(Gerçek aile kurgusudur) Annesinin yaptığı seçimle abilerinden koparılan Güz, üvey babasının koyduğu katı kurallarla büyür. Yıllarca tek umudu, abilerinin gelip onu bulması olur ama kimse gelmez. Kendi hayatını kuracak kadar başarılı olduğunda abilerinin kapısını o çalar. Aralarındaki kan bağına rağmen kesişim sıfır noktasına ulaşmaz. Her tarafında birbirine geç kalmasının çokça nedeni, çokça pişmanlığı vardır. Güz'ün hikâyesi; kaybolan bir çocukluktan, yeniden kurulan bir aileye, aşka ve özgürlüğe uzanan zorlu bir yolculuğa...

"Şu anda bile bana abi diyorsun!"diye söylendi biraz sinirle. Kirpiklerim titreşti, sadece bakakaldım."Canım yanıyor,yapma." Ellerini iki koluma yerleştirip yaklaştı. Bakışları gözlerime kilitlenmişken "Hâlâ anlamadın mı Defne?"diye mırıldandı. "Sana olan bakışlarımdan, sana kıyamayışımdan, yanındayken heyecanlanmamdan hâlâ anlamadın mı?" Yine o ses tonunu kullanıyordu işte! Yine tüm savunma sistemimi etkisiz hâle getirmişti. Tek yapabildiğim öylece bakmaktı. Ne bir şey söyleyebiliyor ne de hareket edebiliyordum. Belki de bu kaçmak için kalan son fırsatımdı. Belki de fırsat falan kalmamıştı. Neredeyse apaçık konuşuyordu artık, nereye kaçıyordum? Yine de denedim. Hakimiyetini kaybettiğim kalbime yeniden ulaştım. Beynime gerekli sinyali gönderebildim. Ve son kez denedim. "Anlamadım ben hiçbir şey. Gidiyorum ben!" Bir an afallamış olsa gerek ki çektiğim kollarımı kolaylıkla kurtarabilmiş ve ondan uzaklaşmıştım. Hızla atan kalbime inat ben de adımlarımı hızlandırdım. Ama kulaklarıma ulaşan ses ayaklarımın olduğu yere mıhlanmasına sebep olmuştu. "Seviyorum Defne!" Atan kalbim sekteye uğramış etrafımdaki bütün sesler susmuştu. Günlerdir kaçtığım gerçek şimdi apaçık karşımdaydı. "Seni çok seviyorum!" ••• 29/10/2023 #ask 1 29/10/2023 #genckurgu 2 23/02/2024 #macera 1

Beni aldatan kocamı terk edip bir kasabaya yerleştim. Ne olabilir ki en fazla? Ama aklıma hiç komşuma aşık olacağım gelmemişti..

"Öp beni." "Ne?" Melina'nın şaşkınlığının aksine o, yüzüne pis bir sırıtış yerleştirmişti. "Sen, ne saçmalıyorsun?" Gözlerini zehirli bir şekilde kızın dudaklarında gezindirdi. "Tutkulu bir öpücük olsun." "Saçmalama. Böyle bir şeyin imkanı yok. Yapamam. Herkes b-burada." Kafasını çevirip kantin masalarında oturmuş, dikkatle onları izleyen kişiye çevirdi gözlerini. "Ateş bakıyor." "Ondan ayrılman için sana tam iki gün verdim." "Lütfen." Hayatı boyunca ilk defa yalvaran genç kız, karşısındaki bu insafsız adamdan insaf bekliyordu. "Bunu isteme benden. Başka bir şey iste. Ne istersen yaparım. Onu seviyorum. Kaybedemem." Adam'ın gözleri irileşip koyulaştı. "Öp beni yoksa bugünü, sevgilinin cehennemine çeviririm." *** Melinaya gelen mesajlar, hayatını paramparça eder. Bilinmeyen numara, onu sadece tehdit etmekle kalmaz. Arkadaşlarına ve sevgilisine ihanet ederek suç ortağı olmaya zorlar. Kaçacak yeri yoktur, ya oyuna dahil olacak ya da her şeyini kaybedecektir. Okulun kraliçesi Riva Atabay ve dikkatleri üzerine toplayan çapkın Barış Dündar... Birbirlerinden nefret ederken, o gece yaşananlar bütün dengeleri altüst edecektir. Bilinmeyen numara ise herkesi oyunlarıyla sarsarken onları dipsiz bir karanlığa sürükleyecektir. Bir mesajla başlayan bu oyunda, güvenin bedeli ihanetten daha ağır olabilir. Çünkü bazen en yakınında duran kişi, seni en derinden yaralayacak olandır. Gizlenen her gerçek, seni avlamaya hazır bir tuzaktır. Ve Averd Lisesinde maskeler düştüğünde, kimse göründüğü kadar masum kalmayacaktır. Kim dost, kim düşman? Kim gerçekten masum, kim karanlığın parçası? ❗️Kurgu, karakterler ve kitabın içinde yer alan efsane de dahil şahsıma aittir.

