Ben Eskişehir'in Odunpazarı ilçesindeki Leylak mahallesinin asi kızı, ailesinin ikinci göz ağrısı, babasının prensesi, anasının kuzusu, abisinin herkesten sakındığı kişiyim. Ben parlak mavilerinden ışık asla eksik olmayan, her lafa bir cevap bulan, bir türlü yerinde duramadığı için mahalleliden 'haşarı' lakabını almış kişiyim. Ben başını sürekli belaya sokan, arkadaşlarını da bu bela ile ödüllendiren, ama bir türlü akıllanamayan kişiyim. Ben...ben yüreğinin her zerresini gerçek aşkına saklamış, kalbini de aklını da heveslik sevdalardan uzak tutmuş, yıllarca nefeslik sevdasını beklemiş kişiyim. Ben kim miyim? Ben Nehir Çimen'im. ****** Bu hikayemizde Eskişehir'in Odunpazarı ilçesine küçük bir yolculuk yapacağız. Leylak mahallesinin hayatına, sıcaklığına, komşuluk bağlarına, yaşlılarının yaşanmışlıklarına, gençlerinin arkadaşlıklarına, aşklarına şahit olacağız. Nehir Çimen yirmisinde bir genç kızdır. Aslında vücut yaşı yirmidir. Ruh yaşına gelirsek... o en fazla beş yaşındaki bir çocuğunki kadar olgun. Nehir büyüdüğü ortamda hep el üstünde tutulmuş, sevgi ile büyütülmüş, hafif de şımartılmış bir genç kızdır. Tabii insanın babası da, abisi de kendine aşık olunca şımartılmaması mümkün değil gibi. Güzel mi diye sorarsanız, sormayın ayıp edersiniz. Güzel lafı onun yanında az kalır. Mahallenin genç delikanlılarının neredeyse yarısı onun peşinden koşar. Tabi bu koşuşturma Nehir'in abisi Caner'i görene kadar sürüyor. Ama gel gör ki hiçbiri Nehir'in umurunda değildir. Nehir nefeslik sevdasının peşindedir. Onun aradığı beyaz atlı prensi daha atını bulamamış olmalı ki genç kızın karşısına çıkmıyordu. Ya ansızın mahalleye yeni birileri taşınırsa? Ve bu taşınanlar Nehir'in deyimiyle gavur olursa? Ortaya nasıl bir şey çıkacak dersiniz?

Bir mahalle. İki kadın. Ve yavaş yavaş içeri sızan yepyeni bir hayat... Hüma ve Miray, geride bıraktıkları onca karmaşadan sonra küçük bir mahalleye taşınırlar. Yenimahalle; sokaklarında çocuk kahkahaları, balkonlarında çiçekler, pencerelerinden umutlar süzülen bir yerdir. Burada, tozlu raflardan silinmiş bir hayalin peşindedirler: Bir pastane. Küçük bir dükkan, büyük bir başlangıç. Ama bazen hayat, tam da en sessiz anlarda başlar. Fırın kokularının arasına anılar karışır, mahalleye sinmiş sesler kalbin içine işler. Camdan içeri yalnızca güneş sızmaz; geçmişin gölgeleri, geleceğin ihtimalleri ve belki... bir çift göz de o camın ardında bekler. Bu, acele etmeden anlatılan bir hikâye. Yavaş yavaş. Tıpkı mutluluk gibi...

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

En acımasız yaralar ailede başlar. Bıraktıkları izlerin bilincinde olan aileler kendilerinde can yakma sorumluluğunu görmektedir. Onlar bir yuvayı kurduklarını ve tüm otoriteye sahip olduklarını düşünürler. Kurdukları yuvadan başka olan her şey; sıkışıp kalmış çocuğa bir zindan, bir cehennem olur. Büyüyene kadar her gün o cehennemden kurtulmaya çalışan çocuk bazen büyüdükten sonra bile kurtaramaz kendini. Yara izleri tazedir, görünmez prangaları olsa dahi varlığını hissettirir. Zincirinden kurtulmak isteyen çocuk, özgürlüğe kavuşma umuduyla yaşar. Fakat üzerine toprak atıldığında son bulacağını bilmez. Çünkü aile her şeydir. Çünkü aile hiçbir şeydir. "Kötü ruhlu insanlar bizi kirlettiler küçük." "Oysa biz daha çocuğuz..." *Platformda ADAMLAR adında yazılan ilk kitaptır. Tüm telif hakları bana aittir. Kopyalanması durumunda hukuki işleme tabi tutulacaktır. 2021 yılında yazılmaya başlanmış, 2025 yılında düzenlenerek yayımlanmıştır.

