KARADENİZ VE ASKER KURGUSU!! Bazı insanlar sesini yükselterek değil, gözlerini yere indirerek yaşardı. Yakut, konuşmamayı öğrenmişti. Çünkü her kelime bir tokat gibiydi, her nefes cezasını artırıyordu. Dünyaya sessizce bakan bir çift mavi göz, içindeki fırtınayı anlatmaya yetmiyordu kimseye. Ama karanlık bir hayatta bile, ışık mutlaka bir yerlerden sızardı. O ışık bazen bir bakıştı.. Bir adamın, sustuğu hâlde her şeyi anladığı bir andı.. Kendini yıllarca susmaya mahkûm etmiş bir kızla, konuşmayı unutmuş bir adamın göz göze geldiği o an... Demir Efe Demirci, savaş alanlarından döneli çok olmuştu. Ama bazı savaşlar üniformayla değil, kalple verilirdi. Ve bazı yaralar ilk dokunuşta değil, ilk bakışta açılırdı.. Yakut Nida Sungur'un henüz haberi yoktu... Ama hayat, onu parçalayanların tam ortasında, onu yeniden var edecek bir aşkla bekliyordu... Trabzon'da.