝑎𝑙𝚤 𝑏𝑖𝑟 𝑎𝑑𝑎𝑚" BAŞKA KİTAPLARDAN BAHSETMEYİN! YOK O KARAKTERE BENZİYOR YOK ŞUNUN VİBE VAR YAZMAYIN! #AGİT KARVİRAS #DEVİN KARVİRAS #KARVİRAS'IN SONBAHARI ᴛᴀᴍᴀᴍʟᴀɴᴅɪ... KİTAP TANITIMI YAPMAYIN... BAŞKA KİTAPLARDAN DA BAHSETMEYİN EMEĞİME SAYGISIZLIK OLUYOR ÇÜNKÜ VE YAPANI ENGELLİYORUM! ( Kitap da +18 sahneler vardır okurken ona göre okuyup yorum yapın ) ...