"Uyuyan insanın üzerine kar yağarmış derdi babannem." diye gecenin sessizliğine uyumlu fısıltıyla konuştum;kapalı göz kapaklarım yıldızları görmek için açıldı,o ise köşedeki boş salıncağa bir bakış atıp uzandığımız çimende daha çok yayıldı. Elalarını bana çevirerek boğulacağım o kelimeleri, dudaklarından intihar eder gibi döktü "Bence bu seni göğüsümde uyutmam için yeni bahanen.."

Yaptıklarınızı istem dışı yapsaydınız ve bunları yaptığınızı unutsaydınız ne yapardınız? Daha 9 yaşında babasını kaybeden bir kız.Yaptıklarını unutan, geçmişini bilmeyen 16 yaşında bir genç kızdı Sahra.Bunlarla nasıl başa çıkabilirdi sizce? Peki 6 senedir bu kızı seven orman yeşili gözlere sahip bir erkek.Daha 17 yaşında.Sevdiği kız onu gördüğünü bile hatırlamazken ona geçmişini anlatırsa ne olur dersiniz? Kendini öldürerek mi, unutmayı severek mi, yoksa kendine denilen her şeyi doğru olarak kabul ederek mi aşardınız bunları? Sahi hangisini yapardınız? Her şey bir kibrit tanesiyle başladı belkide bir karanfille son bulur...