. . Başlangıç tarihi: 10.03.24

Seneler... Seneler sonra, dünya, nefes almanın bile zarar verdiği geri dönülemez bir felaketle sarsıldı. Ve hiçbir şey aynı kalmadı. Milyonlarca insan öldü, geriye kalanlar ise hayatta kalmak için dünyalarını yeniden kurmak zorunda kaldı. Burada doğmak ve ölmek yasaktı! Kuzeyin en uç noktası, gecenin aylarca hüküm sürdüğü o yer kuruldu. THALRON! Ve insanlar dört sınıfa ayrıldı... Din İnsanları, Asiller, Tüccarlar ve Köksüzler... Fakat yarattıkları dünya onları daha da büyük bir felakete sürükleyecekti. Çünkü duygular yok edilemezdi: Güç, Savaş, Tutku, Aşk, İhanet, İntikam, Fedakarlık ve Kader... Kaderle savaşmak mümkündü ama kazanmak asla. Çünkü kader çoktan kararını vermişti.

Bazı sevgiler sınar, bazı sevgiler imtihan ederdi. Zorlukları aştırır, güçlü diye bilenen insanları yerle bir ederdi. Allah imtihan ettiği kullarını sonunda murada kavuştururdu. İyi peki ya Zerda bunca zamandır hayalini kurduğu o murada erişebilecek miydi? Zerda Diyarbakır'dan Ankara'ya uzanan bir imtihanın içerisinde kendini bulacaktı ve bir daha hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı. *KİTABIMIN TÜM HAKLARI SAKLI OLUP, HERHANGİ BİR ÇALINTI DURUMUNDA TÜM HAKLAR KULLANILACAKTIR.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"Çocukluğumuz tohumumuzdur," diye fısıldadı Sırtlan'ın kül olan kalbi. "Tohumumuza kim su verdiyse o şekilde büyür ve yetişiriz." EMARE serisinin, birinci kitabı Sarmaşık, ikinci kitabı Pusula ve son kitabı Maske bu başlık altında toplanacaktır.

Kitap oldu. Dört kitabı basıldı. ❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.

Lina Kara, babasıyla ettiği kavga sonucu babasını kendi kafasına sıktığı bir kurşunla kaybeder. Bu kayıp kendisinden de birçok şey götürür. Borçlar ve vicdan azabı arasında sıkışırken zaman pek iyi davranmaz ona. On ay kadar sonra eski halinden eser yoktur artık. Hissizleşmiş ve yaşama olan hevesini kaybetmiştir. Kendisini bazı insanlar böyle yaşar diye teselli ederek annesi ve kız kardeşi için yaşamaya devam eder. Sıradan bir gün çalıştığı çiçekçiye gelen gizemli bir adamın ricası üzerine bir çiçek teslimatına çıkar. Ölüm anlamına gelen çiçekleri teslim ettiği adamın babasının otopsisini yapan adli tıp uzmanı olduğunu ertesi gün savcılıktan gelen bir telefonla babası hakkında sarsıcı gerçekle öğrenir. Adli Tıp Uzmanı Aral Çakırca'ya götürdüğü ölüm çiçeklerinin ikisi için olduğunu anlar. Babasının peşindeki birtakım organizasyon üyeleri, Lina'nın, Kadir Kara'ya gidecek olan anahtar olduğuna eminken Lina bunun ne demek olduğuna başta anlamasa da zamanla yaşananlar anlam kazanmaya başlar. Bilmediklerinin bildiklerinden fazla olduğunu Aral Çakırca ve Savcı Yiğit Atalay'la bu olayı çözmeye çalışırken keşfeder ve ailesinin kendisinden sakladığı sırlarla bir bir yüzleşmeye başlar. Saklanırım göz önünde. Gelir geçer önümden. Ben görünmez değilim. Hiçe sayar beni gözünde... Bu bir bilmece... Söyle bana Lily... cevap ne?

(+18) Yetişkin içerik, şiddet öğeleri, istismar ve küfür içermektedir. Yaş farkı vardır. Yaşım 17, bu yaştaki normal bir insanın korkusu nedir? Okuyacağı okul? Gireceği sınav? Olabilir. Ama benim korkum bunlardan biri değil. Eğer bu topraklardaysanız, en çok çocukken kapının şiddetle açılmasından korkarsınız. En çok çocukken eve yabancı misafirlerin gelmesinen, o misafirlerin kahve istemezsinden korkarsınız. Yaşım henüz 17, o kapı açıldı. Abimi, canımın canını elinde bir kızla içeri itiverdiler. Arkasında buranın en büyük aşiretlerinden birinin ağası Ata Ağa, yanında iki oğlu. Sayıklanan tek kelime "Berdel." Berdel, yani 17 yaşındaki bir çocuğun ölüm emri. ••• "Seni o konakta gördüğümde aylardan eylüldü, hazandı. Şimdi bana geliyorsun aylardan ekim; yine hazan. Sen benim hazanımsın. Sen benim, son baharımsın. Senden öteye ne yol var ne toprak. Sonumsun. Baharımsın. ••• Merhaba, hikayeye başlamadan önce kısa bir uyarı. Bu hikayede tek ana karakter başrol kızdır, diğerlerine çok bağlanmayın, neticede hikayede her şey olabilir. Ayrıca yorumlarda çok fazla spoiler var. Dikkat etmenizi öneririm. Masumiyet'in tüm hakları saklıdır.

"Şeytan, meleğin kanatlarını severken yanlışlıkla kopartabilir, güzel kiracı." 🪽 Gerilim, korku ve şiddet içerir. Yetişkinlere yöneliktir. Her hakkı saklı tutulmaktadır. Benzerlik ya da çalıntı durumunda saklı tutulan tüm haklar kullanılacaktır.

Elleri bacaklarından yukarı doğru yavaşça okşadı, "Kocan olarak burayı..." parmaklarını iç bacağına bastırdı, kız titredi. "Seveceğim," dedi. Parmağını daha yukarıya doğru kaydırdı, danteli iç çamaşırının etrafında dolandırdı. "Sonra şurayı ağzıma alacağım." Parmağını ipe dolayıp yavaşça kenara sıyırdı. "Parmağımı da sokabilirim," dedi, parmağını ıslak çizginin üzerinde gezdirerek kıza doğru yaklaştı, aralanmış ağzına doğru, "Ama ilk önce içine kendim gireceğim." ~DÜZENLENECEKTİR~ YETİŞKİN İÇERİK+18