Kitabı tamamen düzenlemeye aldım. İlk on bölüm kısa olduğu için uzatıyorum, yazım ve mantık hatalarını da düzeltiyorum. Düzenleme süreci bittiğinde bölümleri yenilenmiş hâliyle paylaşacağım. Kitapların arasında kaybolmak, Firuze için bir kaçıştı. Düzenli raflar, sararmış sayfalar ve eski ciltlerin kokusu... Hepsi dış dünyanın gürültüsünü susturuyordu. Sessizlik alışkanlıktı onun için. Güvenli, tanıdık, kimsenin karışmadığı bir dünya. Ta ki, bir mesaj yanlış kişiye gidene kadar. Ve o kişi, kitapların aksine sessiz değildi. Tahir'in hayatı; gece kadar karanlık, kuralsız ve tehlikeyle örülmüştü. Bir kitap listesiyle başlayan bu tesadüf tanışma, ikisinin de kaderini yavaş yavaş silmeye başladı. Tozlu sayfalar açıldıkça, geçmişin karanlığı satır aralarına sızacaktı. 060625 🕯️

"Ne dediğinin farkında mısın sen?" dedi tüyler ürperten sesiyle. "Ne demek seviyorum?" Beklenmedik tepkisi cesaretimi zedelerken şaşkınlığına vererek direncimi yitirmeden sözlerimi yineledim. "Duydun işte" dedim güç bela yutkunurken. "Seni seviyo-" "Kes saçmalamayı" diye gür sesiyle bağırmasıyla yerimde sıçrayıp dudaklarımı birbirine bastırarak bir adım geri gittim. Alt dudağım ağlayacağımın sinyalini verircesine titrerken bedenime inat güçlü duruşumdan taviz vermedim. "Benim için kolay mı sanıyorsun?" dedim benden bağımsız titreyen sesimle. "Bana asla o gözle bakmayacağını bilmeme rağmen her yeni güne bugün beni fark edeceksin umuduna tutunarak uyandım ben." "Yıllarca kardeşim dedim ben sana. Şimdi karşılık mı bekliyorsun?" Sesi öyle ürkütücü çıkıyordu ki bağırsa bu kadar etki etmezdi. Başını iki yana salladı. "Asla karşılık alamayacaksın duydun mu beni? İçinde yaşa bitir bunu." Kalbime kor ateşler düşerken görüş açım puslandı. "Üç günlük heves değil benim duygularım" dedim hayretle. "Nasıl bitirmemi beklersin? "Bana ne lan duygularından, bana mı sordun aşık olurken?" Onu ilk defa bu denli sinirden çıldırdığını görmek ruhuma ızdırap dolu acılar yüklüyordu. "Aşık olacağım kişiyi seçseydim sence seni mı seçerdim?" Sözlerimi umursamadan "bu konuşma aramızda hiç geçmedi Aysima" dedi her bir kelimeye zihnime kodlarcasına vurgu yaparak. "Anladın mı beni? Ne sen bunları söyledin ne ben duydum." Kalbim acıyla sıkışırken hemen öylece kestirip atmasına izin veremezdim. "Ama Alparslan ye-" "Alparslan deme lan bana!" Yeri göğü inleten sesiyle kirpiklerimde asılı kalan yaşlar yanaklarıma süzüldü. Kalbimi daha ne kadar ufalayabilir diye düşünürken öldürücü darbeyi en sona saklamıştı. "İki cihan bir araya gelse yine olmam seninle."

"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri'nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir'in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.