Aşık olmak suç mu? Suçmuş... Hemde suçların en büyüğü. Bir aşk uğruna adaletin aydınlık tarafından karanlık tarafına geçtiğim gün anladım bunu. Sevdiği kadının attığı cehennemde masumiyetini kaybeden Selim Egeli... Sevdiği adamı öldü diye bildiği için deliren Sena Eroğlu... Seneler sonra masum Selim Egeli, acımasızlığı ile nam salmış ünlü mafya babası Aras Yiğitsoy'a dönüşürken Sena ise korkusuz bir avukat oldu... Ve hayat bu sefer farklı şartlarda yollarını kesiştirdi...

"Bu kadar işte, hepsi bu." Annem cümleye girdi o kadar az konuşuyordu ki, sesini duymak bir mucizeydi. O konuştuğunda sesini zihnime bir çivi ve çekiçle asmak istiyordum. Bir daha ne zaman duyulacağı belli değildi çünkü. "Kızım sen neden böyle yapıyorsun? Bugüne kadar neyini eksik ettik? Ne istediysen almadık mı?" Duyduğum, duyduğun nice cümle... "Biraz sevin..." sesim öyle kısıktı, bir ben duymuştum. Sesimi karşıya, anneme aktaramadım, babama aktaramadım. Bir ben duydum, hep. Lise üçüncü sınıfa başlayan Mehir, hayatının her zamanki gibi sıradan geçeceğinin kanaatindeydi. Ancak zengin ailesi ve sosyeteyle mücadelesi yaşıyla beraber büyümüştü. Şimdi de başında bu bela vardı. Hacker... Onun kim olduğunu bulabilecek miydi? -LİSE KURGUSU- Kitap kapağını tasarlayan Sevgili: bataklikyakamozu' na teşekkürlerimi sunuyorum.

Dikkat: +18 sahneler barındırır. • Mafya • Anlaşmalı Evlilik • "Benim hakkımda hiçbir şey bilmiyorsun, küçük köstebek." Yutkundum. O, Eymir Valen'di. Aynı otelde, yan yana odalarda kalmıştık ve ben ona yakalanmıştım. Beni bir köstebek olarak görmesinin sebebi buydu çünkü hakkında bilgi toplamaya çalıştığımı sanıyordu. Oysa benim amacımın Eymir'le hiçbir ilgisi yoktu. "Peki ya sen, benim hakkımda ne biliyorsun?" "Bir köstebek olduğunu." Kendi söylediği cümleyi düzeltti. "Güzel bir köstebek." Dudaklarım iki yana kıvrıldı. Belki harekete geçip varlığını ifşa etmem gerekirdi ama ben genelde kuralları çiğnerdim. "Burada olmamalıydın." Dedim, net bir şekilde. Abimler onu fark ederse cesedini çıkartırlardı. "Burada olmasaydım yarattığım şaheseri görme imkanını nasıl bulacaktım?" Bence benden bahsetmiyordu, elbiseden bahsediyordu. "Şaheserini bana göndermek yerine evinde muhafaza da edebilirdin." "Seni evimde muhafaza etme fikrini sevdim." 🕸 Mafya▪︎Düşman Aileler▪︎Anlaşmalı Evlilik Yayım tarihi: 22.07.2025

