minnie_spider
- Reads 14,009
- Votes 653
- Parts 14
"Neden geldik buraya, içmek için mi?" Omzunu indirip kaldırdı. "Arada bir geliyorum. Ama bu sefer başka birşey için." Bardağı bırakıp masasına ilerledi, çıkarttığı tükenmez kalem ve kağıtlara bakarak yutkundum, "onlar ne?" Kağıtlarla beraber yanıma oturdu ve önümüzdeki sehpaya koydu. "Evleniyoruz." Duyduklarımı algılayamadım. Birkaç dakika boş boş Karan'a baktığımda tepkime gülerek tepki verdi.
"Ne demek evleniyoruz ya?!" Aniden ayağa kalktığımda bardak yere düşmüş ve kırılmıştı. "Evlenmiyorum ben,Ne evlenmesi!" Karan gömleğinin kollarını dirseğine kadar sıyırdı.
"Evleneceksin. O imzayı birazdan atacaksın," dedi karşıma dikilirken. "Atmıyorum hiçbir şey!" Yavaş yavaş alnındaki damarlar belirginleşirken dişlerini sıktığını sıkı çenesinden anlıyordum. O kadar kötü hissediyordum ki ne yaptığımın farkında bile değildim.
"Atacaksın." Dedi biraz daha dibime girerken. "ATMAYACAĞIM. DELİRTME BENİ!" Kolumdan tuttuğunda öfkeyle geri çektim. "BEN BİR KATİLLE EVLENMEM!" Bakışları daha da koyulaşmaya başlayınca bir iki adım geri gittim. "Evleneceğiz, eğer o imza atılmazsa," dedi üzerime gelirken. "Kardeşine ve annene veda edersin." Bunu düşünmemiştim. Karan'ın yurtdışında yaşayan üç yaşındaki erkek kardeşimi ve annemi bildiğini bilmiyordum.