babasının kumar borcu yüzünden acımasız mafyaya satılan mina( Gökçen den alıntılar var ona göre yorum yapın )

Tüm seriler birbirinden bağımsız. :)) Yorum yapacaksanız da aklınızın varlığı ile yorum yapın. Gereksiz yorumlara gerek yok!

İstemediği halde kuma giden bir kızın yaşayacakları

"Hepimizin bir mucizeye ihtiyacı vardı. Fakat en çok benim. Yıllardır ondan haber alamamak nefes almamı zor kılsa da hayatıma devam ediyordum. Bundan sonra geleceğini sanmıyordum. 6 yıldır gelmeyen biri bu saatten sonra zaten gelmez. İnsanlar böyledir. Bir kez alıştımı gitmeye, gitse de gelmez olur. Hani bir söz vardır, yolcudur Abbas bağlasan durmaz. Burak'ta öyleydi. Gelse bile hep bir misafir olarak kalacaktı. Çünkü o bir defa gitmişti. Ve emin olun ki bir defa giden bir insan defalarca gelse de defalarca gider. Çünkü insanlar böyle. Hep gitmeye, bırakmaya meraklı. Geride bıraktıkları enkazları bilmeden. " Yorum yapacaksanız da aklınızın varlığı ile yorum yapın. Gereksiz yorumlara gerek yok!

Asmin küçük yaşında annesini ve babasını kaybetmesiyle hayatındaki kötü süreç başlamış olur. Dedesi ve amcasının elinde kalan kızın hayatı burnunda gelmektedir. Genç kızın hayatı hiç de yolunda gitmediği halde bir de azad ağaya kuma verilmişti. Onu bekleyen bu cehennemde nasıl yaşayacaktı? (Diğer kuma kitapları gibi bir gidişat yoktur. Kitabıma en az 10 bölümlük bir şans verirseniz anlayacaksınız.) DRAM İÇİNDE #1 İNTİKAM İÇİNDE #1

İstanbul'un arsız Erkut'u, Mardin'in Barzan Ağa'sı... Yaşadığı iki hayatı da parmağında çevirebilen Zalim Hezeroğlu. Yaşadığı bu iki hayat, nihayetinde başına bela olmuştu. Belası da emanet bir gelindi. Güzel, uysal, günahkâr; Berçem Dağdelen. Kimsesiz Berçem, düğün günü kocasının ölümüyle kayınbiraderiyle evlendirilmiş ve böylece bir darbe daha almıştı. Nelerle karşılaşacağını bilmeyen Berçem Nasıl bir hayat yaşayacağından habersizce koparılmıştı doğduğu topraklardan. Hayat ona zehir olacaktı. Bir günah keçisiydi o. Emanet edildiği zalim adamın ellerinde, işkence altında bir ömür geçirecekti. Kocasının sevdiği kadınla aynı evde nefes alabilecek miydi? Hayatı darmaduman olan Barzan, bir yanda sevdiği kadın, diğer yanda emanet karısıyla vereceği savaştan galip çıkabilecek miydi? D&R ve tüm kitapçılarda.

+18 Narin'in içi öfkeyle doldu ama bu öfkeyi göstermek istemedi. Kendine hâkim olmaya çalıştı. "Sen benimle evlisin Baran Ağa. Ne kadar istemesem de, şu an bu konakta senin karın olarak bulunuyorum. Karın olan bir kadının düğününde, başka bir kadınla samimi hareketlerde bulunman hoş değil. Bu bir sahiplenme değil, sadece bir saygı meselesi." Baran kollarını göğsünde bağladı ve başını hafifçe yana eğdi. Onunla adeta dalga geçer gibi bakıyordu. "Saygı meselesi, öyle mi?" Sonra yavaşça Narin'in oturduğu yatağa doğru ilerledi. Narin istemsizce biraz geriye çekildi ama Baran onu köşeye sıkıştırmak istercesine daha da yaklaştı. Artık nefesi Narin'in yüzüne değiyordu. Narin, Baran'ın gözlerindeki anlamı çözmeye çalışırken boğazında bir düğüm hissetti. Baran'ın amacı neydi? Onu daha da mı germek istiyordu? Narin dişlerini sıktı. Artık iyice sinirlenmişti. "Ne yapmaya çalışıyorsun?" Baran eğilip ellerini yatağın iki yanına koyarak Narin'i iyice kıstırdı. Onun üzerinde bir otorite kurmaya çalıştığı belliydi ama Narin geri adım atmaya niyetli değildi. "Senin ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalışıyorum, güzelim." - -bir berdel kurgusudur. KENDİ ŞAHSIM ADINA YAZILMIŞTIR. Profosyonel bir yazar değilim.Yazım hatalarım olursa kusura bakmayın lütfen-

-BERDEL KONULUDUR- +18 Maviliklerinde denizi ve gökyüzünü barındıran kadın, toprağın en koyu tonuna aşık olmuştu. Berdel onun için şimdi başlıyordu.

Bir berdel hikayesi. On sekiz yaşındaki genç bir kızın abisinin hatası sonucunda kendini başka bir şehirde, başka bir evde bulması...

"O orosbu kardeşin benim namusuma el uzattı! Bacımı aldı, kaçırdı! Şimdi sıra sende!" "Ne diyorsun sen? Benim ne suçum var! Lütfen bırak!" diye yalvardı Dicle. Tam o sırada Dicle'nin babası araya girdi, sesi titriyordu: "Bırak kızı, Mervan. Ne yapıyorsun sen, delirdin mi?" Annesi de ardından geldi, diz çökerek kızını kurtarmaya çalıştı. Ama Mervan öfkesinden geri adım atmıyordu. Gözleri kinle kıvıl kıvıldı, sesi buz gibiydi: "Artık bu kız benimdir! Oğlunuz benim bacımı kirletti. Bizde namus böyle korunur. Şimdi kızınızı alırım, evime götürürüm. Adı da berdel olur!" "Olmaz! Bu zorla! Olmaz!" diye ağladı Dicle. Ama ne annesi, ne babası, ne de çığlıklar... Hiçbiri Mervan'ı durduramadı. Dicle'yi sürükleyerek konağın dışına çıkardı. Kızın terlikleri düşmüştü. Ayakları toprağa batıyordu. Bacağına taşlar saplanıyor, canı yanıyordu. Ama acısından çok içindeki korkuyla titriyordu. Her adımda daha da yok oluyordu sanki... Mervan onu iterek arabasının arka koltuğuna attı. Kapıyı yüzüne çarptı. Dicle ağlıyordu, dudakları titriyordu. "N'olur... götürme beni... Ne olur..." Ama Mervan suskundu. Direksiyona geçti, motoru çalıştırdı. Ve gecenin içinde kayboldular. Arkada kalan tek şey... Dicle'nin düştüğü küçük ayakkabısıydı. Sessizce toprağın üstünde yatıyordu. Tıpkı onun çocukluğu gibi... Ardında, bir daha asla dönmeyecek bir masumiyet gibi.