En acımasız yaralar ailede başlar. Bıraktıkları izlerin bilincinde olan aileler kendilerinde can yakma sorumluluğunu görmektedir. Onlar bir yuvayı kurduklarını ve tüm otoriteye sahip olduklarını düşünürler. Kurdukları yuvadan başka olan her şey; sıkışıp kalmış çocuğa bir zindan, bir cehennem olur. Büyüyene kadar her gün o cehennemden kurtulmaya çalışan çocuk bazen büyüdükten sonra bile kurtaramaz kendini. Yara izleri tazedir, görünmez prangaları olsa dahi varlığını hissettirir. Zincirinden kurtulmak isteyen çocuk, özgürlüğe kavuşma umuduyla yaşar. Fakat üzerine toprak atıldığında son bulacağını bilmez. Çünkü aile her şeydir. Çünkü aile hiçbir şeydir. "Kötü ruhlu insanlar bizi kirlettiler küçük." "Oysa biz daha çocuğuz..." *Platformda ADAMLAR adında yazılan ilk kitaptır. Tüm telif hakları bana aittir. Kopyalanması durumunda hukuki işleme tabi tutulacaktır. 2021 yılında yazılmaya başlanmış, 2025 yılında düzenlenerek yayımlanmıştır.

"Bade Karahanlı." Duyduğum tok sesle eş zamanlı olarak derin bir nefes aldım, ağır hareketlerle sesin geldiği yöne döndüm. Kapıyı yavaşça kapattı, gözleri beni buldu. "İsmimi bile öğrenmişsin." Dudakları yana kıvrıldı, bana doğru geldi. "Öğrenmek zorunda kaldım diyelim." Gülümsedim, biraz daha yaklaştı, birkaç adım geri gittim ama sırtım soğuk duvara temas edince durmak zorunda kaldım. Fakat o durmadan üzerime gelmeye devam etti. Kaçmak için sağ tarafa doğru geçecekken kolunu önüme kalkan etti. Boş bir anında sol taraftan kacayım dedim ama bu sefer de diğer koluyla önümü kapattı. Tamamen onunla duvar arasında kalmıştım, kaçmama izin vermiyordu. Sırtımı duvara yasladım, yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Ne yapıyorsun?" "Konuşmamız gereken şeyler var." "Evet var ama bunu aramızda mesafe varken de yapabiliriz." "Yapamayız, böyle konuşmak istiyorum." Cevap verecekken gördüğüm şeyle sol gözünün altına düşen kirpiğini nazik bir şekilde aldım. "Kirpiklerin dökülüyor." Dudaklarındaki tebessüm büyüdü, sessiz kaldı. Sağ yanağında küçük bir gamzesi vardı, yakın olduğumuz için fark edebilmiştim. Kirpiğe usulca üfleyerek gözlerimi yeşillerine çevirdim. "Badem yağı sürebilirsin, çok iyi geliyor." Tek kaşı kalktı, söylediğim şeye şaşırmış gibiydi. Fakat bu şaşkınlığı üzerinden çabucak atıp kaçmamı engellemek için önüme kalkan ettiği elini duvardan çekti, cebine attı. Merakla ona bakarken elini cebinden çıkardı, badem şekerlerini uzattı. "Yer misin?" Elinden bademleri alarak birini ağzıma attım. "Çok severim." Biraz daha yaklaştı, derin bir nefes aldı. "Badem şekeri gibi kokuyorsun." Badem şekeri mi demişti o? Şaşkınca bakarak elimdeki bademleri kokladım. "Güzel kokuyorlar yalnız." Başını salladı. "Biliyorum." Gülümsedim, kendisi de bir şeker yedi ve ekledi. "O yüzden söyledim zaten."

"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel olarak usulca geldiğim yoldan geri döndüm. Yanlarından birkaç metre uzaklaşmışken bir silah sesi duydum. Bağırmamak için kendimi tutarak korku dolu gözlerimi adamlara çevirdim. Az önce ölüm emri verilen adam başından akan kanla yerde cansız bir şekilde yatıyordu. Diğerleri de başında hâlâ bir şeyler konuşmaya devam ediyorlardı. Yerdeki ölü adama bakıp kaldım. Hiç acımadan, bir saniye bile düşünmeden öldürmüşlerdi adamı. "Sen de kimsin?" Birinin beni fark etmesiyle hepsi bir anda bana döndü ama ben sadece az önce ölüm emrini veren adamın soğuk gözlerine baktım. "Ben şey..." Sustum. Söyleyecek bir şey bulamadım. Karanlıktan dolayı yüzlerini net olarak göremedim. "Sen ne?" dedi, bana doğru bir adım attı. Eş zamanlı olarak geri gittim. Bir saniye olsun bakışlarını benden çekmezken yutkundum. "Ben hiçbir şey görmedim." Tek kaşı kalktı. "Bizi mi izliyordun?" Korkuyla birkaç adım daha geri gittim. "Öyle bir amacım yoktu." Yine bana doğru bir adım attı. Korkudan tüm bedenim titremeye başladı. "Ne amacın vardı?" Cevap vermek istedim ama söyleyecek bir şey bulamadım. Tek istediğim şey şu an buradan kaçıp gitmek. Gözlerim adamın elindeki silaha kaydı. Bu daha çok korkmama neden olurken daha fazla durmanın bana bir faydası olmayacağına kanaat getirdim ve koşarak yanlarından uzaklaştım. "Yakalayın şunu!" Arkamdan bağırdı. Bunu duymak daha hırslı bir şekilde koşmama neden oldu. Resmen başımdaki bela birken iki olmuştu. Koskoca ormanda bir mafyadan kaçarken bir başkasının kucağına düşmüştüm.