(!!!Bu kitap +18 içerikleri olan bir kitaptır.) Delâl ilk aşkının hayatının en büyük hatası olduğunu anladığında henüz on sekizine yeni basmıştır. Anne babasının dahi ona el vermediği bu hayatta tuttuğu elin onu ölümün kıyısına götürmesiyle, kırılgan benliğini ölüme, ruhunu ise intikam için yaşama mahkûm eder ve tam on üç yıl sonra ilk aşkının karşısına, onun hiç de beklemediği yeni bir görüntü ve güçlü bir konumla çıkar. O genç kalpte yeşeren saf aşk, artık kötülüğün sillesini yemiş kalpte saf bir nefrete dönmüştür ve kapanması gereken açık bir hesap varken, tüm steril duygular bir bir infilak etmeye başlar. * Derler ki, aşk nefretin çocuğudur ve nefret hiçbir zaman iyi bir ebeveyn olamamıştır. Toksiktir, harap edicidir ve eninde sonunda bir gün çocuk onu doğurup ama var edemeyen ebeveynini terk eder. Çünkü hayatta kalma iç güdüsü, bağlılıkların en büyüğüdür. * Bazı duygular tertemizdir. Katıksız bir nefret, el değmemiş bir aşk, saf bir öfke, iflah olmaz bir umut... Çünkü gerçektir, tüm varlığa ile kutsanmış, toprağa kök salmış ve göğün ardına kadar uzanmıştır. Hayat ya bu steril duygular, hiç de umulduğu gibi mutluluk vermez. Soluksuz bir acı doğurur, onunla kuşanır onunla büyür onunla var olursunuz. Duyguları steril halleriyle ele alırken, aşkın ve nefretin tabularını yeniden kurup, yıkacağız. M.A.

Gece yarısı uyanmalarımda bile özledim seni. Hangi duvara baksam sen, hangi boşluğa dalsam sen gibi. Seni özlemek; Senden gayrısını duymayacak ama, Sesini unutmamak için, seni her tonda dinlemek gibi Gökyüzü mavi ama her baktığımda siyah sanki. Yağan yağmur belki ama, konu sen olunca gözyaşı sanki. Görüyorum, Dağlar bile anlamış artık seni Gitmişsin, bir daha hiç dönmeyecek gibi. Berva benden gitmişti. Başka bir isimle, başka bir bedenle... ....... Hikaye bizzat bana ait olup (Ç)alınması durumunda yasal yollara başvurulacaktır. Sizden ricam başka bir yerde görürseniz beni bilgilendirmenizdir.

"Bana ocüymüş gibi bakmayı kes. İnsanım." Derin bir nefes aldıktan sonra dolunaya baktım. Bu gece beni aydınlatmak ona düşmüştü. "Ayrıca göbeğin sana pek yardımcı olmuyor. O ağaç senden birkaç beden daha küçük." Beklediğim gibi birkaç homurtu duyduğumda ağacın arkasına saklanan genç çocuk kendini açık etti. Titreyen bedenini gördüğümde sıkkın bir nefes bıraktım. "Şu gözlerini çek üzerimden velet."dişlerimi sıkarak söylediklerim onu daha da korkutmuş gibi titremesi arttığında kendimden bir kez daha iğrendim. Üzerimde üniformam ile birçok çocuğun hayalini süslerken başka bir çocuğu benliğimle korkutuyordum. "Korkacak bir şey yok. Bir tanıdık." Kaşlarımla arkamdaki mezarı işaret ettiğimde çocuk kalkan kaşları ile bana sanki bir hayaletmişim gibi bakmaya devam etti. "Ne var ulan?! Babamızın mezarına ziyarete geldik işte! Niye mezardaki benmişimde dirilmişim gibi bakıyorsun?" Sağ elinin işaret parmağı titrek bir şekilde havalanıp arkamdaki açık mezarı işaret ettiğinde "Babanın mezarını mı kazdın yani?"diye sordu. Sanki çok normal bir şeymiş gibi sakince omuzlarımı silktim. "Senin mezarını mı kazmalıydım?" "Hayır tabiki de!"diye cırladığında diğer eliyle hızlıca ağzına kapattı. "Abla Allah'ını kitabını seversen senin akşam akşam başka işin yok muydu ya?!" "Niye lan? Bu akşam müsait değil miydi?"