•ANLAŞMALI EVLİLİK •ABİMİN ARKADAŞI •SMUT •ROMANTİK •YAŞ FARKI (7) •ÇOCUKLUK AŞKI MAİT'in infazcı ajanı Zehir, Ailesi trajik bir şekilde katledildiğinde henüz yedi yaşındaydı. Travmatik geçmişiyle birlikte, tadını almak için sabırsızlandığı intikamı en sadık dostlarıydı artık. Ettiği bozulmaz yeminle Zehir olarak yeniden doğmuş, sırlarıyla yüreğine bir kale inşa etmişti. Kan dökmez, ardında hiç iz bırakmadağı zehirleriyle imzasını atardı. Onu gerçek adıyla, Damian King olarak tanıyan insanlar, bir gün zehrinin hedefi olmamak için yalnızca dualara ve onun merhametine sığınabilirdi. Etrafına dev bir kale inşa ettiği kalbinin kapıları ise bir zamanlar yalnızca tek bir isim için açılmıştı. En yakın arkadaşının kız kardeşiydi o... Yasaktı. Fakat yıllar sonra Küçük Gölge'si hayatına tekrar girdiğinde, hiçbir şey planladığı gibi gitmeyecekti. Kapılarına dayanan anlaşmalı bir evlilik küle dönmüş ateşi harlamak için yeterli bir kıvılcımdı. Üstelik kâğıda atılan imzalar, Zehir için yalnızca bir anlaşma olmaktan çok, bozulması imkânsız bir başka yemindi. April (Nisan) Jones. Neşeli bir ruhun, çarpıcı bir güzellikle harmanlandığı kıvrak zekâsıyla kusursuz bir genç kadındı. Bir gördüğünü asla unutmayan fotografik hafızası, onun hem laneti hem de lütfuydu. MAİT başkanının kızı olmak ona ayrıcalıklı bir hayatın kapılarını açmış olsa da tüm yaşamı boyunca hissettiği eksik parçalar ona bir türlü huzur vermiyordu. Sadece tek bir isim ona kendini tamamlanmış hissettirme gücüne sahipti... Hayranlık duyarak büyüdüğü, umutsuzca âşık olduğu Zehir... Onu tanıdığında henüz çok küçüktü. Teşkilatın göz bebeği, abisi Steve'in en yakın arkadaşı ve sağ koluydu o... Fakat Nisan, Zehir için daima küçük bir gölgeydi. Yasaktı. Kırılan kalbiyle ülkeyi terk edip altı sene sonra tekr

Konsola doğru ilerledi ve konsolun çekmecesini açıp içinden bir kağıt çıkarttı. Hemen ardından bana doğru ilerleyerek elindeki kağıdı orta sehpaya fırlattı. "Ne o?" dedim boğuk bir sesle. Ellerimi kaldırıp gözlerimin yaşlarını sildim. "Evlilik sözleşmesi." dedi bir anda. Buz kesmiştim. "Sadece kağıt üzerinde evli olacağımıza dair imzalı belge. Kopyasını istersen çıkartırım, şimdi bunu imzalasan yeterli." Cebinden bir kalem çıkartıp onu da masaya fırlattı. Kemiklerim iç içe geçmiş gibi canım yanıyordu. Ruhum çok acıyordu, tenim de acıyordu. Kalbim, beynim, tüm iç organlarım ve tüm uzuvlarım çok acıyordu. Ben ona deli gibi aşıkken onunla sadece kağıt üzerinde evli kalacak bir cezayı hak etmiyordum. Bana nasıl kıyıyordu? "İmzala şunu." dedi keskin bir tavırla. Sabırsızlandığını hissediyordum. "İMZALA DEDİM SANA." dedi bağırarak. Korkuyla sıçradım ve gözlerimi sımsıkı kapatıp tüm bu olanların kabus olmasını diledim. "Hayır." dedim fısıltı gibi bir sesle. Onun çok güçlü çıkan sesine inat benim sesim hiç çıkmıyordu. "Hayır." dedim tekrardan. Kollarımı etrafıma sarıp kendime sarıldım. "Hayır yapmayacağım bunu." "NE HAYIRI YA?" dedi üzerime doğru gelirken. "EVLENMEK İÇİN ERKEN DEMİYOR MUYDUN SEN? AL SANA FIRSAT İŞTE. SANA GERÇEK OLMAYAN BİR EVLİLİK TEKLİF EDİYORUM. EVLENMEK İSTEMİYORDUN, GERÇEK BİR EVLİLİK YAPMIYORUZ. ÖZGÜR OLACAKSIN. BUNDAN SONRA NE İSTERSEN ONU YAPABİLİRSİN. BENSİZ!" "Deniz yapma." dedim ve kendime daha sıkı sarıldım. Beni dinlemiyordu. "Bitti Ada." dedi, bu sefer o da bağırmıyordu. Sesi titremişti. Bir elini kaldırıp parmaklarını saçlarından geçirdi. Saçlarına dokunmak istiyordum. "Bitemez." dedim. "Bitemez Deniz saçmalama." Deniz sıkıntılı bir nefes verdi ve dağılmış bir ifadeyle tüm yüzümü inceledi. "Sen." dedi yorgunlukla. "Sen beni hiç mi sevmedin Ada?"