Hepiniz yeni kurguma hoş geldiniz. Seni Yazdım Kalbime, Kirli Oyun adlı kurgunum 2. Kitabıdır. Birbirleriyle çok bağlantılı olmasalar da bazı yerlerde kafanızın karışmaması için sırayla okumanızı tavsiye ederim... *** Herkes Narin ve Karan'ın hikayesinin yarım kaldığını düşündü. Şimdi o hikayeyi tamamlama zamanı geldi. Hep birlikte Narin'in Karan'ı kalbine yazmasını okumaya hazır mısınız? O zaman; "Seni Yazdım Kalbime." Diyoruz. *** "Korkuyorum." "Karan'ı hakkı ile sevememekten korkuyorum. Onu incitmekten, üzmekten korkuyorum. Beni sevdiğine onu pişman etmekten korkuyorum. Onu hayal kırıklığına uğratmaktan korkuyorum."

Buruşuk peçeteyi açtığımda mavi mürekkep kalem ile peçeteye ne kadar düzgün yazılabilirse öyle yazılmıştı. Yazının altındaki Mustafa ismi kaşlarımı çatma nedenimken yazdığı yazıya kaydı gözlerim. "Bir gün o tatlıdan doyuncaya kadar yiyeceğim." Mustafa. 4 Mayıs 2023

Lisenin son senesinde, gönlünü kaptırdığı okulun futbol takımı kaptanı olan Samet Er'e yakın olmak isteyen Merve, kendini futbol takımının başkan yardımcısı olarak bulur. Kusursuz olacağını düşündüğü planları, aynı takımda olan ve 9 numaranın sahibi Emirhan Lala sayesine suya düşer. Kendini asla içinde bulmak istemediği bir koşulda, karşısında neyin olacağını bilmediği bir şekilde hayatının akışı değişir. Öğrenmesi gereken gerçekler, geçmişine tutulması gereken ışık ve ona yol gösterici bir takım arkadaşı gerekir. Bir, planlama grubunda başlayan konuşma, bir süre sonra soruların bahanesi haline dönüşür. Kabullenmekte güçlük çektikleri bu durum içinde kalan Emirhan ve Merve'yi uzun bir aşk serüveni eşlik eder.

Alabildiğine havayla doldurdu ciğerini. Sonra önünde uzanan topraklara baktı, masal diyarlarından çıkmış gibi güzel topraklarına. "Söyle bana Çamlıkaya!" diye bağırdı. Sesi kayalığı, meşe ağacını, çayırlığı, küçük dereyi tuttu. Arkasındaki çalılıktan saksağanlar havalandı. Sert bir rüzgar esti. Saçındaki karahindiba tohumlarını aldı götürdü. Biraz gersinde duran kızlar kıkır kıkır gülüştü. Ne kadar da şenlerdi. Ne kadar da tasasız. Tek dertleri annelerinin onlara fazla ev işi yaptırıyor olmasıydı ya da derslerinin gitgide zorlaşması, veya gezip tozmaya vakit bulamayacakları kadar yorulacakları hasat zamanının yaklaşması. Bir zamanlar o da onlar gibiydi. Ve yaşı da öyle çok büyük değildi onlardan. Gözlerini yumdu. Yumruklarını sıktı. Sonra o uçurumun kenarında esen rüzgara geçmişte kalan tüm dertlerini bıraktı. Kendine ahdetti oracıkta. Bu, eller uğruna son ağlayışı olacaktı. Gözlerini tekrar açtı, bir kez daha baktı köyünün topraklarına. Ve Güldeniz savaşmaya işte o zaman başladı. "Bir kadının yüreğinden büyük müsün?" diyerek. "Söyle bana Çamlıkaya. Söyle! Bir Güldeniz'in yüreğinden büyük müsün sen?"

"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri'nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir'in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.