(Gerçek ailem) Geçmişi sırlarla örülü bir kadın... Görevine adanmış bir asker... Kıdemli Üsteğmen Gökçen Toprak, askeriyede disiplinli ve gözü kara bir komutan olarak tanınır. Ancak onun hikayesi, sadece görevlerle, operasyonlarla sınırlı değildir. Gerçek ailesine dair bilmediği sırlar, yıllardır saklanan hakikatler birer birer gün yüzüne çıkarken, Gökçen geçmişiyle yüzleşmek zorunda kalır. Bu hikâyede soluklanacak bir an bile yok. Köşeye sıkıştığını düşündüğünde yeni bir tehdit, çözdüğünü sandığı her sırda daha büyük bir bilinmezlik... Gökçen, hem savaş alanında hem de kendi hayatında en büyük mücadelesini verirken, içindeki ateşi asla söndürmeyecek. Bol ters köşe, yüksek tempo ve son ana kadar süren aksiyon dolu bir hikâye! Gökçen Toprak, şimdiye kadar gördüğünüz en sert savaşına giriyor. Ve bu kez düşman sadece karşısında değil, geçmişinde de saklı... Not: yorumlarda bol bol spoiler var. Silsem de yetişemiyorum. Okurken şevkinizin kaçmaması için lütfen dikkate almayın. Yayın tarihi, Şubat 2023 Tüm hakları yazara aittir. Kopyalanması durumunda gerekli işlem başlatılacaktır... Yayın tarihi, Şubat 2023 Tüm hakları yazara aittir. Kopyalanması durumunda gerekli işlem başlatılacaktır...

Aile kurgusu

Karanlık ve aydınlığın, Gece ve gündüzün, Siyah ve beyazın, Ay ve güneşin hikayesi... 🌙 (S)ONSUZLUK 🌙 Bir gece kadar karanlık... Bir güneş kadar parlak... Ve aşk kadar tehlikeli... O, herkesin adını fısıldayarak söylediği bir adam. Soğuk, sert, kuralsız. Geçmişi kanla yazılmış, kalbi sessiz çığlıklarla dolu: 𝙆𝙖𝙧𝙖𝙣 Ve o... Kalbinde merhamet taşıyan, gözleriyle iyileştiren bir kız. Naif ama cesur. Kırılgan ama inatla dimdik duran: 𝙂𝙪̈𝙣𝙚𝙨̧ Karanlığın içindeki bir adam... Işığına dokunduğu bir kadın... Onlar geceyle gündüz kadar farklıydılar. Ama aşk, kurallara değil, kalplere yazılandı. İmkansız gibi görünen bir aşkın ortasında buldular kendilerini. Biri karanlığın içinde kaybolmuştu, diğeri aydınlığın içinde kendini arıyordu. Ama kader, onları bir araya getirirken bir bedel biçti; Ya birbirlerini koruyacaklar... Ya da birbirlerinden vazgeçeceklerdi... 🌙 ☀️ Aşk; bazen bir sığınak değil, en büyük savaşın sebebidir. Ve bazı hikayeler... Bir 'son' la değil, (S)ONSUZLUK'la biter.

"Senden yapmanı istediğim küçük ve basit bir şey daha var Stajyer." Sakin kalmak için derin bir nefes aldım. "Benden daha ne isteyebilirsiniz ki? Tüm gün yapmadığım şey kalmadı. Sizce de artık bu kadarı fazla olmuyor mu?" Sonunda bir tepki vermiş olmamdan memnun olduğunu belli edecek bir ifadeye büründü. Bu sinirlerimi bozarken gözleri üzerimde geziyordu. "Hayır Stajyer bu kadarı yetmez. Yapman gereken bir şey daha var." "Neymiş o?" Bakışları üzerimde gezinmeye devam ederken bir adım yaklaştı. Ondan uzaklaşmak istedim fakat belimden tutup kendine çekerek buna engel oldu. Şaşkınca olduğum yerde kalırken dudaklarıma baktığını fark ettim. Yutkundum. Bir şey söylemek için cesaretimi toplayıp dudaklarımı araladım ama o daha önce davranarak beni şok edecek o cümleyi kurdu. "Çok güzel olmuşsun bugün, bir daha bu kadar güzel olma. Aklım sende kalıyor ve işime odaklanamıyorum, senin yüzünden bugün tüm işlerim aksadı."

