Hayal ile gerçekliği ayırmakta zorlanan Jeonghan, yeni tanıştığı Seungcheol ile yaşadıklarının gerçek olmadığını öğrenir.

Jeonghan pek de başarılı götüremediği gazeticilik hayatında en büyük derdi şeften azar yememektir. Ta ki bir seri katilden not alana kadar...

Aşkını ilan etmek için duygu dolu bir mektup yazan Jeonghan heyecanla cevap beklerken mektubunu bir anda okulun belalı tipi Seungcheol'ün elinde görür.

"Peki ya sonrası? Hikâye böyle bitmiş olamaz. Kim böyle bir masalı dinlemek ister ki?" Elinde paspasla odadan çıkacakken kapıda birini görmüş gibi durdu. Yüzünün rengi saniyeler içinde attı. Nefesini tutmuştu. Kapıda kimse olmaması durumu daha karmaşık hale getiriyordu. "Hayaletlere inanır mısın?" O kesinlikle normal değildi. Gözlerini dikmiş kapıya bakıyordu. Donmuş gibiydi. Üzerine böyle saçma bir soru soruyordu. "Hayır, hiç inanmadım." Jeonghan ona baktı. Bir şey olacak gibi sabırsızca ve korkuyla yerinde titriyordu. Sanki önünde ona son sürat gelen bir araba vardı. Sağ gözünden bir damla düştüğünde Seungcheol gerçekten ne olduğunu anlayamıyordu. "Ben inanırım."

bilinmeyen numaradan seungcheol'e konum gelir. texting + düzyazı

Uzun zamandır mafya liderinin elinde esaret yaşayan Jeonghan kaçma girişimlerinin birinde eski istihbarat ajanı Seungcheol ile karşılaşır.