"Buldum seni." ִֶָ 𓂃˳· ִֶָ ⋆★⋆ ִֶָ ·˳𓂃 ִֶָ Per Aspera Ad Astra~Zorluklardan Yıldızlara

"Ne narindir, ne haindir Ne vefalı, ne zalim Bir hasrettir, bir intikam, ihanetten geri kalan..."

Kaderin cilvesi kayıp ruhları bir araya getirmeyi severdi. Her şey geçmişinde başarısız bir denek olan Almira'nın, en yakın arkadaşı Malia'nın ölümünün ardından ondan kalan tek emanete bakmak için Amerika'ya gelmesiyle başlar. Babasının eski ortaklarından Turhan Kaymaz'ın oğlu Çağlar Utku Kaymaz da arkadaşı Malia'nın ölürken ondan tek isteğini yerine getirmek için oradadır. Yakın zamanda eşini kanser dolayısıyla kaybeden Çağlar, kendini Malia'nın emanetine, oğlu Poyraz'a adar. Poyraz henüz iki aylıkken aralarına katılan Almira; başta yabancı olduğu bu hayata adapte olma konusunda zorlansa da hayat, Almira'dan alacakları için hazırlanıyorken aynı zamanda da verecekleri için de uygun zamanı kolluyordur. Hayatına ansızın giren genç kıza alışma konusunda çekinceleri olan Çağlar için ise kaderin yepyeni planları vardır. "Geçmişinde ne olduğunun bir önemi yok Almira, bu hayatın bana çok fazla can borcu var. Şimdi artık ödeme vakti geldi, seni de kaybetmeyeceğim."

Birbirlerine lisenin başından beridir ölesiye düşman olan, Çakır ve Ateş. ❝𝐵𝑢 𝑖𝑙𝑘 𝑑𝑒𝑔̆𝑖𝑙𝑑𝑖, 𝑠𝑜𝑛 𝑑𝑎 𝑜𝑙𝑚𝑎𝑦𝑎𝑐𝑎𝑘𝑡𝚤.❞ bxb!

Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.

Gazetecilik son sınıf öğrencisi Gün Aksa Alatan'ın hayatı, emniyet müdürü babasının suç örgütü liderinin peşine düşmesiyle büyük bir çıkmaza dönüşür. 'Katil insandı, suç şeytana kaldı.' Varlığı öğrenilen örgüt liderinin oğlunun çıkagelişi düzeni değiştirir. Dosyalar açılır, kader baştan yazılır. Genç kız, bir sergide karşılaştığı adamla, onun da dahil olduğu kör bir karanlığın içine çekilir. Yalanlar, seçimler, şüpheler ve biçilen roller... karanlıkta vaat edilir. Peki, karanlığın ömrü ne kadardır? •

🪶 Öylece birbirimize bakarken ellerimi dizlerime sürtüp yavaşça ayağa kalktım. Şu an üstümdeki var olan pijama ise yeni aklıma gelmişti ama maalesef bunu şu an umursayamazdım. Üstten bakışlarıma eşlik etti. "Ben gideyim o zaman." Dedim arkamda kalan evimi işaret ederken. Gözleri elimle işaret ettiğim yere ardından tekrar bana döndü. "Dinleyip desteğini hissettirip, gösterdiğin için teşekkür ediyorum bir kez daha." "Sessizliği paylaşmayı severim." Dedi, ilk kez gece beraber oturduğumuz zamanda söylediği cümleyi tekrarlarken. "Dinlemeyi de seviyormuşum." Diyerek gözlerimin içine bakarak bitirdi cümlesini. 🪶

-18 yaşında, sevdiği adam askerdeyken ailesinin kendisini istemeye geleceği gün hayatını altüst eden bir iftiraya uğrayan Ceylan Akçay, memleketi Karadeniz'den sürgün edilir. Geride bıraktığı her şeyin ağırlığıyla, ne geçmişini ne de kaybettiklerini unutabilir. Berk, Ceylan'ın kovulmasının ardından döndüğünde, terk edildiğini sandı. 10 yıl boyunca, yalanların içinde bir başına kaldı, ne doğruyu öğrenebildi ne de kendini affedebildi. 10 yıl sonra, acılar ve kayıplarla dolu bir hayatın ardından Ceylan, Karadeniz'e geri dönmek zorunda kalır. Ancak geri dönüşü, sadece geçmişin izlerini değil, eski sevdalarının yeniden canlanmasını da beraberinde getirir. Berk Teber, yıllar sonra kavuşmanın sevinciyle dolsa da, geçmişin gölgeleri ve geleceğin getireceği felaketler onları beklemedikleri bir şekilde bulur. Berk ve Ceylan, kavuştuklarını sandıkları anda, hayat onlara acımasız gerçekleri ve sınavları göstermeye başlar. ‼️Yetişkin İçerik‼️

Koskoca dünyanın kendine kıyasla, küçücük bir mahallenin ismiydi Tanyeri. Kendi içinde büyük dertleri olan, onlarca insana ev sahipliği yapar ve ayrı ayrı korurdu her birini. Füsun, üniversiteyi bitirdikten sonra, evine artık mesleğini yapmaya hazır bir hemşire olarak dönmüş, senelerdir uzak kaldığı mahallenin içinde eski yerini bulmaya çalışıyordu. Korkut, onca senenin ardından annesine kavuştuğunda, beklemediği şeylerle sarsılacak, gerçeklerin ağırlığı altında ezilecekti. Onun mahalleye dönüşü ve bir fırtına edasıyla Füsun'un hayatını girişi neleri değiştirecekti? Peki ya Korkut, içine bulaştığı sorunlardan kurtulmaya çalışırken, bir de senelerdir içinde tuttukları ona ağır gelmeye başladığında neler olup bitecekti? Füsun'un yıllardır bildiğini zannettiği her şey, bambaşka gerçeklerle karşısına geçtiğinde, yaşananları nasıl karşılayacaktı? Tanyeri'nin küçük karmaşası herkesi kolları arasına çektiğinde, olacakları hiç kimse tahmin edemeyecekti. Mahallenin birbirlerine en uzak ama aynı zamanda en yakın olan iki sakini, kalplerinin karşısında kaldığında zaman nasıl bir yol izleyeceklerdi? • [V.XII.MMXXI]

"Ama bilmelisin; Sarraf tüm değerli taşları satar, bir tek Yakut'u kendine saklar." - Birbirimizi severek gururumuzu yitirdik, ihtiraslarımızın esiri olduğumuz yerde aklımızı ve korkup uzaklaştığımızda bağımızı yitirdik. Geri döndük, kazanacağımızı sandığımız her an kaybederek inancımızı yitirdik. Birbirimizi yitirdik. Kendimizi bitirdik. Ve geriye, birkaç hatıradan başka hiçbir şey kalmadı; ama onları da anımsayamıyoruz. Çünkü çok sevip de yine yenilmekten korkuyoruz. Fakat onsuz bir savaşın galibi olmak fazlasıyla vahim, bu yüzden onu sevmek- Unutmamam gerekli; birbirimizi severek gururumuzu yitirdik, ihtiraslarımızın esiri olduğumuz yerde aklımızı...