Zamanın bile adını unuttuğu bir evrende, karanlık, gölgelerin altına sakladığı sırları yavaş yavaş fısıldamaya başlar. Ve o sırların tam ortasında,küle dönmüş bir geçmişin üzerine ayak basar bir kadın: Anka. Gözlerinde sonsuzluğu yutmuş yıldızların soluk ışığı,teninde paramparça bir dünyanın yankısı ve ruhunda, geçmişin karanlığıyla örülmüş bir sessizlik taşır. Kaçmaz, çünkü nereye kaçarsa kaçsın, evren onu yeniden bulur. Gizli bir kaderin en kırılgan ucunda, yıkımın ve aşkın aynı anda fısıldandığı bir yazgıya mahkûm olur. Ve onu bekleyen, karanlıktan bile daha karanlık bir varlık vardır: Ethel. Ne tam anlamıyla yaşayan ne de ölmüş olan... Gri gözlerinin içinde yankılanan sonsuzlukla her bakışı gölgeleri titreten, her sessizliği evrenin dengesini bozan bir varlık. Onların kaderi kesiştiğinde, tanrıçaların bile unuttuğu bir denge sarsılır. Aynı acının iki farklı yankısı gibi birbirlerine yaklaşırlar; ve bu yaklaşma, karanlığı yerinden oynatır. Bazen en büyük yıkım, iki kalbin birleşmesiydi..