"Sen ne yaptığını sanıyorsun?" Diye sordu, sakin kalmaya çalışarak. Gözlerini yumdu kısa bir süre, sakinleşmek için. "BEN, SEN YAŞA DİYE KOKUNA HASRET KALMIŞKEN; SEN KENDİNİ NASIL TEHLİKEYE ATARSIN?!" Diye bağırdı. Sinirle gözlerimi kırpıştırdım. "Ben yaşayayım diye öyle mi?" Diye sordum, boş gözlerle. "Ya sen beni nasıl bıraktın? Nasıl?" Diye sordum, merakla gözlerine bakarken. "Annem öldü ya benim! Annem!" Dedim, sesim titremişti. "Benim sana ihtiyacım vardı, yaşamaya değil," dedim sertçe. Bakışlarım ifadesizdi, şuan ona olan sinirim, sevgimden daha fazla. Ne zaman terazi terse döner, o zaman ben ona sarılabilirim. Sinirle kollarımı iki yana açtım. "AL! YAŞIYORUM!" Diye bağırdım. Dudaklarımdan alaylı bir kahkaha döküldü. "Tabii buna yaşamak denirse," dedim. Baş parmağımı tam kalbine yasladım. "Korkaksın sen," dedim, hiç acımadan. Onu arkamda bırakıp odadan çıktım. Asıl benim hikâyem şimdi başlıyordu...

Yıllar geçti ama biricik annemizin yeri bir türlü dolmak bilmedi. Acımızı da yanımıza alıp bambaşka bir şehire geldik. Peki yıllar sonra her şeyin başladığı yere dönmeye karar verirsek: KEMER Mahallesine.. Kardeşliğin, dostluğun, ailenin, en önemlisi aşkın mahallesi; KEMER.

Deli dolu, asla yerinde duramayan Aysima, çocukluk arkadaşları ile yaz tatili için Antalya'ya doğru yola çıkarlar. Bu sefer çocuk değil, gençlerdir onlar. Deniz, kum ve güneşin tadını çıkarmak, unutulmaz anılar biriktirmek için sabırsızlanırlar. Gittikleri yerde Aşkın, dostluğun ve özgürlüğün tadını doyasıya çıkaracak olan bu arkadaş grubu için Bu yaz, unutulmaz anılarla dolu olacak. Aysima ve arkadaşları, Antalya'nın güzellikleri arasında kendilerini bulacak ve hayatın en güzel anlarını yaşayacaklardır. --- Başlama tarihi: 29 Haziran 2024 Yaz dizisi tadında. Keyifli okumalar dilerim 🩶 Tiktok hesabım: Kesiknefes 'firuze' Oradan da kitap hakkında alıntılar, spoiler, bölümler hakkında paylaşımlar yapacağım. Takip edebilirsiniz. 🎀🫶🏻 WATTPAD DE Kİ 'GÜLÜ'VERDİM' ADLI İLK VE TEK KİTAPTIR.

Amerika'da doğup büyüyen ve orada doktorluk mesleğini icra eden Kerem, tüm işlerini bırakır. Kafasına takılan şeyleri göğüslemek adına Türkiye'ye döner ve seneler önce vefat etmiş, dünyaca ünlü bir oyuncu olan Onur Kılınç'ın yazdığı romanı senaryolaştırma kararı aldığını basına duyurur. Onur Kılınç, yazdığı kitapta kendi imkansız aşkını aktardığı için ve kitap gelecek vadede bulunursa onu tanımalarını istemediği için adını Kerem olarak işler satırlara. Sevdiği kadının adını da Aslı olarak değiştirir fakat esas adı Buse olan kadın, kitabı senaryolaştıracak olan Kerem'in annesidir. Buse unutamadığı büyük aşkının hatırasını yaşatmak için oğluna Onur'un yazdığı kitaptaki başrolün adını verir. Onur ile aralarındaki sırrı da medya dâhil olmak üzere kendi oğlundan bile saklar. Senaryolaştırma kararı aldığı kitapta hem annesinin hem de kendi hayatının sarsıcı geçmişiyle yüzleşen Kerem, okuduğu hayatın kendi hayatına ne kadar benzediğini fark edince olayların içerisine daha çok düşer. İşin sonunda Onur Kılınç'ın hayatını tüm gerçekliğiyle beyaz perdeye aktaracak olsa da yüzleştiği gerçekler ve o gerçeklerin kendisine kattığı insanlarla hayatı kökten değişecektir. **** "Sen bir şey olur sanırsın, bir şeyin olması için elinden geleni yaparsın ama hiçbir zaman senin dediğin olmaz Buse. Çünkü bu bir oyun değil, bu bir kurgu da değil." Derin bir nefes aldı ekrandaki adam. Son kez konuştuğunu, bir şeyleri son kez anlattığını bilmiyordu ama her şeyin sonuydu. "Ne ben Kerem'im ne de sen Aslı'sın. Belki sonumuz yazdığım gibi, hayal ettiğim gibi olmayacak ama bilmeni istediğim bir şey var." Gülümsedi Onur bu cümleleri üzerine. Yapım şirketlerinin milyon dolarlar ödediği gülüşünü son kez, ev hâliyle, basit bir kameraya sunacağını kimse bilemezdi. "Sen Aslı'dan da güzelsin."