"Burada olmamalısın. Karının ve doğacak bebeğinin yanında olmalısın." sesim o kadar ruhsuz çıkmıştı ki, kendi sesim bana bir o kadar yabancı gelmişti şimdi. "Onun yerinde sen olabilirdin! Neden yaptın bunu bize? Neden onu bizden aldın?" dedi. O kadar kırgınlık doluydu ki sesi gözlerimin tekrar dolmasına neden olmuştu. "Seni son gördüğüm yer kürtaj olduğun yer olmamalıydı!!! Buna rağmen neden vazgeçemedim senden?" O an öyle bir kahkaha attım ki gören delirdiğimi düşünebilirdi. "Neden mi? Salonda karının hamile olduğunu öğrendiğin andaki sevincini keşke 4 yıl önce bana da gösterebilseydin Ulaş Bey! Aldır o zaman demek yerine sarılmış olsaydın hiç bir şey böyle olmazdı. Vazgeçmedin öyle mi? Sen benden aldırmamı söylediğin an vazgeçmiştin, ben ise o kürtaj masasından kalktığımda gömdüm seni. Şimdi sakın bana maval okuma!!!" 22.02.2018 ✏ 27.12.2018 📝

Ümit vâdeden bir keşif, çığır açan bir deha, bilime adanmış hayatlar ve bu yolda yeşeren sımsıcak, yumuşacık bir gönül bağı... Güçlü olanın hayatta kalabildiği kurtlar sofrasında pasta giderek küçülüyordu. Tam da bu endişenin içine bir ışık gibi doğmuştu luksoryum elementinin keşfi. Günden güne kaynakları tükenen ve nükleer rekabet yarışına giren dünyada luksoryumu işleyebilen ülkeler kartları yeniden dağıtacaktı. Genç ve dâhi Profesör Mehmet Alp Tunalı, bu iş için kollarını sıvadığında istihbaratın radarına gireceğini ve onu korumakla görevli Leyla Mahur'a abayı yakacağını öngörememişti.

Ali Baran, "Babalar kızlarını tanır elbette." dediğinde, kızının tam karşısında durduğunu bilmiyordu. Güneş doğdu, geceler soldu Ve, biricik kız babasını buldu.

Türkiye'nin en iyi üniversitelerinin birinde Kimya yüksek lisansı yapan Nil ve Ozan, yıllarca birbirlerinden daha iyi olmak için çabalayan iki öğrencidir. Çocukluktan gelen rekabetleri günden güne harlanmış, hiç sönmemiştir. Bir gün örnek aldıkları bir hocanın hayatlarına girişim ikilinin hayatını kökten değiştirecektir. Uluslararası bir araştırma merkezinde staja başladıkları sırada öğrendikleri şeyler, aralarındaki rekabeti buza dönüştürürken beyazı ve beyaz önlüğünü seven Nil'in üzerine kan sıçrar. "Hiçbir şeyim değil," dediği Ozan'la bir suç ortağı olurken hayatları tepetaklak olur. Ya da onlar öyle sanmaktadır. Onlar iki cambazdı. Bir ipte oynamaya kalktılar. Biri diğerine hep inmesini söylüyordu. İnen olmadı. Ama bir gün o ip kesildi. Kimin kestiği ise belli değildi. Düşen oldu, ölen oldu, hayatta kalan da oldu. Tür: Bilimkurgu, Gizem, Gerilim İçerik: Akademik rekabet, gizem, sır, huysuz erkek-huysuz kız ilişkisi, üniversite ve laboratuvar ortamı, suç, aksiyon, distopik detaylar

Ayşeker, küçük mahallesindeki ev yemekleri lokantasında çalışırken hemen karşısındaki sahafa çırak olarak giren Mahir ile hayatının tüm dengesi sarsılır. Yumuşacık bir sevda kalplerini kuşatmışken beklenmedik ayrılıklar ikisini de farklı yerlere sürükler. Yıllar sonraki karşılaşmaları ise o kadar da beklenmedik değildir. En azından Mahir, bu sefer kolay pes etmeyecektir. Bir savcı olarak Ayşeker'in çalıştığı restoranı "bastığında" hikâyeleri kaldığı yerden devam edecektir. 🌙 Sıcacık, yumuşacık, bıcır bıcır, çerezlik bir yaz kurgusudur efendim. 🍬