Nadludzie - «przedstawiciele wyższej rasy ludzkiej» Lucca pragnął mieć równie wielką władzę i posłuszeństwo, co jego ojciec, kiedy Mikkel po prostu posłusznie złożył swoje papiery w ramach odbycia służby wojskowej. Dalej jednak miał w sobie dużo więcej buntu niż omamiony propagandą młodszy brat. Może więc dzięki temu robił wiele rzeczy po swojemu i uratował wiele istnień? A jeśli nie wiele, to przynajmniej na pewno Fredeirika, który na głowie miał jedynie problemy z własnym bratem. Nie wszyscy jednak mieszali się w politykę, a przynajmniej nie z własnej woli. Bo Alfy, chociaż uważały się za Nadludzi, dalej mały jakiekolwiek emocje i trochę rozumu w głowie. Chociaż czasami wydawało się, że propaganda całkowicie wyprała im mózgi.

Tylko Tetsuo znał prawdę o sobie i swoich intencjach. Może rzeczywiście patrzył na świat jedynie pod kątem potencjalnych korzyści i nie zależało mu na nikim. Może rzeczywiście pragnął nieograniczonej władzy, a każda jego relacja opierała się na tym, co mógł na niej zyskać. Może rzeczywiście nie wiedział, czym naprawdę jest miłość, przyjaźń czy lojalność. A może doskonale to wiedział, ale świadomie udawał, że było inaczej? II część opowiadania "Amano", znajomość pierwszej części jest konieczna dla zrozumienia niektórych wątków.

Katashi mógł być królem najpotężniejszego państwa na całym kontynencie. Katashi każdego dnia mógł popijać najlepsze wina ze złotego kielicha, nosić szaty zdobione najpiękniejszymi kryształami i organizować wielkie bale w swoim pałacu. Katashi mógł zupełnie zignorować, że nie tak daleko, za granicami jego państwa, ludzie umierali, walcząc o życie. Katashi mógł też już dawno mieć Amano przy swoim boku. Czasami jednak cieszył się, że zrozumiał, że nie zawsze powinien sięgać po wszystko, co było dla niego dostępne. Dlatego wysyłał wojskowe oddziały do walki, nie używał złotego kielicha i nie okazywał, jak bardzo istotną częścią jego życia był Amano.

Nie było to ani tak łatwe, ani w połowie tak trudne, jak wszyscy zakładali. Dodatek do Ironii przekwitu, polecam czytać od 29 rozdziału Ironii.

Był szary w swojej inności, zamknięty w swądzie dymu i farb. Niewidoczny. Tęskniący. Z duszą starą jak świat. ℹ️2 miejsce w kategorii romans, w konkursie Skrzydlate Słowa

A jednak zamiast kwiatów w płucach, to Leon Surre pojawił się w drzwiach jego mieszkania, cały mokry i wyczerpany. Dodatek do Pan oszalał, Panie Surre, nie polecam czytać przed skończeniem PopS, to jeden wielki spoiler.

❝Sprawiłeś, że kwiaty wyrosły w moich płucach I chociaż są piękne Nie mogę oddychać ❞ A jego kochać się nie dało, kiedy na ironię losu, sam zakochiwał się łatwo. ℹ️#3 miejsce w zimowej edycji konkursu Splątane Nici, w kategorii romans.

Naomi zniknęła. Nie znajdowała się w rejestrze zaginionych, nie była uznana za zmarłą. Po prostu zniknęła. Trzy lata temu wyszła od swojego chłopaka i już nikt więcej jej nie widział. Kiedy Nora pojawia się w Cedar Creek, sprawia wrażenia znajomej, tutejszej. Jej łudzące podobieństwo do zaginionej dziewczyny tylko wzmaga podejrzenia, co do jej prawdziwej tożsamości. Co wydarzyło się trzy lata temu i jaki związek ma Nora z zaginioną? "Umarłbym dla ciebie", tak łatwo to powiedzieć. Mamy listę ludzi, których załatwilibyśmy. "Żyłbym dla Ciebie", i trudno to dokonać. Jeszcze trudniej wypowiedzieć, gdy wiesz, że to nieprawda.* #9 miejsce - 25.04.2017 ; 27.04.2017 #10 miejsce 29.04.2017 ~~~~ *Ride- Twenty One Pilots