📍Abimin arkadaşı ve mahalle kurgusudur❗ ❗ UYARI❗ Kitapta argo,yetişkin içerik olacaktır. ©️TÜM HAKLAR SAKLIDIR❗ N-ne yapıyorsun" sesim istemsizce titremişti öyle sinirliydi ki gözünden ateş çıkırıyordu resmen. "Bunu benim sormam lazım küçük hanım" "Kimdi o, yanındaki lavuk" Kimden bahsettiğini anladım ama salağa yatmakla bir şey olmazdı "Lavuk mu? o kim ya " siniri yatışsın diye dudaklarımı büzdüm bakışları dudaklarıma kaydı ama anında tekrar gözlerime çıktı ve konuşmaya başladı; "Az önce arabasından indiğin lavuktan bahsediyorum " dedi. Ayy çen beni mi kıskandın. "Sen Alp 'ten mi bahsediyorsun?" Birden kolumdan tutup beni duvara yapıştırdı "O şerefsizin adını ağzına alma "dedi. Sinirlenmiştim neden tanımadığı birine hakaret eder ki bir insan."tanımadığın birine neden hakaret ediyorsun ki ,kim olduğu da seni ilgilendirmiyor" bunu söylerken o kadar birbirimize yaklaşmıştık ki nefesi yüzüme vuruyordu ve kokusu çok güzeldi . Ben bunları söylerken o, daha da yaklaşmıştı bana kokusu daha fazla gelmeye başladı eğilip burnunu yanağımda gezdirdi sanki kokumu içine çekiyordu . "Ne demek beni ilgilendirmiyor sen benim arkadaşlarımın kardeşisin tanımadığımız birinin arabasından iniyorsun ve bu beni ilgilendirmiyor öyle mi?" Yaklaşıp anlını anlıma dayadı kalbimin davul gibi atan sesini duyacak diye ödüm kopuyordu... hikaye bana aittir .yazım yanlışı ve noktalama hataları kitap final yapınca düzenlenecektir.!!! kitabımın (ç)alınması, kopyalanması dahilinde yasal işlem başlatılacaktır.

Bir gece kardeşinin ölümüyle yüzleşen Ledeyna Marsel, kasabaya yeni gelen üsteğmen ile antantlık sağlar. Bu anlaşmanın ardından Samhain Laneti Teşkilatı başlarına çok büyük tehlikeler açar. Teşkilatın içinde ki tüm bilgilerin peşinden koşan iki insanın yaşadığı engellere tanıklık edeceksiniz. Bu yolda Ledeyna Marsel kardeşinin ölümünü araştırırken sizde katılmak ister misiniz? ~Kesit~ Dudaklarımı onunkilere yaklaştırdığımda üçüncü kez yarıda kesilmesini istemiyordum. Artık hislerimi geri planda tutamazdım. "Öyle mi, benden etkileniyor musun?" diye sordum mırıltılı çıkan tınımla. "Etkilenmek mi? Senin uğruna köpek oluyorum, görmüyor musun?" dediğinde kendimi ona biraz daha bastırdım ve bu olabilecek en son seviyeydi. "Sensiz nefes alamıyorum ama sen yanımdayken de nefesim kesiliyor, Ledeyna." Sensiz nefes alamıyorum ama sen yanımdayken de nefesim kesiliyor Ledeyna... "Tek bir saniyem seni düşünmeden geçmiyor. Aklımı beraberinde götürüyorsun ve sesim çıkmıyor." Bir nefes aldı dudaklarının arasından. "Duymuyorsun değil mi?" "Neyi?" "Çarpan kalbimi... O gece, baloda güzelliğin kalp atışlarımı hızlandırırken gözlerin durduruyordu." Gözlerinde büyük bir yoğunluk vardı. "Beni her şeyinle öldürüyorsun ama bunlardan haberin bile yok." Kısık ve boğuk tınısında hapsoluyordum. "Bana, benim tarafımda olmadığını söylüyorsun ama anlamıyorsun... Dünyanın hangi ülkesine gidersen git yeterince uzakta değilsin ve bu beni çıldırtıyor. Sen, senin kollarında olmak ne demek, bilmiyorsun."