"Yine de bize bu gerçeği söyleyebilirsin değil mi?" gözlerime ciddi bir şekilde bakmaya başlamıştı. Gözlerinde ki o alay yok olmuştu. Artık gözleri duygularını yansıtmıyordu. Boş bir duvara bakar gibi Barlas ve bana bakıyordu. "Gerçek," dedi ve o zaman olanlar oldu. Derin ve boğuk bir şekilde kahkaha atmaya başladı. Aynı zamanda titriyordu. Titremesi şiddetlenirken boğazında bir kızıllık belirdi. Elleriyle başının iki yanını kavradı ve çevik bir hareketle sağa doğru çevirdi. Boynunu kırmıştı ve gözlerinin mavi rengi mora dönüyordu. Ona ait olmayan derinden gelen bir ses konuştu. "Gerçeği kimse söyleyemez. Gerçek sonsuza dek bana ait."

Lanetli bir yazlıkta korkunç bir geçmiş peki ya şimdi? Yeniden bir aileye kiralanan bu ev deki görülmez varlıklar insanları ölüme mi sürükleyecek!! Ailedeki bireylerden hangileri kurtulacak?

Lütfen kitabı okuyup intihar etmeyiniz, müessesemiz sorumluluk kabul etmemektedir. Ol rayts rizörvd. Not: Lan şu kitabın kapağı ciddiyetini yansıtmıyo mu niye herkes ciddi bi kitap sanıyo dalga geçiyorum lan ben kitapta.

Çok eski zamanlardan kalma bir yatılı okul... Bilirsiniz o zamanların, ağır şartlar, katı kurallar ve işkence içeren aklınıza gelebilecek her türlü zulüm yapılmaktaydı. Çoğu öğrenci bu zulme katlanamayıp, intihar edenler mi dersiniz, bu işkenceler sonucu dayanamayıp ölenler mi dersiniz... Ve o zamanlar da bedenler çürüyüp kaybolsa da ruhlar hep o okulun çevresinde bedenlerini aramaktadır. Bu okul birçok ölümle sonuçlanan vakalardan sonra mühürlendi. Taa ki aradan 150 yıl geçip, okulun düzenlenmesi gerekene kadar... Eski halinden hiçbir eser yoktur. Duvarları yıkık dökük, merdivenleri eskimiş pencere pervazları rüzgardan nasibini almış... Ama bir şey değişmemiş. Ruhlar... Tıpkı bıraktığınız yerdeler...

2014 yılında yazmaya başladığım ve içerisinde gereksiz fikirlerimi barındırdığım bir karalama defteri. P.E.K ailesine hoş geldiniz.