"Bu bir Milat, Kıyamet." *** "Tatlı dile, güler yüze Doyulur mu, doyulur mu?" Sesli kahkahalar eşliğinde Neşet Babaya eşlik ediyordum, rakı bardağını kafama diktim ardından gözlerim karşı masaya kaydı. Dirseklerimi masaya yasladım, elimdeki rakı bardağını masaya indirdim usulca. Geldiğimden beri bakışları bakışlarımdan ayrılmayan adama gülümsedim nazlı nazlı. Daha sakin ve yumuşak ve sessiz çıkmaya başladı sesim, "Aşkınan bakışan göze Doyulur mu, doyulur mu?" Kollarını göğsünde bağlamış, bal gözlerin sahibi bana cürretkar bakışlarla bakmaya devam etti, bir ara dudağının köşesi kıvrılır gibi oldu yanımda oturan insanlar umurunda değildi o kendinden emindi. Geceyi onun kollarında bitireceğimden emindi. *** Hikaye tamamen kurgudur. Gerçek olay ve kişilerle alakası yoktur.

•DÜZENLENECEK• (Sezon finaline kadar finalden sonra baştan sona düzenlenip, ekleme ve çıkarma sahneler olacaktır) •yaş farkı •madde •tetikleyici unsur •psikolojik baskı •yetişkin içerik içermektedir. }{ Bir adam vardı kalbi buz tutmuş, yalnızlığa mahkum, şeytanın ta kendisi... »Ben, hepsinin gözlerimden dahi korktuğu adamım Loris... Her birine diz çöktüren ben! Nasıl oldu da onun tek bir bakışına kulu oldum söyler misin? Nasıl küçük bir kız çocuğuna yenildim? Her şeye kuşkuyla bakan ben, ona nasıl bu kadar eminim?« }{ ❗️KİTABIN KURGUSUNU, ÖZELLİKLE İLK BİRKAÇ BÖLÜMÜ YAYINLAMADAN BİRKAÇ YIL ÖNCE YAZDIĞIM İÇİN KESİNLİKLE YAZIM YANLIŞI, KURGU GİDİŞATI, KARAKTERLERİN TEPKİLERİ GİBİ BİRÇOK ŞEY FİNALDEN SONRA DÜZENLENECEK. BUNU BİLEREK OKUYUN LÜTFEN. VEYA DÜZENLENMESİNİ BEKLEYİN ÇÜNKÜ BAHSETTİĞİM BÖLÜMLERİ -DÜZENLENMEMİŞKEN- ATLATTIKTAN SONRA BIRAKMAK İSTEMEYECEĞİNİZE EMİNİM❗️ Bu, yazar olarak benim tavsiyem. Uyarsanız çok sevinirim ve şimdiden teşekkür ederim.

Kardeşini tedavi ettirebilmek için her yolu deneyen genç kız. Kardeşi için her şeyi yapabilecek olan genç kız. Kardeşi için evlenebilecek mi? Üstelik evleniceği adam takıntılı bir psikopat. Genç adam bu güzel kızı elde edebilmek için her yolu dener. Peki genç adam, güzel kızı elde edebilecek mi? Alin Vera AKSEL🔗Korhan ARSLAN Vera; kötüden uzak demek. Alin Vera kötünün tam içerisinde kötülüğü temsil eden Korhan'la nasıl başa çıkacak? . . . . . Ben ne olduğunu anlamadan masada karşılıklı oturuyorduk. "Lafı fazla uzatmayacağım. Zaten başka şansın da yok ama ben yinede soracağım. Kardeşini tedavi ettirebilirim." Gözlerimin parladığına eminim. Konuşacakken beni susturdu. "Tek şartım benimle evlenmen." "N..ne?" "Duydun. Yemeğini ye. Yemeğin sonunda cevabını verirsin." Ben ne yapacağım şimdi? . . . . . ~•~ ŞİDDET İÇERİKLİDİR. SAYGISIZLIK YAPICAKSANIZ HİÇ OKUMAYIN. ~•~KADIN, KENDİSİNE ŞİDDET UYGULAYAN KİŞİYE AŞIK OLMAYACAKTIR!!! •Kitabın sonunu okumadan da eleştiri de bulunmayın lütfen. •Bazı yerlerde +18 olabilir. •Kapak tasarımı 'kayipgalaksin6'. . . . . .