zurna_durumssa
"Uyanırsın... ama sanki hiç uyanmamışsın gibi. Nefes alırsın... ama içini doldurmaz. Yaşarsın... ama hiç yaşamıyormuşsun gibi."
Nehir... Sessiz, içine kapanık, gözlerinin ardında fırtınalar saklayan bir lise öğrencisi.
Yorgunluk onun günlük hali, bayılmalar ise kimsenin anlam veremediği sessiz çığlıklarıdır.
Ama kimse bilmez... Ne ailesi, ne öğretmenleri, ne de arkadaşları.
Ta ki bir gün, sınıfın ortasında yere yığıldığında Toprak onun gözlerinin içine bakana kadar.
Toprak... geçmişiyle kavgalı, insanlarla arasında mesafe olan biri. Ama Nehir'in sessizliğini fark eden tek kişi de o olur.
İki kırık kalp, aynı sessizlikte buluşabilir mi?
Yoksa bazı sessizlikler, sonsuza dek gizli mi kalmalı?